چون کربن جزء اصلي ماده خشک گياه است . پس منطقي است که افزايش سرعت اسيميلاسيون دي اکسيد کربن باعث افزايش عملکرد شود. از حدود سالهاي 1960 سرعت اسيميلاسيون Co2 نقطه شروعي براي توجيه بهبود عملکرد گياهان زراعي بوده است.و درک اينکه چرا افزايش سرعت فتوسنتز برگ ممکن است عملکرد را افزايش ندهد اساس درک فيزيولوژي در رابطه با رشد و نمو آن ها مي باشد.
تمام مواد فتوسنتزي توليد شده به سمت عملکرد اقتصادي يعني دانه هدايت نمي شود . بخشي به ريشه ها ، برگ ها ، ساقه ها و وظايف حياتي گياه مصرف مي شود . لذا اندازه گيري سرعت فتوسنتز يک برگ از يک گياه منفرد نمي تواند نشان دهنده کل سرعت فتوسنتز آن گياه با جمعيت گياهي باشد.
زليچ دريافت که اندازه گيري فتوسنتز گمراه کننده است . و دريافت که عملکرد گياه زراعي رابطه نزديکي با اسيميلاسيون فتوسنتزي خالص Co2 دارد که در طول فصل محاسبه شده باشد . و خمچنين آزمايشات ، بر روي غني سازي Co2 حاکي از آن است که افزايش فتوسنتز خالص عملکرد را افزايش مي دهد.

جنبه هاي فيزيولوژيکي غلات :

فتوستز فرايندي است که طي آن انرژي نوراني خورشيد به انرژي شيميايي تبديل مي شود. که مهمترين پديده بيولوژيکي روي کره زمين است که منبع انرژي اوليه بشر است. پس فتوسنتز اساس رشد و عملکرد تمام گيا هان زراعي مي باشد.
فتوسنتز فقط در گيا هان سازگار از نظر ژنتيکي رخ مي دهد.و گاهي متغير هاي محيطي نيز ممکن است اثرات محيطي را بپوشاند. از نقطه نظر اصلاح نباتات تلاش براي افزايش عملکرد دانه بدون توجه به مقدارمواد فتوسنتزي قابل دسترس ، به طور کلي شکست خورده است.