| نفتالين |
| align="center" colspan="2 | |
| شناسنامه |
| نام گذاري آيوپاک | نفتالين |
| نام هاي ديگر | قير سفيد،کافورقير
قرص بيد |
| فرمول مولکولي | C10H8 |
| SMILES | C1(C=CC=C2)=C2C=CC=C1 |
| جرم مولي | 128 ? 17 g/mol |
| نما(ظاهر ) | قرص/بلورهاي جامد سفيد |
| CAS number | [91-20-3] |
| ويژگي ها |
| چگالي و حالت فيزيکي | 1 ? 14 g/cm3 |
| حلاليت در آب | حل نشدني درآب |
| دماي ذوب | 79.5 °C |
| دماي جوشش | 218 °C |
| ايمني |
| NFPA 704 |    |
| دماي فلش | 79 - 87°C |
| دماي اشتعال خودبه خودي | 525 °C |
| R/S statement | R: 20, 21, 22, 36, 37, 38, 43, 45
S: 16, 26, 36, 37, 39, 45 |
| RTECS شماره ي | QJ0525000 |
| ترموشيمي |
| ?fH0گاز | 95 ? 35 kJ/mol |
| ?fH0مايع | 50 ? 63 kJ/mol |
| ?fH0جامد | 37 ? 63 kJ/mol |
| S0گاز, 1بار | 238 ? 66 J/mol·K |
| S0مايع، 1 بار | 121 ? 52 J/mol·K |
| S0جامد | ? J/mol·K |
| ساختار |
| نماي مولکولي | هرمي در N |
| گشتاور دوقطبي | ?D |
| ترکيب هاي وابسته |
| هيدرات هاي وابسته | هيدروژن پراکسيد |
| ترکيب هاي وابسته | آمونياک ،
منو متيل هيدرازين ،
دي متيل هيدرازين ،
فنيل هيدرازين |
| به جز بجش هاي گفته شده،داده هاي داده شده در باره ي
ماده ها در شرايط استاندارد(در 25°C, 100کيلو پاسکال)
بسته ي داده هاي شيميايي وسرزدني ها(مرجع ها)ي ويکي پديا |
نفتالين که به نام هاي «آلبوکربن»، «کافور قير»، «قير سفيد» يا «نفتن» نيز گفته مي شود؛ يک هيدروکربن جامد، سفيد و آروماتيک است که به نماي گلوکه هاي کوچک به بازار مي آيند نفتالين به تندي فرازش(تصعيد) مي يابد و بخاري بسيار آتش زا دارد.مولکول نفتالين از دو حلقه? جوش خورده ي بنزن ساخته شده است.آن از زغال سنگ به دست مي آيد و به فتاليک انيدريد براي ساخت پلاستيکها، رنگ‌ها و حل کنندهها به کار مي رود. نفتالين براي گندزدايي و حشره کشي(بيشتر حل شده در متانول) کاربرد فراواني دارد. نفتالين را براي جلوگيري از بيد زدن پوشاک نيز به کار مي برند.
تاريخچه
سال 1819 و 1820 ،دست کم دو شيميدان ماده? جامد سفيدي با بوي زننده گزارش کردند که از تقطير زغال سنگ به دست مي آيد. سال 1821، جان کيد(John Kidd) بسياري از ويژگي هاي اين ماده ها و روش‌هاي فرآوري آن ها پيدا کرد و نام نفتالين را براي اين ماده پيشنهاد کرد(چون اين ماده از گونه‌اي نفتا -که نام گسترده اي که براي آميخته اي از هيدروکربن هاي فرار و آتشگير که زغال سنگ را نيز دربرمي گيرند؛ مي شود.- به دست آمده بود.)
منبع:ويکي‌پديا، دانشنامه? آزاد