طرح کدگذاري عامل مهمي در بهبود کارآيي و عملکرد هرسيستم انتقال داده ها مي باشد. طرح کدگذاري به معناي نگاشتي از بيت هاي داده به المان هاي سيگنال است. در عمل، معيارهايي براي ارزش گذاري و مقايسه طرح هاي کدگذاري وجود دارند که در زير به مهم ترين آنها اشاره شده است.
دوره بيتي
به محدوده ي زماني که به يک بيت اختصاص يافته است، دوره بيتي گفته مي شود. واحد آن کسري از ثانيه است. ميلي ثانيه ( ms )، ميکرو ثانيه، نانو ثانيه (ns )، و پيکو ثانيه ( ps ) از واحدهاي رايج به شمار مي روند.
نرخ بيتي
بيان گر تعداد بيت ها در هر ثانيه مي باشد و با واحدهايي نظير بيت در ثانيه ( bps )، کيلو بيت در ثانيه ( kbps )، مگابيت در ثانيه ( Mbps) و نظاير آن بيان مي شود.
طيف فرکانسي
کم بودن پهناي باند فرکانسي يک کد ( با يک نرخ بيتي ثابت ) از ملاک هاي اساسي انتخاب هر کد است. به عبارت ديگر، هر چه قدر که مولفه هاي فرکانسي بالا در کد کم تر باشند، مي توانيم نرخ بيتي بالاتري را ( البته با فرض داشتن کانالي با پهناي باند ثابت ) ارسال کنيم و براي نيل بدين هدف، بايستي کدهايي را به منظور شکل دهي طيف فرکانسي سيگنال ارسالي متناسب با محيط انتقال طراحي کنيم.
مولفه DC
متوسط ولتاژ برخي کدها صفر است و در سايرين اين گونه نيست. اين ويژگي از اين نظر اهميت دارد که مدارهايي مانند کوپلاژ ترانسفئرماتوري، متوسط ولتاژ ورودي را به خروجي عبور نمي دهند.
امکان هم گامي فرستنده و گيرنده
گيرنده بايستي آغاز و پايان دوره بيتي را بداند. البته اين وظيفه آساني نيست و براي رسيدن به چنين هدفي يکي از راه ها فراهم ساختن کلاک جداگانه اي جهت همگام سازي ميان فرستنده و گيرنده است. يعني، گيرنده با فرکانس کلاک يکساني با کلاک فرستنده عمل کند. راه ديگر آن است که کانال مجزايي را جهت ارسال سيگنال کلاک در نظر بگيريم که چندان اقتصادي نمي باشد. شايد روش بهتر آن باشد که مکانيزم همگام سازي بر اساس خود سيگنال ارسالي انجام پذيرد. يعني اطلاعات لازم براي همگام سازي از خود سيگنال و به کمک انتخاب طرح کدگذاري مناسب امکان پذير گردد. گذار ولتاژ از صفر به يک و بر عکس، در دوره ي هر بيت لازم است براي تمامي بيت ها وجود داشته باشد تا فرستنده و گيرنده به سادگي همگام باقي بمانند.
قابليت کشف خطا
قابليت و وظيفه کشف خطا از وظايف لايه اي است که منطقا در بالاي لايه سيگنالينگ قرار گرفته و لايه کنترل پيوند داده نام دارد. (لينک شود به ) براي کدهاي مختلف قابليت کشف خطا يکسان نيست. در کدي که يکي در ميان پالس هاي مثبت و منفي ارسال مي کند، تشخيص خطا آسان تر است. با اين وجود با انتخاب نوع کدگذاري مناسب مي توان در لايه ي فيزيکي هم تا حدودي قابليت کشف خطا را ايجاد کرد و سبب شد که خطاها سريع تر آشکار گردند.
ايمني در برابر نويز و تداخل سيگنال
کدها از نظر ايمني در برابر نويز و احتمال خطا با يکديگر متفاوت اند. هر چه تعداد سطوح بيشتر باشد احتمال اشتباه شدن آن ها در اثر نويز بيش تر است. برخي کدهاي مشخص داراي کارآيي و عملکرد بهتري با وجود نويز هستند. اين ويژگي معمولا با اصطلاح نرخ خطاي بيتي يا BER مشخص مي شود. در يک توان مشخص نويز، برخي کدها ميزان خطاي کمتري نسبت به سايرين دارند. بايد دانست که برخ خطاي بيتي ( BER ) مقاوم ترين پارامتر سنجش کارآيي خطا در مدار انتقال داده هاست و معمولا به عنوان احتمال دريافت يک بيت با خطا تعريف مي شود.
هزينه و پيچيدگي
گر چه هزينه مدارهاي ديجيتالي همواره رو به کاهش است ، به هر حال نبايستي از مسئله هزينه چشم پوشي کرد. به ويژه که نرخ بالاي سيگنال براي دستيابي به نرخ معين داده ها هزينه بر مي باشد. ساخت برخي کدها ساده تر و بعضي دشوارتر است. لذا، مدارهاي الکترونيکي مورد استفاده داراي پيچيدگي متفاوتي هستند. هزينه ي ارسال و دريافت داده ها توسط هر کد متفاوت است و کدي که پهناي باند کمتري را به اشغال در مي آورد، داده ها را ارزان تر مي فرستد.
منبع: F.Safaei / Data Communications تبيان ارسال توسط کاربر محترم سايت : mohamadaminsh