خورشيد خود مي درخشد، ماه را از اين رو مي‌بينيم که خورشيد به آن مي‌تابد. اگر آن روي ماه که به سوي ماست، بطور کامل مورد تابش خورشيد قرار گيرد، ما ماه را بصورت قرص کامل و به عبارت ديگر در حالت بدر مشاهده مي‌کنيم. اگر نور خورشيد فقط قسمتي از آن روي ماه را که بسوي ماست در بر گيرد، ما ماه را بر حسب ميزان تابش نور به صورت هلال باريک نوري ، نيم قرص و يا به صورت يک گلوله تقريبا گرد نوراني مي‌بينيم.
اين پديده‌هاي نوري را فازها يا صورتهاي مختلف ماه مي‌نامند. هنگامي که ماه در جهت تابش خورشيد قرار گيرد، ديده نمي‌شود، زيرا در تابش شديد خورشيد محو مي‌گردد و علاوه بر اين ، آن روي ماه که بسوي ماست مورد تابش واقع نمي‌گردد. اين وضعيت را ماه نو مي‌ناميم. اکنون ماه بر روي مدار خود به حرکت ادامه مي‌دهد و پس از چند روز به طور محسوسي در سمت چپ و يا در شرق خورشيد واقع مي‌شود.
در اين وضعيت قسمت کوچکي از نيمه رو به زمين ماه ، تحت تابش نور خورشيد قرار مي‌گيرد. در اين دوران ماه را در اوايل شب بصورت داس باريکي که البته روز به روز بر قطر هلال آن افزوده مي‌شود، مشاهده مي‌کنيم، زيرا در اين وضع ماه بعد از خورشيد غروب مي‌کند. تقريبا يک هفته پس از ماه نو ، از ديد ناظر زميني ، ماه دقيقا از پهلو مورد تابش نور خورشيد واقع مي‌شود. در اين حالت انسان نيمي از ماه را تاريک و نيم ديگر را روشن مي‌يابد؛ اين وضعيت نيم ماه افزاينده يا ربع اول ناميده مي‌شود. دوباره يک هفته بعد ، ماه از ديد اين ناظر ، دقيقا در مقابل خورشيد قرار مي‌گيرد.
در اين حالت ماه به صورت قرص کامل نوراني مي‌شود ، که به آن بدر (يا در اصطلاح عاميانه ماه شب چهاردهم) مي‌گويند. از اين حالت به بعد از قطر قسمت نوراني ماه کاسته مي‌شود. تقريبا هفت روز پس از بدر ، دوباره نيم ماه دوم يا ربع آّخر حادث مي‌شود. ماه در اين حالت از ديد ناظر زميني اکنون در سمت راست يا در غرب خورشيد قرار دارد و به عبارت ديگر قبل از طلوع خورشيد در آسمان صبحگاهي پديدار مي‌شود، تا بالاخره دوباره به وضعيت ماه نو مي‌رسد.