منظومه شمسي نيز روزگاري توده اي از گاز و غبار بوده است
تئوري Big Bang سعي دارد پيدايش جهان هستي را توضيح دهد، طبق اين نظريه جهان هستي ميان 10 تا 20 بيليون (ميليون ميليون) سال پيش بر اثر انفجار بزرگي تشکيل شده است و باعث شده تا اجرام بزرگ آسماني به اطراف پخش شوند.
در سال 1927 يک کشيش بلژيکي بنام جرج لماتر (Georges Lemaître) اولين کسي بود که بيان کرد جهان هستي بر اثر يک انفجار بزرگ شکل گرفته است، نظريه او بر اساس يافته هاي ستاره شناساني بود که مسئله تغيير (شيفت) طيف نور ستارگان دور دست را ارائه کرده بودند. سالها بعد ادوين هابل (Edwin Hubble) به شواهدي دست پيدا کرد که نظريه لماتر را تاييد مي کرد. او در يافت که کهکشان هاي دور از کهکشان ما با سرعتي که متناسب با فاصله آنها با راه شيري هست در حال دور شدن از ما مي باشند.
تئوري انفجار بزرگ در ابتدا براي توجيه علت دور شدن کهکشان ها از يکديگر ارائه شد اما در سال 1964 ، دو دانشمند بنامهاي آرنو پنزياس (Arno Penzias) و روبرت ويلسون (Robert Wilson) توانستند تشعشعاتي را ثبت کنند که از نظر آنها ادامه تشعشعات يک انفجار بزرگ اوليه بوده است که هنوز در حال انتشار مي باشند. کشف اين دو دانشمند بقدري مهم بود که بعدها جايزه نوبل را بخود اختصاص داد.
اگرچه امروزه اغلب دانشمندان تئوري انفجار بزرگ را قبول دارند اما به احتمال زياد هرگز نخواهند توانست آنرا به اثبات برسانند و همواره سئوالهاي بي پاسخي پيش روي دانشمندان باقي خواهد ماند.
لازم به ذکر است که به عقيده اخترشناسان منظومه شمسي حدود 4.5 بيليون سال پيش در اثر تخريب يک توده بزرگ از گاز و غبار که مواد اوليه تشکيل ستارگان و سيارات هستند بوجود آمده است. اين تخريب ممکن است به دليل برخورد اين توده با توده ديگر و يا بر اسر تشعشعات موجي انفجار يک ستاره ديگر بوقوع پيوسته باشد. پس از آن، با گذشت حدود 100 هزار سال يکي از سحابي هاي بوجود آمده بر اثر اين واقعه منسجم شده و در مرکز آن جرمي بنام خورشيد شکل گرفته و بتدريج منظومه شمسي تشکيل شده است.
منبع:http://www.senmerv.com