نان به عنوان منبع غذايي اصلي در ايران و اکثر کشورهاي خاورميانه از دير باز مورد توجه اقوام مختلف قرار داشته است به طوري که مورخان خاستگاه نان را از بين النهرين يعني ايران و کشور عراق مي دانند ولي در يافته هاي باستان شناسي از کشو هاي اروپايي نظير يونان کوزه هاي نگاه داري گندم يافت شده که نشان دهنده اهميت اين اين ماده غذايي در اروپا نيز مي باشد .
کلا از زماني که انسان روي به کشاورزي آورد اولين گياهي که مورد آزمون قرار داد گندم بود که بهترين سازگاري را با محيط زمين را نيز دارد بطوري که گسترش اين گياه در تمام دنيا از هر گياه ديگري بيشتري است ودر جايي از اين کره خاکي شما مي توانيد گونه هاي مختلف اين گياه را در نظر آوريد حتي در سرزمين هاي بلند و سرد نيز گونه هايي از اين گياه کشت مي شود براي مثال در تبت که به عنوان بلندترين سرزمين روي زمين به حساب ميرود گونه اي از اين گياه يافت مي گردد که از گونه هايي که ما به طور معمول با آن آشنايي داريم کوتاه تر و به سرما نيز مقاوم تر است .
در مورد نان سبوس دار نيز مي توان اين گونه نان را در تاريخ ريشه يابي کرد به طوري که تمام نان هاي اوليه همراه با سبوس گندم بخته مي شدنند چون در آن زمان تکنولوژي جدا سازي وجود نداشته است. حال اگر کمي دقت کنم به اين نکته خواهيم رسيد که نان سبوس دار يکي از اجداد نان هاي کنوني مي باشد که داراي خاصيت کامل گياه گندم مي باشد بطوري که مواد مينرال موجود در سبوس به طور کامل حفظ مي شود که براي کساني که داري مشکل از کوليت ( معده درد ) مزمن مي باشد توصيه مي گردد . اين نوع از نان ها امروزه توسط پزشکان به کساني که از ناحيه روده و به طور کلي دستگاه گوارش مشکل دارند توصيه مي گردد دليل اين امر به روش توليد اين نوع از نان ها بر مي گردد که در توليد اين گونه از نان ها نمي توان از ور آورنده هاي صنعتي استفاده کرد. و نانوايان مجبور به استفاده از ميکروارگانيسمهاي طبيعي مي باشند.