در هزاره جديد کار و زندگي به همديگر وابسته شده به طوري که جداکردن آنها گاه ممکن نيست زيرا فرد کارش را در خانه انجام مي دهد. علاوه بر آن ديگر نياز به حضور فيزيکي در محل کار به آن صورت قبلي مطرح نبوده بلکه به جاي آن مباحثي همچون کسب و کار الکترونيکي، کسب و کار خانگي و نظاير آن مورد توجه قرار گرفته است.
با توجه به بالارفتن سطح تحصيلات قشر جوان، بيشتر زوج هاي تحصيل کرده ترجيح مي دهند کارشان يکسان باشد. در اين مقاله به موضوع « مشترکاً کار و زندگي را اداره کردن» پرداخته شده است. آمار نشان مي دهد تعداد زوج هاي کارآفرين در ايالات متحده آمريکا رو به افزايش است.
تخمين زده مي شود صاحبان نزديک به يک ميليون کسب و کار زن و شوهري هستند که با هم شريکند. زوج هاي کارآفرين با يک نوع چالش مواجه هستند به طوري که همزمان اهداف زندگي کاري و خانوادگي با تناقض و مشکل مواجه مي شود. صاحبان کسب و کارهاي خانوادگي اين گونه توصيف مي شوند؛ تصميم گيرنده يک نفر است در حالي که هر دو سختکوش و پرکار بوده و آينده نگر هستند.
داشتن ازدواج موفقيت آميز مستلزم گذراندن اوقات بيشتر باهم، حمايت از يکديگر در تمام لحظات زندگي و تمرکز لحظات بيشتر زندگي جهت پيوند و ارتباط بيشتر است. کارآفريني مشترک به صورت يک مساله کلي و عمومي در حال افزايش است. باوجود اين، پرداختن به آن در حوزه عمل بسيار مشکل است.
تفکر و شناختي که امروزه درباره کارآفريني مشترک وجود دارد بيشتر از روي حکايت ها و داستان هايي که در اين زمينه بوده، باقي مانده است. فقط مقدار ناچيزي از مطالعات دانشگاهي به پيچيدگي هايي که در اداره کسب و کار و روابط شخصي و خانوادگي وجود داشته و زن و شوهر با موفقيت هر دو مورد را اداره کرده اند، پرداخته است.
مارشاک اشاره مي کند درباره اين جمعيت (زوج هاي کارآفرين) تحقيق جامع و مناسبي انجام نشده است. وي دلايل اين موضوع را وجود افسانه در فرهنگ که «حوزه و قلمرو کار و زندگي خانوادگي بايد جدا باشد» مي داند. در نشريات بازرگاني نسبت به اين موضوع تا حدي توجه بيشتري شده و معمولاً از ديدگاه تجويزي بررسي شده است. طبق مصاحبه هاي انجام شده و نمونه هاي در دسترس، ده ها مقاله، قدم ها و مهارت هاي مورد نياز براي ادغام زندگي زناشويي با کسب و کار را گزارش کرده است.
معمولاً نويسندگان اين نوع مقالات به متغير وابسته (عملکرد سازماني در اين نمونه) اشاره کرده اند و به ندرت رفتار زوج هاي کارآفرين موفق را با زوج هاي کارآفرين ناموفق مقايسه کرده اند البته در اين زمينه استثناهايي هم وجود دارد که در زير اشاره خواهد شد.
در اينجا خلاصه اي از تحقيقاتي ارائه مي شود که درباره زوج هاي کارآفرين وجود دارد. در اين تحقيقات نشان داده مي شود کارآفريني مشترک چگونه کيفيت زندگي زناشويي را بالا برده و رضايت از آن را به دنبال دارد.
در اين مقاله به نقاط مشترک و سازگار زوج هاي کارآفرين و عدم توافق ها و ناسازگاري هاي بين آنها اشاره شده است و در اين قسمت عوامل تعيين کننده موفقيت زوج هاي کارآفرين نيز بررسي مي شود. منظور نويسندگان در قالب فرضياتي مطرح شده است که دو پيامد مهم متغيرهاي مورد مطالعه پژوهش هستند؛ کيفيت زندگي زناشويي و عملکرد کسب و کار. همان طوري که مي دانيم اين دو موضوع کاملاً و متقابلاً بر هم تاثير مي گذارند. کارکردن با همديگر به زوج ها اين امکان را مي دهد که ويژگي هاي شخصيتي متفاوت همديگر را بپوشانند و مکمل يکديگر باشند.
ممکن است يکي از طرفين گشاده رو و ريسک پذير باشد در حالي که ديگري در کسب و کار محافظه کارانه عمل کند. در اين صورت بين اين دو نفر رابطه اي خاص شکل مي گيرد که براي شان مهم نيست حتي اگر 24 ساعت با همديگر باشند. در حالي که بيشتر زوج ها 70 درصد از اين ساعت را از همديگر جدا هستند. موفقيت بسياري از زوج هاي کارآفرين ناشي از تحمل بيشتر و تکميل نقاط ضعف يکديگر باتوجه به شناختي که از هم دارند ميسر مي شود. ممکن است يکي از زوج ها بسيار خوشبين بوده و روابط عمومي بسيار قوي داشته باشد و ديگري ممکن است نسبتاً بدبين بوده اما از مهارت هاي فني بالايي برخوردار باشد، به همين دليل مي توان گفت عامل و کليد اصلي موفقيت آنان تفاوت هايي است که در ويژگي هاي شخصيتي و توانايي هاي شان وجود دارد و مهم تر از آن، قبول و تحمل اين تفاوت ها است. براي هيچ کدام از زوج ها هيچ شريکي غيراز آنها نمي تواند امور و مسائل شان را آن گونه که هست درک کند چون کار و زندگي شان مشترک است. تدوين و رعايت مقررات اساسي براي سلامت رواني کارکنان در جايي که شرکت متعلق به زوج هاست بسيار ضروري و مهم است چرا که کارکردن براي شرکت هايي که صاحبان آنها زن و شوهر هستند ممکن است براي کارکنان گيج کننده باشد، به خصوص اين امر در مواردي صادق است که کارکنان ندانند رئيس اصلي شرکت کدام يک است.
يکي از سخت ترين و دشوارترين بخش ها در راه اندازي و اداره کسب و کار با همسر خود کنار گذاشتن روابط شخصي و خانوادگي در محيط کار است. در گذشته فرض براين بود که هر شخصي بايد شخصيت چندگانه اي داشته باشد و در محل کارش خيلي حرفه اي عمل کرده و هنگامي که به خانه بر مي گردد صميمي برخورد کند. اما امروزه اين نوع نقش بازي کردن کنار گذاشته شده و زوج ها ممکن است در محل کارشان از غذايي که در خانه خواهند خورد، صحبت کنند يا در تعطيلات و آخر هفته کارهاي مربوط به کسب و کارشان را ادامه دهند.
بنابراين مي توان گفت اين مساله ضرورتاً کار اشتباهي نيست که زوج ها تمام وقت (در محل کار و خانه) درباره کسب و کارشان صحبت کنند چرا که بعضي زوج ها از اين طريق هم روابط زناشويي و هم امور مربوط به کسب و کارشان را ارتقا مي بخشند يعني راه اندازي کسب و کار باعث تقويت ارتباط بين آنها مي شود و اين مساله مانند مشارکت در يک سرگرمي و تفريح است.
البته در بعضي موارد اين خطر هم وجود دارد اگر زوج ها تمام وقت شان را به صحبت و امور مربوط به کسب و کار مشترک شان اختصاص دهند عشق و علاقه به زندگي در آنان به سردي گرايد بالاخره مي توان گفت زوج هايي که با همديگر کار مي کنند هيچ راز وسري ندارند که از همديگر بپوشانند. در حالي که وقتي کار و زندگي خانوادگي خيلي از هم فاصله داشته باشد هر يک از زوج ها نمي دانند که ديگري اکثر وقت خود را چه کار مي کند. - پيشنهادهايي براي زوج هاي کارآفرين تعدادي از صاحب نظران اشاره کرده اند زوج ها بايد بين زندگي کسب و کار و زندگي خانوادگي مرز مشخص و روشني قائل شوند. بدون شک مسائل و موضوع هاي هر دو حوزه در يکديگر دخالت و سرايت پيدا مي کنند اما همسران بايد تلاش کنند هر دو حيطه را از همديگر جدا نگه دارند. اگر اتاق نشيمن خانه يک شعبه ديگري از دفتر شرکت باشد در آن صورت زندگي خانوادگي بسيار آزاردهنده خواهد بود. در مقابل اگر مسائل کم ارزش و عادي زندگي، پيوسته در اداره و محل کار بين زوج ها به ميان آورده شود، کارکنان و مشتريان پريشان و ناراحت شده يا ممکن است احترام و شان مالک (رئيس اداره) در نظرشان کم شود.
اين توصيف معقول به نظر مي رسد اما ممکن است در عمل غيرواقعي باشد. تصور کنيد زوجي روز تعطيل روي مساله خاصي در خانه شديداً با هم مشاجره و دعوا کرده اند و نتوانسته اند تا روز بعد آن را حل کنند اما در محل کار بايد سعي کنند به طور عادي با همديگر برخورد کنند اما آيا ممکن است هيچ تنش و عصبانيتي بين آنها به وجود نيايد؟ مطمئناً اين مسائل از روابط زندگي زناشويي به محيط کسب وکار سرايت مي کند. زوج هاي کارآفرين به زوج هايي گفته مي شود که همزمان و با هم مديريت امور زندگي و کسب و کار را برعهده مي گيرند. - نکاتي کاربردي در اينجا به نکات و توصيه هايي اشاره مي شود که در بقاي کسب و کار و تداوم زندگي زناشويي مفيد به نظر مي رسند: قبل از اينکه به صورت مشترک به کسب و کار بپردازيد از خودتان بپرسيد آيا ارزش هايتان مشترک است يا نه؟ درباره کارهايي که بايد انجام دهيد، مشخص کنيد که آن کار را چه کسي و چگونه بايد انجام بدهد؟ وقتي را نيز به خانواده خود اختصاص دهيد. همان طوري که زماني را به قراردادها و ملاقات مربوط به کسب و کارتان اختصاص مي دهيد براي زماني که به امور زندگي و خانوادگي اختصاص مي دهيد، ارزش قائل شويد. درباره پول به صورت شفاف و واقع گرايانه گفت وگو کنيد. در محل کارتان همچون زن و شوهر رفتار نکنيد، نگذاريد کارکنان تان زندگي شخصي و خانوادگي شما را در محل کارتان مشاهده کنند.
ارتباطات و گفت وگو بين زوج ها کليدي و حياتي است. اجازه ندهيد مشکلات (حتي ريز و جزئي) روي هم انباشته شوند. سعي کنيد درباره کوچک ترين مسائل نيز با همديگر صحبت کرده و نظر طرف مقابل را جويا شويد و آن را حل کنيد چرا که معمولاً منشاء مشکلات عمده مسائل کوچک هستند. - جمع بندي مفهوم راه اندازي کسب و کار توسط زوج ها در سال هاي اخير بيشتر مطرح شده است. بنابراين اين گروه در اداره کردن همزمان زندگي خانوادگي و کسب و کارشان احتمالاً با چالش هايي مواجه خواهند شد. بنابراين به نظر مي رسد اين گروه از صاحبان کسب و کار قبل از راه اندازي کسب و کارشان بهتر است وظايف و مسووليت هاي هريک را در هر دو حوزه خانواده و کسب و کار کاملاًبراي هم مشخص کنند.
مهم تر اينکه موفقيت زوج کارآفرين هم در زندگي و هم در کسب و کار به ميزان تحمل همديگر و داشتن خلاقيت در زندگي زناشويي و پرهيز از روش هاي تکراري در تعاملات با هم وابسته است. نکته قابل توجه اين است که شناخت زوج هاي کارآفرين از همديگر در مقايسه با ساير زوج ها خيلي بيشتر است و مي شود گفت که اينگونه افراد هيچ گونه موضوع سري و پنهاني در برابر يکديگر ندارند.
منبع:روزنامه سرمايه
ارسال توسط کاربر محترم سايت : alirezarajabipoor