شاخص:
استفاده از اصول و ملاکهايي که خصوصيات کيفي را در قالب کميت بيان کرده و آنها را قابل بررسي و ارزشيابي مي کند، شاخص نام مي گيرد، شاخصها معمولا" از نظريه ها، نگرشها و يا موقيعت ها سرچشمه مي گيرند و مانند علائمي که ميسر را مشخص مي کنند، مي توانند استفاده گردند.
بر اساس شاخصها مي توان به تشريح وضعيت مؤسسات از لحاظ برنامه ريزي يا انجام تحقيقات علمي پرداخت و در روند تغييرات آنها را بررسي نمود.
در مورد شاخصهاي عملکرد مديران نظريات مختلفي وجود دارد که در اينجا به چندين نمونه آنها اکتفا مي کنيم. نظريه دن ويکتوريا = در سال 2000 در پژوهشهاي خود دريافته است که 2 شاخص مهم در مديريت مي تواند سازمان را از وضع نا مساعد به وضع بهينه انتقال دهد، اين شاخص عبارتند از مؤثر بودن و متعهد بودن رهبر. بهترين مدل رهبري براي مديران آن است که از يک طرف يه عنوان تسهيل کننده امر اصلاحات و نوسازي گردد و از طرف ديگر سازمان سازمان را به عنوان يک جامعه يادگيرنده در آورد و بتواند شرايط رهبري انتقالي را به وجود آورد.
نظريه ويکترووالنتن = در بررسي پژوهشهايي که انجام دادند 3 شاخص مشترک در مديران را شناسائي کرده که اين شاخصها عبارتند از:
1- ميزان پذيرش مسئوليت در تمام جنبه هاي سازمان
2- ميزان ارتباطات و درگيري آنها با مسائل و داشتن ادراکات دقيق
3- ميزان دريافت اطلاعات و بازخورد از طرف کارکناني که به طور غير رسمي رهبري کارکنان را به عهده دارند.
در زير به ذکر يکي از الگوهاي مهم عملکرد مديران مي پردازيم:
الگوي رفتاري – مديريتي جان کارتر :
مطالعات کاتر نشان مي دهد که رفتار مديران اثر بخشي از يک الگوي 3 بعدي تبعيت مي کند:
الف- برنامه سازي ب- شبکه سازي ج – وا داشتن شبکه به انجام برنامه
در اين الگو علاوه بر توصيف رفتار مديران به عنوان يک الگوي تجويزي نيز به کار گرفته شود. اين الگو علاوه بر توصيف رفتار مديران بر اساس مطالعات کاتر نشان مي دهد که بخش عمده اي از وقت و توان مديران اثر بخش صرف ايجاد شبکه ارتباطي مطلوب و کسب همکاري آنها در راستاي پياده يازي برنامه ها مي ود که اين در حالي است که برنامه سازي در افق گسترده زماني چالش هميشگي آنان است. فرايندهاي موجود در اين الگو به صورت رفتارهاي ترکيبي ظاهر شده و قابل تفکيک از يکديگر نيستند. مديران اثر بخش طي تعاملات و تصميم گيريهاي روزانه خود همواره زنجيره اي از اين اجزاء عملياتي را بهصورت ريز و نامرئي پياده مي کند. به عنوان مثال يک مکالمه کوتاه تلفني ، صرف ناهار ، يک مذاکره ايستاده چند دقيقه اي – همه اجزائي از اين سناريو به شمار مي آيند.
الف- برنامه سازي :
از لحظه اي که مسئوليت اداره سازمان بر عهده مدير گذاشته مي شود اين فرآيند آغاز گسته اين فرايند يک فعاليت مستمر ذهني است و با عمليات رسمي برنامه ريزي سازمان تفاوت دارد.
در شکل گيري برنامه هاي سازمان که مدير انجام مي دهد 3 عامل مهم ايفاء نقش مي کند.
1- تجربيات و نگرش مدير نسبت به کار 2- شکل گيري برنامه شخص مدير، شناخت وي نسبت به سازمان 3- فرآيند اطلاعات
ب-شبکه سازي:
بخش زيادي از وقت و توان مديران اثر بخش صرف ايجاد، توسعه و تعامل با شبکه ارتباطات مي شود مدير آگاهانه و نا آگاهانه اين شبکه را از انسانهائي تشکيل مي دهد که تصور مي کند در اجراي برنامه هاي وي مؤثر هستند. اين شبکه ارتباطات مؤثر مدير در داخل و خارج و خارج سازمان را نظام مي بخشد.
ج – واداشتن به پياده سازي برنامه :
اغلب در الگوي رفتار مديريتي ، نقشهاي شبکه سازي با هدف برقراري ارتباطات و تبادل اطلاعات تعريف شده است. مديران با ايجاد شبکه و تعام زياد با افراد مؤثر، ارزشها و هنجارهاي مورد نظر را حاکم کرده و فضائي به وجود مي آورد تا مدير به راحتي بتواند از آنان در خواستهايي داشته و اميدوار باشد که پاسخ مساعد دريافت خواهد کرد. امروزه اثر بخشي مديران در متحول ساختن سازمانها رمز دنياي کسب و کار به شمار مي آيد.
ارسال توسط کاربر محترم سايت : sm1372