نگهداري بوقلمون در سنين جوجگي ، يكي از مشكلترين مراحل پرورش بوقلمون است. بوقلمون هاي جوان نيز در مقابل عوامل بيماري‌زا كاملاً حساسند از اينرو بايد توجه فراواني به آنها مبذول داشت. امروزه در اغلب كشورها ، بوقلمون را بصورت تجارتي و به تعداد زيادي نگه داري مي‌كنند و تعداد معدودي از شركتهاي اصلاح نژادي، سويه هاي تجارتي مخصوص به خود را ارائه مي‌دهند كه از ضريب تبديل و قدرت رشد بسيار بهتري نسبت به ديگر نژادها برخوردارند. در طريقه پرورش به صورت صنعتي، بايد با تحت نظر گرفتن شرايط محيطي تمامي نيازهاي بوقلمون را در نظر گرفت تا با تنظيم حرارت، تهويه، بهداشت و بالاخره جايگاه حداكثر نتيجه مطلوب حائز شود .

دماي مورد نياز
 

دما در هفته هاي مختلف بايد به قرار زير باشد :
در شروع دوره پرورش و در سيستم آشيانه گرم (گرمايش در كل سالن) دماي آشيانه را در حدود 34 الي 36 درجه سانتي گراد تامين كنيد و اين دما را در اواخر هفته اول به 32 درجه سانتيگراد برسانيد ، سپس دماي آشيانه را در هفته دوم 29 ، هفته سوم 26 ، در هفته چهارم 24 (در تمام اين مدت حرارت سالن نبايد از 24 درجه سانتي گراد كمتر گردد) ، هفته پنجم 21 درجه سانتي گراد و از هفته ششم تا پايان دوره دماي 18درجه سانتي گراد را حفظ نماييد. در مورد تامين دماي مورد نياز نژاد هاي صنعتي، حتماً از راهنماي پرورش آن نژاد استفاده نماييد .
در روزهاي اول جوجه ها نبايد از منبع حرارتي دور شوند چون ممكن است سرما بخورند. اگر از دستگاه مادر مصنوعي استفاده مي‌شود بايد دور دستگاه مادر حصاري كشيد تا از آن دور نشوند و يا اگر از هيتر استفاده ميشود بايد تمامي سالن حرارت يكنواخت و مناسب داشته باشد .

تهويه و رطوبت
 

براي رشد معمولي جوجه بوقلمون هواي تازه و تميز ضرورت دارد. با استفاده از پنجره هاي تهويه‌اي و همچنين هواكش‌هاي برقي مي‌توان تهويه را كنترل كرده كه البته تهويه نبايد سبب سرد شدن سالن گردد . هنگام ورود به سالن مي‌توان وضعيت تهويه را بخوبي تشخيص داد، زيرا وجود هرگونه بوي نامناسب دليل عدم و نقص تهويه است. تهويه نامناسب از طرفي سبب كم كردن رطوبت مي شود. وجود رطوبت در داخل سالن نيز يكي از نشانه هاي نقص تهويه است. سالن نگهداري جوجه ها هميشه بايد خشك نگهداري شود و اگر خشكي هوا بيش از حد لازم باشد رشد پرها كم شده و وضعيت پرها نامناسب مي گردد .

بهينه كردن عملكرد بوقلمون در تابستان:
 

با اينكه تابستان گرم براي گردش و تفريح دلپذير است ولي براي صنعت پرورش بوقلمون ناخوشايند مي باشد در اين حالت ميزان رشد و توليد تخم عمدتا به خاطر افزايش كرچي كاهش مي يابد. كه يك اثر كاهشي نامتناسب در توليد گوشت سينه بوقلمون دارد. بايد از خود پرسيد كه چه چيز مي تواند اين اثرات زيان آور را كاهش دهد؟
براي حل اين مشكل معمولا عاقلانه به نظر مي رسد كه به علت اصلي اين مسئله برگرديم. اولين موضوع در مورد پرورش بوقلمون اين است كه آنها بتوانند زنده بمانند و اين بدان معني است كه درجه حرارت بدن آنها بايستي در شرايط متغير محيطي ثابت بماند. درجه حرارت نرمال بدن بوقلمونها 41 تا 41/2 درجه سانتي گراد مي باشد. هضم غذا, فرايند رشد و فعاليت در بوقلمون ايجاد حرارت مي كند كه دفع اين حرارت بايستي از طريق تشعشع حرارتي و انتقال صورت گيرد و وقتي لازم باشد بوقلمون مي تواند با له له زدن (نفس نفس زدن) ميزان اتلاف حرارتي را به طريقه خنك شدن تبخيري افزايش دهد.
بازده يا كارآيي دفع حرارت بستگي به درجه حرارت محيط و حركت هواي اطراف پرنده دارد اتلاف حرارتي از طريق تشعشع توسط تراكم گله تحت تاثير قرار مي گيرد و هر چقدر پرندگان نزديك به يكديگر باشند تشعشع حرارتي يكديگر را بيشتر جذب مي كنند بنابراين فاكتورهاي مديريتي بر روي اثرات درجه حرارت محيطي خيلي موثر مي باشند. با گردش هواي اطراف, حرارت بدن بوقلمون دفع مي شود بطوريكه مي تواند درجه حرارت بدنش را بصورت ثابت حفظ كند گردش هواي اطراف پرنده عامل مهمي در كاهش استرس گرمايي است بنابراين ونتيلاتورهاي (هواكشهاي) با سرعت بالا ترجيح داده مي شوند براي همين منظور هواكشهاي مدور كه باعث جريان هواي بالاي سر پرندگان مي شوند مفيد مي باشند.

تغذيه بوقلمونها:
 

اصول کلي تغذيه بوقلمونها مشابه تغذيه مرغان بوده تفاوتهاي اصلي به سطوح پروتئين مورد نياز و اهميت ويتامينهاي بيوتين و پيريدوکسين در جيره بوقلمون مربوط مي باشد .
تغذيه جوجه بوقلمونها : جوجه بوقلمونها ( poults ) را بايد سريعا پس از سر از تخم درآوردن به اب و غذا رساند . وقتي تغذيه و اب دادن تاخيري 36 ساعته داشته باشد، جوجه بوقلمونها به سختي غذاخوردن را ياد ميگيرند و شايد تغذيه اجباري براي شروع به غذا خوردن انها نياز باشد به غذايي که جوجه بوقلمونها در ابتدا مصرف مينمايد،جيره استار تر گويند . پروتئين اين جيره بايد در حدود 28% باشد . جيره استار تر را جيره آغازگر يا شروع کننده نيز ميگويند که تنها تا سن يک هفتگي استفاده ميشود . اين جيره حاوي بيشترين سطوح انتي بيوتيک ها، ويتامين ها، اسيدهاي امينه و انرژي ميباشد . جيره شروع کننده بخصوص در زماني که جوجه بوقلمون تحت شرايط استرس قرار دارد بسيار مورد نياز است . از سن 4 تا 8 هفتگي، درصد پروتئين جيره 26% و سطح انرژي بايد بالاتر باشد .

سودآوري صنعت پرورش بوقلمون
 

نخستين بار بوقلمون در مكزيك توسط جهانگردان اروپايي مشاهده شد. آن ها اين پرنده را با خود به اروپا بردند. پس از آن در ايتاليا، فرانسه و انگلستان بوقلمون پرورش داده شد. با كشف آمريكا مهاجران به خوبي با اين پرنده و مزه آن آشنايي داشتند بنابراين به سرعت پرورش و مصرف بوقلمون در آمريكا گسترش يافت به طوري كه هم اكنون ايالات متحده و اتحاديه اروپا به ترتيب اولين و دومين توليدكننده و نيز مصرف كننده گوشت بوقلمون در دنيا هستند.

در ايران نيز تا پيش از دوره صفويه بوقلمون يافت نمي شد و اولين بار ارامنه اي كه براي تجارت از ايران به اروپا رفتند، بوقلمون اهلي را با خود به ايران آوردند و آن را به شاه عباس تقديم كردند و بعد به دستور شاه، تخم بوقلمون در خانه هاي ارامنه تقسيم شد تا آن ها به پرورش اين پرنده بپردازند.
امروزه با گذشت سال ها با پيشرفت علوم ژنتيك، تغذيه و مديريت و تاثير آن ها بر پرورش بوقلمون سبب شد تا پرورش بوقلمون از حالت سنتي خارج شده و نوع جديدي از بوقلمون هاي صنعتي به وجود آيد كه گوشت آن حاوي پروتيين زياد و چربي و كلسترول كم تري است.

افزايش 25درصدي مصرف گوشت بوقلمون
 

مصرف گوشت بوقلمون در كشور ما نسبت به سال گذشته 20 تا 25 درصد رشد يافته است.

در حال حاضر بوقلمون از كشور كانادا و انگلستان به صورت جوجه يك روزه به كشور ما وارد مي شود به طوري كه هر جوجه يكروزه 130 گرمي با قيمتي بين 3000 تا 3500 تومان در اختيار پرورش دهندگان اين پرنده قرار مي گيرد.جوجه هاي بوقلمون ايراني نسبت به نوع كانادايي آن داراي ضعف هاي نژادي هستند. در پاهاي اكثر_ جوجه بوقلمون هاي ايراني بعد از چند روز زخم هاي عفوني مشاهده مي شود، از اين رو نگهداري آن ها در مقايسه با جوجه هاي يكروزه كانادايي چندان مقرون به صرفه نخواهد بود.
به طور كلي بوقلمون ها از دو نژاد برنز آمريكاي شمالي و سفيد هلندي تشكيل مي شوند كه در حال حاضر بوقلمون هاي نژاد برنز وحشي بيش تر با مقاصد تجاري توليد مي شوند كه از علت هاي اصلي آن مي توان به سينه پرگوشت و پهن اين نمونه اشاره كرد. وزن متوسط بوقلمون در سنين بلوغ در نژاد درشت جثه نر حدود 10 تا 18 كيلوگرم و ماده اين نژاد بين هشت تا 16 كيلوگرم و در نژادهاي ريز جثه نر حدود هشت كيلوگرم و ماده حدود پنج كيلوگرم است.
تبديل تخم به جوجه در بوقلمون 28 روز طول مي کشد و وزن يك بوقلمون گوشتي ظرف مدت يك هفته به دو برابر مي رسد و در سن چهار هفتگي 40 بار سنگين تر از روز اول مي شود و در طول دوره پرورش 14 تا 18 هفتگي به وزن مطلوب جهت كشتار مي رسد.
فضاي موردنياز براي پرورش و نگهداري 10 بوقلمون دوماهه يك مترمربع مي باشد و براي هر 10 بوقلمون سه ماهه دو مترمربع و از چهارماهگي به بعد 5/2 متر مربع بايد در نظر گرفته شود.

40 درصد گوشت بوقلمون قرمز و 60 درصد آن گوشت سفيد است و به طور كلي از هر بوقلمون آماده براي كشتار 65 درصد گوشت به دست مي آيد.
علاوه بر گوشت بوقلمون كه از ارزش غذايي بالايي برخوردار است، چرم خام حاصل از پاهاي اين پرنده نيز براي تيكه دوزي روي انواع كيف و كفش مورداستفاده قرار مي گيرد.
نيازهاي تغذيه اي بوقلمون برحسب سن متغير است. همچنان كه سن اين پرنده افزوده مي شود نيازهاي پروتييني، ويتاميني و مواد معدني بدن اين حيوان كاهش مي يابد و بر نيازهاي آن به مواد انرژي زا افزوده مي شود.
پرورش بوقلمون از جمله فعاليت هايي است كه تجربه، آگاهي و دانش بالايي را طلب مي كند و فعاليت در اين زمينه براي افراد آگاه و با تجربه قطعاً سودآور خواهد بود.
بوقلمون در طبقه بندي حيوانات از خانواده مله اگرينه ( melegrine )و جنس مله اگريس ( meleagrinae ) ميباشد در اين جنس سه گونه وجود دارد که عبارتند از مکزيکي آمريکايي و هندو راسي دو گونه اول اجداد بوقلمون هاي فعلي بوده ولي گونه سوم هنوز به صورت وحشي باقيمانده است .
بوقلمون از کشور مکزيک به تمام جهان راه يافته در حالي که از نام آن اينگونه به نظر ميرسد که منشا آن کشور ترکيه ( turkey ) است .
بوقلمون پرنده ايست که داراي جثه اي نسبتا درشت ميباشد . بطور معمول وزن متوسط اين پرنده در سنين بلوغ در نژاد درشت جثه نر حدود 10 تا 14 کيلوگرم و ماده اين نژاد بين 7 تا 8 کيلوگرم و در نژادهاي ريز جثه نر حدود 8 کيلوگرم و ماده حدود 5 کيلوگرم است . چنانکه ملاحظه ميشود وزن جنس ماده در هر دو نژاد بمقدار قابل ملاحظه اي کمتر از نرهاي همان نژاد است و شکل جنس ماده نيز ظريف تر و باريک تر از پرنده نر است .
سر حيوان نسبت به جثه ، در مقام مقايسه با ساير پرندگان ، کمتر از متوسط است و پوشيده از پوستي چين و کرکدار ميباشد . در عقب سوراخ هاي بيني در جنس نر زائده اي گوشتي شکل وجود دارد که در حال عادي قريب به 5سانتي متر و در مواقع تظاهرات و تمايلات جنسي به 10 سانتي متر ميرسد . معتقدند که اين زائده و ساير زوائد ريز و درشت گوشتي که در قسمت هاي بدون پر يا کم پر حيوان وجود دارد نوعي وسيله حسي و مظهر واکنشهاي حسي حيوان است . زير گردن بوقلمون نيز پرده اي گوشتي شبيه به غبغب مشاهده ميشود . پوست پشت سر حيوان از جمله زائده بزرگ در مواقع ابراز تمايلات حسي بخصوص جنسي، رنگهاي مختلف به خود ميگيرد ولي در حالت عادي قرمز گلي رنگ است .
در روي سينه بوقلمون ها دسته اي موي سخت وجود دارد که رشته هاي آن مانند سيم هاي فولادي نازک به نظر ميرسد . اين موها در سنين 2 تا 3 سالگي بدين شکل ظاهر ميشوند . در جنس نر پرهاي دم به علت داشتن عضلات نسبتا قوي ميتواند بصورت چتر ( بخصوص در مواقع ابراز تمايلات جنسي ) درآيد که بوقلمون نيز مانند طاووس از اين نظر شهرت دارد .

ويژگيهاي ژنتيکي بوقلمون صنعتي
 

تخم بوقلمون به رنگ قهوهاي مايل به زرد با لکه هاي قهوه اي و بزرگتر از تخم مرغ ميباشد . دوره انکو باسيون تخم ( تبديل تخم به جوجه ) در بوقلمون 28 روز است . وزن يک بوقلمون گوشتي ظرف مدت يک هفته به دوبرابر ميرسد و در سن 4 هفتگي 40 بار سنگين تر از روز اول است هر جوجه بوقلمون نر گوشتي 40 کيلوگرم غذا ميخورد تا به وزن 16 کيلو گرم برسد امروزه بکار گيري روشهاي مدرن پرورش بوقلمون گوشتي زمان بهره دهي و ضريب تبديل غذايي را در آنها کاهش داده است بوقلمون هاي ماده را معمولا تا سن 14 هفتگي و رسيدن به وزن 5/7 کيلو گرم پرورش ميدهند . در حاليکه بوقلمون هاي نر تا سن 20 هفتگي و رسيدن به وزن 16 کيلوگرم نگه داشته ميشوند .
بوقلمون ماده معمولا به صورت لاشه کامل به فروش ميرسد در حاليکه بوقلمون هاي نر اغلب به صورت فراورده هاي گوشتي نظير سوسيس ، کالباس ، ژامبون ، همبرگر و .... نيز عرضه ميگردد يک بوقلمون ماده 5/7 کيلويي حدود 60% گوشت سفيد ( عمدتا در قسمت سينه ) و 40 % گوشت قرمز دارد . هر دو لاشه نر و ماده بصورت قطعات کوچکتر بسته بندي شده ، تازه يا منجمد تهيه و توزيع ميگردند .

آشيانه براي بوقلمون:
 

مساحت کف آشيانه:
 

تا 8 هفتگي براي هر 10جوجه بوقلمون يک متر مربع کافي است . از هشت هفتگي تا دوازده هفتگي براي هر 10 جوجه بوقلمون 2 متر مربع و از دوازده هفتگي تا شانزده هفتگي براي هر 10 بوقلمون جوان 5/2 متر مربع بايد در نظر گرفته شود . براي بوقلمون هاي جوان ( نروماده ) در حال رشد در محيط محدود هر بوقلمون 4/0متر مربع لازم است . اگر افراد گله تماما نر باشند براي هر بوقلمون 5/0 متر مربع و چنانچه تماما ماده باشند براي هر بوقلمون 3/0 متر مربع کافي خواهد بود . براي بوقلمون هاي سبک وزن و بوقلمون هايي که در سيستم بسته ( با شرايط تحت کنترل ) پرورش ميشوند مساحت کف لانه بايد چيزي کمتر از ارقام بالا باشد .

نور رساني:
 

در دو هفته اول زندگي نور بايد بقدر کفايت در آشيانه وجود داشته باشد تا جوجه ها غذا و آب را ببينند و دچار عدم تغذيه نشوند . 10 الي15 شمع چراغ بايد شبانه روز روشن باشد ، بدين معني که لامپ هاي 200 واتي با فواصلي حدود 3متر مستقر شوند . يک چراغ 5/7 تا15 واتي بايد در داخل و زير هر دستگاه مادر قرار داده شود . پس از دو هفته اول در آشيانه هاي پنجره دار شب ها لامپ هاي نيم شمعي کافي خواهد بود . نورهاي ضعيف در اين سن از ترس ، روي هم ريختن و اضطراب جلوگيري ميکند .

وسايل دان خوري :
 

از سه هفتگي تا عرضه به بازار بايد دان خوري هاي بزرگ براي بوقلمون هاي جوان تهيه نمود ، بطوري که عمق دانخوري 10 سانتي متر و طول دانخوري 7 الي 8 سانتي متر براي هر قطعه بوقلمون باشد . از دانخوري لوله اي آويزان نيز ميتوان استفاده نمود . در سيستم دانخوري لوله اي براي اينکه ميزان طول متناسب آن چيست قطر دانخوري را در 43/4 ضرب ميکنيم . اگر دانخوري آنقدر عريض ساخته شده باشد که جوجه ها از هر دو طرف دانخوري بتوانند استفاده کنند ، در اين صورت طول واقعي دانخوري دو برابر طول ظاهري آن بايد به شمار آيد . بدين ترتيب يک متر از اين نوع دانخوري دو متر محسوب خواهد شد .

آبخوري :
 

آب آشاميدني جوجه بوقلمون ها را ميتوان هم با آبخوري هاي شيشه اي و هم با آبخوري هاي اتو ماتيک تامين نمود . از روز اول تا سه هفتگي ، هر يکصد قطعه بوقلمون بايد به سه آبخوري 5 تا 10 ليتري چشمه اي دسترسي داشته باشند . از سه هفتگي تا عرضه به بازار براي هر يکصد قطعه بوقلمون دو آبخوري چشمه اي 15 تا 20 ليتري لازم است . براي هر يکصد قطعه بوقلمون جوان بايد 10 سانتي متر آبخوري اتوماتيک در نظر گرفت . تغيير در کيفي و کمي آبخوري و دانخوري بايد بسيار تدريجي باشد ، بطوري که بوقلمون را از خوردن آب و دان نسازد .
يکي از مهمترين توصيه هائي که بايد به پرورش دهندگان بوقلمون بشود انتخاب غذاي مناسب ميباشد . براي پرورش بوقلمون دو برنامه غذايي اساسي بايد در نظر گرفته شود . يکي غذاي تمام آردي و ديگري غذاي دانه اي که بدان يک مکمل پروتئيني افزوده شده باشد . نيازهاي تغذيه اي بوقلمون بر حسب سن متغير است . همچنانکه بر سن بوقلمون افزوده ميشود نيازهاي پروتئيني ، ويتاميني و مواد معدني بدن اين حيوان کاهش ميابد و بر نيازهاي آن به مواد انرژي زا افزوده ميشود .
مواد غير قابل حلي مانند سنگ ريزه ( خارا يا گرا نيت ) بايد در سنين 8 تا 10 هفتگي به غذاي بوقلمون افزوده شود . وقتي بوقلمون ها با غذاهاي دانه اي و يا در چراگاه و گردشگاه تغذيه ميکنند بايد حتما به غذاي آنها سنگ ريزه افزوده شود تا بتوانند از آن براي خرد کردن مواد دانه اي و فيبري غذا استفاده کنند .
توصيه ها و برنامه هاي متعددي براي تغذيه بوقلمون ارائه شده است . يکي از ساده ترين و عملي ترين توصيه ها بمنظور تهيه فرمول غذائي براي بوقلمون داني با 28% پروتئين براي جوجه بوقلمون ها ( پيش دانه ) ، 21 % پروتئين براي بوقلمون هاي در حال رشد ( رشد دانه ) و 16 درصد پروتئين براي بوقلمون هاي بالغ ميباشد .
در اغلب موارد، بخصوص در مناطقي که بيماري کوکسيديوز ( اسهال خوني ) در طيور ديده شده باشد ، دان بوقلمون بايد حتما حاوي يک ماده مقابله کننده با کوکسيديوز باشد . همچنين وجود يک ماده پيشگيري کننده بيماري سياه سر نيز در غذاي بوقلمون ضروري است .
غذا و آب بايد هميشه در دانخوري و آبخوري وجود داشته باشد . غذاي غير نرم يعني با ذرات درشت ( pellet ) را ، ميتوان پس از هفته چهارم زندگي براي جوجه بوقلمون در نظر گرفت .
غذاي جوجه بوقلمون ها ( استار تر ) ، يعني پيش دانه را ميتوان از موسسات توليد کننده دان خريد و يا برابر فرمول هاي موجود خود تهيه نمود . همچنين ميتوان کنستانتره خريداري و با موادي نظير کنجاله سويا ، ذرت آسياب شده و مشابه آنها مخلوط نمود و دان مناسبي ساخت .
غذاي جوجه بوقلمون هاي در حال رشد ( رشد دانه ) را از سن هشت هفتگي تا عرضه به بازار بايد در اختيار بوقلمون هاي جوان قرار داد . اين جيره در حقيقت پلت هاي نرمي است که به دانه هاي خرد شده اضافه ميشود . کنستانتره مخصوص را نيز ميتوان با دانه هاي آسياب شده يا آرد سويا ذرت آسياب شده به نسبتي که کارخانه سازنده کنستانتره توصيه ميکند مخلوط نمود و در اختيار بوقلمون قرار داد .
پروتئين موجود در آرد سوياي پوست کنده براي بوقلمون هاي بالغ بسيار قابل هضم است ولي مواد هيدرو کربنه موجود در ان چندان قابل جذب نيست .
ارسال توسط کاربر محترم سايت : mohamad66
/ج