دانشمندان با شبيه‌سازي برخورد شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارها با زمين نخستين چنين نتيجه گرفته‌اند که حيات احتمالا بر پايه سيانيدهاي تشکيل شده از برخورد دنباله‌دارها با جو زمين تشکيل شده است. زمين به احتمال زياد از مواد آلي و مولکول‌هاي حاوي کربن مورد نياز حيات، تشکيل نشده است. اين تغييرات در فاصله‌اي بسيار نزديک به خورشيد روي داده و چنين ترکيباتي در صفحات چرخان عناصر اوليه گاز و غبار نمي‌توانستند متراکم شوند.
به گزارش نيوساينتيست، يک امکان اين است که مواد آلي پس از شکل گرفتن زمين تشکيل شده باشند؛ مانند واکنش‌هاي شيميايي که توسط رعد و برق‌ها در جو زمين به‌وجود آمده‌اند. اين فرضيه با فرضيات استنلي ميلر از دانشگاه شيکاگو در دهه 1950 / 1330 برابري مي‌کند. اما واکنش‌هاي شيميايي به اين روش تنها بايد در جو اوليه زمين که مملو از گازهاي متان و هيدروژن بوده، رخ مي‌داد و اين درحالي است که سوابق زمين‌شناسي دوران باستان، چنين چيزي را رد کرده است.
برخي ديگر معتقدند قطعات ساختاري از شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارهايي که به زمين برخورد کرده‌اند، به وجود آمده‌است؛ زيرا اين اجسام حاوي مقادير بسيار زيادي از مواد آلي هستند. اما حرارت فوق‌العاده ناشي از اين برخورد، قسمت اعظمي از اين مواد را سوزانده و آن‌ها را به مولکول‌هاي ساده‌تري چون دي‌اکسيد‌کربن تبديل کرده است.
راه سوم
و حالا راه ديگري براي تشکيل مواد آلي بر روي زمين پيشنهاد شده است. جديدترين آزمايش‌ها نشان مي‌دهند با وجود اين‌که برخوردها، مولکول‌هاي آلي اصلي شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارها را نابود مي‌کرده، ممکن است اين مسئله هم‌زمان به تشکيل مولکول‌هاي جديد کمک کرده باشد. پيتر شولتز از دانشگاه براون رودآيلند مي‌گويد: «در گذشته اين ايده اين‌طور توجيه مي‌شد که هر مقدار از اين مواد که از جو عبور کنند، آن‌قدر حرارت مي‌بينند که به هدر مي‌روند. اما تحقيقات جديد مي‌گويد که ممکن است اين ترکيبات قابل بازيافت باشند.»
شولتز به همراه سيجي سوگيتا از دانشگاه توکيو در ژاپن به مرکز تحقيقات ايمز ناسا در کاليفرنيا رفتند و برخورد شهاب‌سنگ‌ها را با پرتاب اجسامي متشکل از پلاستيک پلي‌کربن که عنصري آلي است، شبيه‌سازي کردند. اين برخورد با سرعت 6 کيلومتر بر ثانيه به اهدافي فلزي انجام گرفت که طي آن، اجسام پرتابي درست مثل يک شهاب‌سنگ يا دنباله‌داري که به سطح زمين برخورد مي‌کند، پرتوهاي شديدي از نور آزاد مي کردند.
سم زندگي‌بخش
تجزيه طيف نوري اين تشعشعات، وجود مقادير زيادي سيانيد را نشان داد که از واکنش شيميايي ميان کربن جسم پرتابي با نيتروژن موجود در هوا به‌وجود آمده بود. سيانيد ترکيبي است که از چسبيدن اتم کربن به نيتروژن هوا به وجود مي‌آيد.
به عقيده سوگيتا و شولتز، ترکيبات سيانيد بسيار انفعالي هستند و پس‌واکنش‌هاي بعدي آن‌ها بر روي زمين مي‌تواند منجر به ترکيبات پيچيده‌تري شامل مولکول‌هاي کربن شود که براي حيات لازم هستند. نيتروژن موجود در ترکيبات سيانيد به دليل اين‌که يکي از عناصر اسيدهاي آمينه است، اهميت فراواني دارد. اسيدهاي آمينه از عناصر کليدي در تشکيل توده‌هاي حياتي هستند، با اين حال فراواني اين مواد در شهاب‌سنگ‌ها بسيار نادر است.
دونالد براونلي از دانشگاه واشنگتن در سياتل معتقد است که بي‌شک، مقاديري از مواد آلي روي زمين از اين طريق شکل گرفته است. اما به گفته وي منابع ديگري نيز وجود داشته‌اند، مانند ذرات غني از مواد آلي در غبارهاي ميان‌سياره‌اي که بسيار آرام‌تر از شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارخت بر زمين فرود مي‌آمد و به همين دليل، اين مواد صرفا گرم مي‌شدند و بيش از حد داغ نمي‌شدند.
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : sm1372