انريکو فرمي (Enrico Fermi) در 29 سپتامبر 1901 در شهر رم ايتاليا به دنيا آمد. او از کودکي به خواندن کتاب هاي علمي علاقه زيادي داشت. انريکو دو جلد کتاب قديمي آموزش فيزيک مقدماتي را از يک دست فروش تهيه کرد و باعلاقه فراوان شروع به مطالعه آنها کرد. بعدها به خواهر بزرگترش ماريا گفت که آن زمان آنچنان مجذوب فرمول هاي کتاب شده بود که تا پايان کتاب اصلاً متوجه نشده بود که کتاب، به زبان لاتين نوشته شده است.
پيشرفت فرمي در فراگيري فيزيک و رياضيات، خارق العاده بود.انريکو پس از پايان دبيرستان در آزمون ورودي دانشگاه پيزا شرکت کرد. در آن زمان متقاضيان ورود به دانشگاه پيزا بايد علاوه بر شرکت در آزمون ورودي، يک مقاله علمي نيز به دانشگاه ارائه مي دادند. مقاله علمي فرمي از چنان سطح بالايي برخوردار بود که حتي براي آزمون ورودي دکترا نيز مناسب بود. فرمي 19 ساله بود که عملاً به اساتيد خود در دانشگاه درس مي داد. او درحاليکه هنوز يک دانشجوي دوره کارشناسي بود، کار بر روي اولين نظريه ماندگار خود در عرصه فيزيک را آغاز کرد. بدين ترتيب انريکو فرمي در24 سالگي استاد فيزيک دانشگاه رم شد.
در آن زمان ايجاد راديواکتيويته مصنوعي با کمک پرتودهي عناصر با ذرات آلفا به تازگي توسط فردريک ژوليو و ايرن کوري (داماد و دختر ماري کوري) کشفشده بود. انريکو فرمي در موسسه فيزيک دانشگاه رم، به سرعت متوجه کاربرد بسيار مهم راديواکتيويته مصنوعي شد؛ توليد ايزوتوپ هاي جديد به کمک پرتودهي. بدين ترتيب فرمي بي درنگ مشغول کار شد، اما به جاي استفاده از ذرات آلفا براي پرتودهي از نوتروناستفاده کرد، زيرا به اين نتيجه رسيده بود که نوترون به دليل خنثي بودن، از سوي هسته پس رانده نخواهد شد و بنابراين کارآمدتر خواهد بود.
فرمي از 1934 به کمک دستياران خود به بمباران تک تک عنصرهاي شناخته شده به ترتيب شماره شان در جدول تناوبي مشغول شد، به اين اميد که از هريک ازآنها ايزوتوپ هاي جديدي به دست آورد و موفق هم شد. او در ماه ژوئن همان سال اعلام کرد که براي 47 عنصر از 68 عنصر مطالعه شده، ايزوتوپ هاي راديواکتيو ايجاد کرده است. در پايان ژوئن نوبت به اورانيوم، يعني سنگين ترين عنصر شناخته شده آن زمان رسيد. مطالعه رفتار هسته اورانيوم با 92 پروتون براي فرمي بسيار جالب بود، زيرا او تصور مي کرد که احتمالاً هسته اورانيوم با جذب يک نوترون، ناپايدار شده و در نتيجه يکي از نوترون هاي آن به واسطه واپاشي بتا، به پروتون تبديل شده و هسته اي با 93 پروتون ايجاد مي شود (يعني يک عنصر جديد که پيش از آن در طبيعت موجود نبوده است).
اما پس از بمباران اورانيوم با نوترون، فرمي به جاي يک عنصر جديد با چند عنصر متفاوت مواجه شد و اين، نقطه عطفي در تاريخ فيزيک هسته اي بود، چراکه فرمي بدون آنکه بداند، اولين واکنش شکافت هسته اي تاريخ را انجام داده بود (در واقع هسته اورانيوم آن قدر سنگين بود که بر اثر برخورد نوترون، به جاي جذب آن، شکافته مي شد).
انريکو فرمي در 1938 به خاطر کشف ارزشمند خود يعني کشف ايزوتوپهاي راديواکتيو عنصر ها، جايزه نوبل فيزيک را دريافت کرد، اما با توجه به روي کار آمدن دولت فاشيستي موسيليني در ايتاليا، فرمي ديگر به کشور خود بازنگشت، بلکه مستقيم از استکهلم عازم امريکا شد. فرمي در امريکا آزمايش هاي خود را بر روي شکافت هسته اي ادامه داد و در نهايت در دوم دسامبر 1942، اولين راکتور هسته اي جهان توسط گروه تحقيقاتي فرمي در دانشگاه شيکاگو به کار افتاد و اين، سرآغازي بود براي آشکاري انرژي عظيمي که در قلب اتم نهفته است.
ارسال توسط کاربر محترم سايت : feeffefe
/ج