دو واژه پيدايش حيات و خلقت حيات را کساني بکار مي‌برند که معتقدند حيات زماني وجود نداشته و سپس پديدار گشته است. طرفداران اين ديدگاه خود به دو دسته تقسيم مي‌شوند. دسته اول معتقدند که حيات به دليل تاثير مجموعه‌اي از نيروها و وجود پاره‌اي از زمينه‌ها در طبيعت ظاهر شده بي‌آنکه طرح و هدفي در بين باشد و خالق يا طراحي اهداف و غايات ظهور حيات را تدوين و رهبري کند. طرفداران اين ديدگاه واژه پيدايش حيات را بکار مي‌برند.
دسته دوم مجموعه نيروها و زمينه هاي لازم براي برپايي حيات را مخلوق و منبعث از منشا و خالق هستي و پيموده شدن مراحل ظهور و تجلي حيات را نيازمند هدايت خالق جهان و در نتيجه حيات را پديده‌اي هدفدار و جزئي از هستي غايت مند جهان مي‌دانند. طرفداران اين ديدگاه واژه خلقت حيات را بکار مي‌برند.
حيات پديده زميني يا پديده جهاني؟
تا عصر حاضر انسانها پديده حيات را به صورت مسجل تنها در روي کره زمين بررسي کرده اند. اساسا به دو دليل زير:
• ادعاي رويت مستقيم و يا غير مستقيم آثار اجسام پرنده با منشا نا شناخته که ساخت و اعزام آنها به سوي کره زمين به موجودات باشعور و در نتيجه بهره‌مند از حيات مستقر در کراتي غير از کره زمين نسبت داده مي‌شود.
• تائيد وجود برخي از عناصر و ترکيبات لازم براي شکل گيري حيات در بعضي از کرات ديگر.
بسياري از انسانها احتمال مي‌دهند که پديده حيات منحصر به کره زمين نباشد بلکه در بخشهاي ديگر جهان نيز صورتهايي از حيات وجود داشته و يا مقدمات ظهور حيات در حال تکوين باشد. توجه به نکات زير نگرش دقيقتري در اين زمينه ارائه مي‌دهد.
• نظاير کره زمين در جهان بسيار زيادند. کره زمين جزء منظومه شمسي است. حدود 150 ميليون منظومه مانند منظومه شمسي در کهکشان راه شيري وجود دارد. حدس بر اين است که هر کدام از اين منظومه‌ها يک کره مشابه کره زمين داشته باشند. از سوي ديگر تعداد کهکشانها به ميلياردها مي‌رسد.
• اين تصور يا اعتقاد در ذهن اغلب عوام و خواص وجود دارد که برپايي حيات صرفا نيازمند شرايط و احوالي مانند کره زمين است. به اين معنا که دماي کره بايد در حدي باشد که آب بتواند حالت مايع داشته باشد و عناصر موجود در جو و خاک يا درياي آن کره مانند زمين باشد.