اين روزها صبحت‌هاي زيادي پيرامون شبکه‌هاي بي‌سيم 4G مي‌شنويم. بد نيست بدانيد اين نوع سرويس دهي در کشور پيشرفته‌اي مثل ايالات متحده آمريکا نيز شيوه‌ي نوپا و جواني است، تنها نزديک به دو سه هفته است که کمپاني‌هاي Sprint و Verizon در اين کشور سرويس 4G خود را ارائه نموده‌اند و گمانه زني‌هايي نيز انجام شده است که شايد T-Mobile نيز تمايل داشته باشد وارد اين عرصه شود.
اما براي کاربران و مشتريان تفاوت عمده در 4G تماماً در سرعت دسترسي به اينترنت است، لذا اگر کاربري به سرعت اينترنت بر روي موبايل يا مودمش اهميتي نمي‌دهد، طبيعتا احتياجي به 4G ندارد. وقتي صبحت از 4G مي‌نمائيم G مخفف Generation يا نسلي از تکنولوژي شبکه‌هاي بي‌سيم است، در هر کدام از اين نسل‌ها سرعت دسترسي به اينترنت به صورت چشمگيري افزايش يافته است و البته سرويس ارائه شده در هر نسل سر سازگاري با نسل قبلي را ندارد و براي استفاده از آن بايستي گوشي و ابزارهاي خود را ارتقا دهيد و سرويس دهند‌ه‌ها نيز ميبا‌يستي سخت‌افزارهاي جديدي را نصب نمايند.
نسل اول يا اولين G شبکه‌هاي آنالوگ سلولي بودند. در نسل دوم يا 2G هر چند شبکه‌ها ديجيتال شد ولي کماکان سرعت پائين بود، بسياري از گوشي‌هايي که کماکان در بازار هستند هنوز از تکنولوژي 2G پشتيباني به عمل مي‌آورند در اين شبکه‌ها سرعت دسترسي به اينترنت در رنجي بين 9?6 کيلوبيت بر ثانيه تا 200 کيلوبيت برثانيه است. در شبکه‌هاي 3G حداقل سرعت از 384 کيلوبيت بر ثانيه شروع مي‌شود ولي در مورد حداکثرش کمي صبر کنيد تا به آن برسيم.
سيستم‌هاي 4G از قبيل وايمکس و LTE مدعي ارائهء سرعت واقعي 5 مگابيت بر ثانيه يا قدري بيشتر هستند، چيزي شبيه آنچه مي‌شود بر روي کابل در خانه به آن دسترسي داشت. اما نسخه‌هاي اخير اين تکنولوژي وعدهء سرعتي صدها مگابيت سريعتر از هر اينترنت خانگي را مي‌دهد. علاوه بر اين شبکه‌هاي 4G قادر هستند شيوه صدا بر روي پروتکل اينترنت يا همان به اختصار VOIP را جايگزين سيستم قديمي مدارگزيني تماس‌هاي صوتي نمايند.
از ديدگاه ديگر در آينده نزديک تکنولوژي 4G مي‌تواند دسترسي به اينترنت را در گجت‌هايي مثل دوربين‌هاي ديجيتال، ابزارهاي بازي و يا مثلا قاب‌هاي ديجيتال را تبديل به يک امر عادي نمايد. بخش پيچيده داستان ما در اينجاست که سرويس دهنده‌هايي مثل AT&T يا T-Mobile در حال نصب تکنولوژي‌هاي 3G جديدي هستند که از برخي از تکنولوژي‌هاي ابتدايي 4G سريعترند. فرض مثال HSPA+ کاملا بر مبناي تکنولوژي 3G است و در اصل يک ارتقاي نرم‌افزاري بر روي اينگونه شبکه‌ها محسوب مي‌شود اما سرعتش به شکل حيرت‌آوري زياد است. سرويس ارائه شده بدين شکل توسط T-Mobile به سرعت واقعي حدود 7 مگابيت بر ثانيه مي‌رسد و اين سرويس دهنده معتقد است ظرف چند سال آينده اين سرعت را مي‌تواند 4 برابر کند (البته 7 مگابيت در ثانيه سرعتي است که کاربران در عالم واقعيت تجربه مي‌کنند چون سرويسي که اين کمپاني ارائه مي‌کند 21 مگابيت بر ثانيه است)، لذا T-Mobile هنوز به سمت 4G نرفته است هر چند شايد در آينده نزديک تغيير رويه بدهد.
اما 4G تنها سريعتر از 3G نيست از آنجايي که 4G ظرفيتهاي بسيار بالاتري از 3G دارا است، ارائه دهندگان اين سرويس محدوديتي براي ميزان استفاده کاربران از پهناي باند در يک بازه زماني مشخص مثلا يک ماه در نظر نمي‌گيرند (البته فعلاً) چيزي که در شبکه‌هاي 3G مرسوم است. لذا همين امر 4G را به عنوان جايگزيني مناسب براي اينترنت خانگي بر مبناي کابل معرفي مي‌کند و در همين زمينه سرويس دهندگاني همچون Clearwire شروع به فروش سرويس‌هاي وايمکس 4G به کاربران خانگي نموده‌اند. هر چند شايد فعلا در ظاهر از نظر سرعت دسترسي به اينترنت شبکه‌هاي 4G با 3G برابري کنند اما در آيندهء نزديک اين شبکه‌ها چه از نظر سرعت و چه از نظر محدوديت‌هاي فعلي توان پيشي گرفتن از نسل پيشين خود را دارند و فعلا در ابتداي راه هستند.
مودم‌هاي بسياري براي دسترسي به اينترنت به شيوهء 4G ارائه شده است اما تعداد گوشي‌هايي که از 4G پشتيباني مي‌کنند نيز هنوز اندک است هر چند HTC EVO 4G يا مثلا Samsung Epic 4G فعلا جز گزينه‌هاي محبوب کاربران هستند.
منبع:1pezeshk.com ارسال توسط کاربر محترم سايت : mostafakiani96