هر ماهواره اي ابزار مخصوصي را حمل مي کند که به آن اين توانايي را مي دهد تا مأموريتش را انجام دهد. براي مثال ماهواره اي که جهان را مطالعه مي کند يک تلسکوپ دارد. ماهواره اي که به پيش بيني آب و هوا کمک مي کند دوربين هايي را حمل مي کند تا حرکت ابرها را دنبال کند. علاوه بر چنين ابزاري همه ماهواره ها زير سيستم هاي پايه اي دارند. گروهي از وسايل که به ابزار کمک مي کند تا با هم کار کنند و ماهواره را فعال و از آن بهره برداري کنند. براي مثال يک زير سيستم، نيروي الکتريکي ماهواره را توليد، ذخيره و توزيع مي کند. اين زير سيستم مي تواند شامل صفحات سلول هاي خورشيدي باشد که انرژي را از خورشيد جمع آوري مي کند. زير سيستم هاي فرماندهي و هندلينگ زير سيستم ها، شامل رايانه هايي هستند که داده ها را از ابزار و فرمان هاي اجرايي را از زمين جمع آوري و پردازش مي کنند. ابزار و زير سيستم هاي ماهواره طراحي، ساخته و آزمايش مي شوند. کارکنان آنها را روي ماهواره سوار و نصب مي کنند تا ماهواره کامل شود. اگر ماهواره همه آزمايشان را با موفقيت بگذراند، آماده پرتاب مي شود. ماهواره در طول آزمايش با شرايط طول پرتاب و موقعي که در فضا است رودررو مي شود.

پرتاب ماهواره

شاتل هاي فضايي چند ماهواره را به سوي فضا حمل مي کنند. اما بيشتر ماهواره ها به وسيله موشک ها پرتاب مي شوند. اين موشک ها پس از اين که سوختشان تمام مي شود، به داخل اقيانوس سقوط مي کنند. بسياري از ماهواره ها پيش از اين که شروع به کار کنند لازم است تطبيق هاي کوچکي پيدا کنند. اما موقعي که يک ماهواره در داخل يک مدار ثابت قرار بگيرد مي تواند براي مدتي طولاني بدون تطبيق هاي بيشتر در آن جا باقي بماند.
منبع: www.020.ir