اين همسايه ما داراي دو چشم انداز کاملا متفاوت است:

درياهاي تاريک:

لکه هايي که با چشم عادي و غير مسلح روي سطح ماه مشاهده مي شوند به شکل اقيانوس به نظر مي رسند که به همين خاطر دريا ناميده شده اند. مي دانيم که نيروي جاذبه ماه کوچک و آنقدر کم است که قادر به نگاه داشتن آب و هوا نيست، بنابراين ماه هيچگاه داراي اقيانوس نبوده. درياهاي ماه (مناطق تاريک يا ماريا) مطوحي عظيم و کاملا خشک از سنگ گدازه ها هستند. اين گدازه ها ميلياردها سال پيش در بخشهايي از سطح سفيد ماه که مملو از دهانه هاي آتشفشاني بوده سدازير شده و روي قسمتهايي از آنها را پوشانيده است. سپس اين حجم عظيم گدازه ها سد شده اند. در حال حاضر چون مانند سابق اجرام آسماني زيادي در فضا وجود ندارد ، درياهاي ماه به ندرت مورد اثابت گلوله ها ي آتشين و بزرگ فضايي واقع مي شوند. بطوري که اين مناطق تاريک ، داراي دهانه هاي آتشفشاني بسيار کمتري نسبت به چشم اندازهاي سفيد قديمي هستند. درياهاي ماه به زبان لاتين نام گذاري شده اند.

درياي شرقي	Mare Orientale
اقيانوس طوفانها	Oceanus Procellarum
درياي باران	Mare Imbrium
درياي ابرها	Mare Nubium
درياي رطوبت	Mare Humorum
درياي شادي	Mare Sererenitis
درياي آرام	Mare Tranquilitatis
درياي شهد	Mare Nectaris
درياي حاصلخيزي	Mare Foecunditatis
درياي بخارها	Mare Vaporum
درياي خطرها (بلايا)	Mare Crisium
درياي اسميت	Mare Smythii
درياي کناره	Mare Marginis
درياي امواج	Mare Undarum
درياي کف آلود	Mare Spumans
درياي مسکو	Mare Moscoviense
درياي استعداد	Mare Ingenii
درياي جنوبي	Mare Australe
درياي سرما	Mare Frigoris
درياي هامبولت	Mare Homboldtianum
خليج کوچک رنگين کمان	Sinus Roris
خليج کوچک شبنم	Sinus Iridum
خليج کوچک سيلها	Sinus Roris
خليج کوچک ميانه	Sinus Aestuum
باتلاق عفونت	Palus Putredinis
درياچه روياها	Lacus Somniorum
درياچه مرگ	Lacus Mortis
باتلاق بيماريها	Palus Epidemiarum

دهانه‌هاي آتشفشاني:

از تعدادي از دهانه‌هاي آتشفشاني ، پرتوهاي درخشان به صورت شعاعي به خارج ساطع مي‌شود. مثلا دهانه‌هاي تيخو ، کوپر نيکوس و کپلر داراي اين اين خاصيت هستند. جمعا تا کنون 60 دهانه آتشفشاني از اين نوع شناسايي شده‌اند. برخي از اين پرتوها 1000 کيلومتر طول و کيلومترها عرض دارند و احتمالا اين پرتوهاي درخشان ، نوعي گرد و غبار نوراني‌اند که به هنگام برخورد يک جرم آسماني به سطح ماه به خارج پرتاب شده‌اند.
در کنار ديواره‌هاي گرد و دايره مانند دهانه‌هاي آتشفشاني در سطح ماه همجنين سلسله جبالي ممتد و طولاني وجود دارد. اين رشته کوهها با نامهايي مشابه رشته کوههاي معروف زمين از قبيل رشته کوههاي کارپات ، آپناين و آلپ نامگذاري شده‌اند. کوهستانهاي ماه بجز تشابه اسمي ، وجه مشترک چنداني با کوهسارهاي زمين ندارند. اين کوهها مانند کوههاي زمين از چين خوردگيها و در هم فرو رفتن قسمتهاي مختلف بوجود نيامده‌اند، بلکه کناره‌هاي قيفهاي حاصله از برخورد اجرام آسماني عظيم به سطح ماه هستند.