کم نيستند سازمان ها و افرادي که براي راه اندازي وب سايت، وبلاگ، انجمن اينترنتي، ويکي ها، فروشگاه مجازي و مانند آن ها دست به دامان نرم افزارهاي رايگان (Freeware) و البته متن باز (Opensource) مي شوند. اين که کدام يک از نرم افزارهاي قابل دسترس در دنياي وب گزينه مطلوبي براي استفاده است، بحثي است که در اين نوشتار قرار است بدان بپردازيم. انتخاب نرم افزار مناسب، گام پاياني از گام هاي اساسي راه اندازي سيستم مديريت محتواي تحت وب قلمداد مي شود و اين نوشته قرار است که به معرفي فضاي کنوني (گام اول) و پارامترهاي مهم در انتخاب مناسب و متناسب (گام دوم ) نرم افزارهاي مديريت محتوا بپردازد.

? قبل از آغاز
 

پيش از آن که هواداران متن باز جنبش خود را آغاز کنند، توسعه نرم افزارهاي مديريت محتوا در اواسط دهه نود ميلادي به همت برنامه نويسان زبده IBM و BEA وارد وادي بلوغ شده بود و اندکي بعد در اواخر دهه نود ميلادي بود که سيستم هاي مديريت محتواي تجاري Vignette و Ekteron متولد شدند و همچنان داعيه دار ميدان هستند. در سال هاي پاياني هزاره دوم و ابتدايي هزار سوم، سيستم هاي مديريت محتواي مطرحي چون IBuySpy که بعدها DotNetNuke خوانده شد و سيستم هاي آلماني AxCMS و Liferay و اولين نرم افزار مديريت محتواي متن باز تحت عنوان Apache Lenya پديد آمدند. در همين هنگامه بود که سيل مشتاقان به سوي تاسيس شرکت ها و تشکيل انجمن هاي فعال در زمينه طراحي و توليد سيستم هاي مديريت محتوا شدت گرفت. به بيان ديگر سال 2001 را مي توان نقطعه عطفي در زمينه معرفي سيستم هاي مديريت محتوا دانست. جالب تر اين است که تعداد اين گونه سيستم ها تا سال 2005 ميلادي از ده دوازده مورد تا حدود صد مورد رشد پيدا کرد.
بين سال هاي 2004 تا 2006 ميلادي اتفاق خجسته ديگري رخ داد که موجب رشد کمي و البته کيفي نرم افزارهاي معرفي شده در اين حوزه شد: رويکرد بسياري از شرکت هاي حاضر در اين بازار دگرگون شد و برخي از آنها اقدام به عرضه نسخه هاي رايگان (Freeware) با امکانتي محدودتر در کنار نسخه هاي تجاري (Proprietary) کردند که البته دسترسي به کدهاي نرم افزارها براي کاربران عام امکان پذير نبود. گروهي ديگر از اين شرکت ها رويه فروش تجاري نرم افزار را رها کرده و محصولات خود را به صورت متن باز (Opensource) و رايگان (Freeware) عرضه کرده و به ارائه خدمات پشتيباني قناعت کردند. جالب اين که سود حاصل از اين رويکرد براي برخي شرکت ها چند برابر شد!

? دوران طلايي
 

اغلب نرم افزارهاي مديريت محتوا از سال 2007 بدين سو در دوران طلائي خود سير مي کنند. هر چند دوران طلائي برخي گونه ها از حوالي سال 2005 ميلادي آغاز شده اما برخي از گونه هاي ديگر متاسفانه از گردونه رقابت خارج شده اند. به عنوان مثال نرم افزار فوق العاده Drupal مدت هاست که در اوج است اما نرم افزار فاخري چون Mambo پس از جدايي تعدادي از اعضاي اصلي آن در اواخر سال 2005 ميلادي نتوانست همانند قبل در اوج بماند، هر چند Mambo همچنان از نرم افزارهاي مطرح قلمداد مي شود. دوران طلايي سيستم هاي مديريت محتوا علاوه بر توسعه کمي و ارتقا کيفي، دو ويژگي منحصر به فرد دارد. ويژگي اول، استفاده از تکنولوژي ها و ابزارهاي فني مختلف در توسعه سيستم هاست. به عنوان مثال نرم افزارهاي اوليه صرفا از تکنولوژي Java استفاده مي کردند.
اندکي بعد استفاده از تکنولوژي .Net 1.1 رايج شد و Movable Type که به اختصار MT خطاب مي شود اولين بار از زبان برنامه نويسي Perl استفاده کرد. استفاده از زبان برنامه نويسي PHP بيشتر از سال 2001 همه گير شد و در حال حاضر از تکنولوژي Ruby on Rails و .Net 3.0 و نيز زبان هاي برنامه نويسي Ruby، Python، ColdFusion و موارد ديگر استفاده مي شود و به مدد همين ابزارها نرم افزارهاي قدرتمندي همچون Plone، Typo3، Liferay، WebGUI و Alfresco معرفي شده اند. ويژگي دوم دوران طلايي؛ پشتيباني از بانک هاي اطلاعاتي (Database) متنوع است. تمام اطلاعات (محتوا) در دوران ابتدايي توسعه نرم افزارهاي مديريت محتوا به صورت فايل نگهداري مي شدند و اندکي بعد استفاده از بانک هاي اطلاعاتي IBM DB2 و MySQL آغاز شد. استفاده از بانک اطلاعات SQL Server از اواخر دهه نود ميلادي و بيشتر در سال هاي اخير شدت يافته است. در کنار اين موارد، بسياري از نرم افزارهاي حرفه اي از Oracle، Informix، HSQLDB، InterBase و PostgreSQL پشتيباني مي کنند. بيان اين نکته لازم است که در ميان بانک هاي اطلاعاتي مختلفي که نام برده شد، موارد Oracle و PostgreSQL از گونه شئ گرا رابطه اي (ORDBMS) و ديگر موارد از جمله بانک هاي اطلاعاتي رابطه اي (RDBMS) محسوب مي شوند. نکته جالب تر اين است که برخي از سيستم هاي مديريت محتواي متن باز و رايگان مانند Drupal ، eZPublish، Jaws، MediaWiki، Squiz، TYPO3 و Xaraya علاوه بر MySQL از PostgreSQL، DB2 يا Oracle نيز پشتيباني مي کنند.

? تنوع نرم افزارها
 

از سيستم هاي اوليه مديريت محتوا بيشتر براي نگهداري فايل ها و اسناد استفاده مي شد و شامل گونه هاي مختلف نبودند، اما تغيير رويکرد بسياري از نشريات، شرکت ها و سازمان درباره اطلاع رساني موجب شد تا نرم افزارهاي ساده بنياد مديريت محتوا با رويکردهاي متفاوتي طراحي و توليد شوند. درخواست براي ايجاد وبلاگ هاي فردي به عنوان نمونه مينياتوري وب سايت، ايجاد موقعيتي براي گپ و گفت وگو ميان اعضاي مجموعه ها (انجمن/گروه)، نياز به بستري فني براي انتقال دانش (آموزش مجازي)، مديريت پيشرفته اسناد اداري يا محتواي آموزشي، امکان دريافت خدمات مختلف از يک مجموعه (پورتال ها) و مانند اين ها موجب شد که گونه هاي مختلف نرم افزارهاي مورد استفاده براي مديريت محتواي متنوع با اسم و رسم هاي جديدي چون سيستم مديريت عام محتوا (CMS/Portal)، وبلاگ هاي شخصي (Blogs)، سيستم هاي مديريت فروش (ecommerce)، سيستم هاي مديريت گروه و انجمن (Forum/Groupware)، مديريت محتواي دانش نامه (Wiki)، مديريت اسناد (DMS)، مديريت آموزش الکترونيکي (LMS) و مديريت اسناد آموزش الکترونيکي (LCMS) ظاهر شوند. صرف نظر از تفاوت کارکرد، تمام نرم افزاهاي فوق الذکر براي مديريت اسناد و اطلاعات طراحي شده اند و اختلاف آنها بيشتر در امکانات، کارايي، سطوح امنيتي، شيوه مديريت اسناد و کاربران، چگونگي پشتيباني فني و يکي دو مورد ديگر خلاصه مي شود که براي انتخاب مورد مناسب بايد که به تمامي مورد توجه قرار گيرند. آمار دقيقي از تعداد سيستم هاي مديريت محتوا وجود ندارد. کارشناسان تعداد اين موجودات را بين هزار و صد تا هزار و دويست مورد تخمين زده اند که حدود هفتصد مورد از آنها را گونه هاي متن باز و رايگان تشکيل مي دهند.

? از ايران چه خبر!
 

در اوايل دهه هشتاد شمسي و همزمان با رشد فزاينده نرم افزارهاي متن باز و رايگان بود که برنامه نويسان ايراني متوجه مقوله نرم افزارهاي مديريت محتوا شدند و در ابتدا به صورت انفرادي همت به فارسي سازي آن گماردند. اندکي بعدتر انجمن هايي شکل گرفت که داعيه پشتيباني و توسعه نرم افزار ويژه اي را مطرح مي کرد. اندکي بعد شرکت ها و سازمان هاي دولتي به استفاده از اين سيستم هاي متن باز و رايگان رغبت نشان دادند. بسياري از وب سايت هاي تابعه حوزه هنري در سال 83 توسط Mambo راه اندازي شدند و از سال 85 تمام وب سايت هاي اين مجموعه به صورت يکپارچه از نرم افزاري استفاده مي کنند که ملغمه اي از DotNetNuke و Rainbow است. پورتال شهرداري تهران (tehran.ir) و البته سازمان فرهنگي هنري شهرداري از همان ابتدا براساس نرم افزار DotNetNuke طراحي شده و همچنان توسعه داده مي شود. دانش نامه اينترنتي رشد (roshd.ir) وزارت آموزش و پرورش از نرم افزار رايگان TikiWiki بهره مي برد. از اين دست مثال ها بسيار مي توان مطرح کرد.
وب سايت بسياري از شرکت ها و سازمان هاي دولتي و غيردولتي توسط امکانات Mambo پياده سازي شده و اخيرا استفاده از Joomla رايج شده است. نرم افزار PHPNuke طرفداران بسياري بيشتر در قشر جوان دارد و بسياري از وبلاگ ها و حتي وب سايت هاي معروفي توسط Movable Type راه اندازي شده اند. در زمينه سيستم مديريت آموزش الکترونيکي (LMS) اغلب از نرم افزار متن باز و رايگان استراليايي Moodle استفاده مي شود که به صورت پيش فرض از زبان فارسي پشتيباني مي کند. چند وقتي است که استفاده از نرم افزار متن باز و رايگان Sakai نيز رايج شده است. ميزان محبوبيت نرم افزارهاي گوناگون مديريت محتوا در مناطق دنيا متفاوت است. اهالي خاور دور، شبه قاره هند و اسکانديناوي علاقه بسياري به نرم افزارهاي Drupal، Typo3، Sakai و TikiWiki دارند، در حالي که اين نرم افزارها طرفدار خاصي در ايران ندارند. از اين رو ميزان توجه منطقه اي به نرم افزارهاي خاص مي تواند يکي از پارامترها در انتخاب گزينه مناسب موثر واقع شود. در ادامه و به اختصار درباره پارامترهاي مهم و غيرقابل اغماض در انتخاب نرم افزار مناسب مديريت محتوا سخن مي گوييم.

? نيازسنجي
 

قبل از توجه به مشخصات فني نرم افزار، بايد بدانيد که چه نيازي شما را به استفاده از نرم افزارهاي مديريت محتوا سوق داده است. به بيان ديگر قرار است به وسيله اين نرم افزار وبلاگ برپا شود، يا وب سايتي سازماني راه اندازي شود، يا انجمن اينترنتي مديريت شود که در کنار خود دانش نامه هم دارد و ... سپس بايد ميزان بازديدکنندگان خود را پيش بيني کنيد. به طور قطع هيچ مجموعه اينترنتي از روز اول يک ميليون بيننده در روز ندارد، اما مي توان با توجه به موضوع، نوع محتوا و کارکردي که براي مجموعه پيش بيني شده، حدود بازديدکنندگان را تخمين زد. به عنوان مثال استفاده از نرم افزارهاي MT، e107، WordPress يا eZPublish براي وب سايت هاي سازماني مناسب نيستند، چرا که اين نرم افزارهاي به طور اختصاصي براي راه اندازي و مديريت وبلاگ ها و وب سايت هاي سبک طراحي شده اند. دو رويکرد اصلي در توليد نرم افزارهاي مديريت محتوا مورد توجه قرار دارد.
رويکرد اول اعتقاد به توليد نرم افزار تخصصي دارد و مانند دريايي به وسعت يکي دو سانتي متر و عمقي بي نهايت است. رويکرد دوم اعتقاد به توليد نرم افزاري همه کاره دارد که امکانات بسياري دارد و مانند دريايي به وسعت بي نهايت و عمقي يکي دو سانتي متري است. رويکرد سومي هم وجود دارد که يکي به ميخ مي زند و يکي به نعل، يعني مي خواهد هم رويه تخصصي خود را حفظ کند و هم امکانات متعدد و گسترده اي ارائه کند، اما در ادامه روند توسعه خود ناگزير از توجه بيشتر به يکي از رويکردهاي دوگانه است. هنگامي که تکليف خودتان را احتياجات موردنياز مشخص کرديد، نوبت به انتخاب مشخصات فني مناسب مي رسد که اگر مختصر بيان کنيم در امتياز استفاده و هزينه، نيازمندي هاي فني، امنيت، پشتيباني فني، سهولت در استفاده، کارائي، امکانات مديريتي، امکانات تعاملي، انعطاف، امکانات پيش فرض و امکانات تجارت الکترونيک خلاصه مي شود.

? امتيازها و هزينه ها
 

نرم افزارها در دو دسته کلي رايگان (Freeware) و اختصاصي (Proprietary) قرار مي گيرند. همچنين نرم افزارها را مي توان از لحاظ دسترسي به کدهاي برنامه در دو دسته متن باز (Opensource) و متن بسته (Closed Source) دسته بندي کرد. تکليف نرم افزارهاي اختصاصي که مشخص است و استفاده از نرم افزار در قبال پرداخت هزينه امکان پذير است. برخي از اين گونه نرم افزارها، کد برنامه غيرقابل دسترس را نيز در اختيار مشتري قرار نمي دهند و به ارائه سرويس از روي سرورهاي اختصاصي خود بسنده مي کنند. به عنوان مثال مي توان عضو وب سايت ning.com شد و اقدام به ساخت يک شبکه انساني خاص کرد. همچنين مي توان از خدمات ning.com ذيل هر دامنه دلخواهي (مانند socialnetwork.ir) با پرداخت مبلغي مشخص استفاده کرد، که البته اين گونه خدمات براي مخاطبان ايراني جذابيت چنداني ندارد! ديگر اين که نرم افزار مي تواند رايگان باشد، اما متن باز نباشد. سيستم مديريت AxCMS از اين دسته است که به سهولت مي توان آن را از اينترنت دريافت و استفاده کرد، اما دسترسي به کد برنامه آن که در چارچوب تکنولوژي .NET 3.5 و زبان برنامه نويسي Visual Basic تهيه شده امکان پذير نخواهد بود.
از سوي ديگر استفاده از تمام نرم افزارهاي متن باز، رايگان است، اما در شرايط ويژه مانند تغيير اساسي کدهاي برنامه مي تواند تابع هزينه باشد. به طور کلي صرف نظر از سه چهار استثنا مي توان ادعا کرد که تمامي نرم افزارهاي مديريت محتوايي که براساس نسخه هاي مختلف تکنولوژي .NET تهيه مي شوند اختصاصي بوده و مجوز استفاده عام براي عموم ندارند. البته برخي از اين نرم افزارها در دو نسخه رايگان و اختصاصي عرضه مي شوند. نرم افزارهاي SharePoint Server، Ekteron، Kentico CMS، DotNetNuke و AxCMS از جمله معروف ترين ها هستند. بسياري از نرم افزارهاي اختصاصي چند سال اخير از تکنولوژي Java استفاده مي کنند و البته هستند مواردي که از Java بهره مي برند و متن باز و رايگان هم هستند. نرم افزارهاي IBM Lotus، Vignette و Oracle WebCenter از معروف ترين و سودآورترين سيستم هاي مديريت محتوا هستند. شايد تعجب کنيد، اما هستند نرم افزارهايي که با PHP تهيه شده، اما استفاده از آنها تابع هزينه است. محصولات WysGui CMS و Site Foundry از آن جمله هستند.
از آنجا که استفاده از نرم افزارهاي متن باز و رايگان بيشتر مورد توجه کاربلدهاي ايراني است، بيشتر در اين باره صحبت مي کنم. اما قبل از صحبت درباره مسائل فني بايد که درباره مجوزهاي دنياي متن باز چند کلمه اي صحبت کنم. افراد يا مراکزي که نرم افزارها را تهيه کرده و در معرض استفاده عموم قرار مي دهند، شرايط ويژه اي را براي مصرف کنندگان آن معين مي کنند. ما تابع قوانين کپي رايت نيستيم و مي توانيم به تمام اين قوانين بي اعتنا باشيم، اما بيرون از مرزهاي اين سرزمين، تخطي از اين قوانين دردسرساز خواهد بود. هر يک از اين قوانين که مطمئنا با برخي از آنها آشنا هستيد تفاوت هاي مختصري باهم دارند، برخي محدودترند و برخي ديگر دست شما را باز خواهند گذاشت. به عنوان مثال مي توان به GPL، LGPL، MIT، Apache، BSD، AGPL و CPAL اشاره کرد. برخي از اين قوانين اجازه استفاده تجاري را نمي دهند. برخي ديگر با تغييرات در هسته اصلي مخالف هستند و ...

? نيازمندي هاي فني؛ زبان برنامه نويسي
 

يعني نرم افزار با کدام تکنولوژي برنامه نويسي تهيه شده، سازگار با کدام سيستم عامل و بانک اطلاعاتي است و روي کدام يک از وب سرورهاي مرسوم اجرا مي شود. در حال حاضر از زبان هاي برنامه نويسي Visual Basic، C#، Perl، Python، PHP، Ruby و Java به شکل گسترده استفاده مي شود. سيستم هاي مديريت محتواي متن باز DotNetNuke با VB.NET و نرم افزارهاي Rainbow، mojoPortal و Umbraco با #C تهيه شده و سيستم مديريت آموزش متن باز DotNetSCORM از زبان هاي VB#.NET، C و #J پشتيباني مي کند. زبان برنامه نويسي Ruby و تکنولوژي منحصربه فرد Ruby on Rails که طرفداران زيادي ميان دانشگاهيان آمريکاي پيدا کرده، تجربه هاي اوليه خود را دنبال مي کند و تنها دو سيستم مديريت محتواي Radiant و Typo را در بازار دارد. زبان برنامه نويسي Perl سابقه بيشتري از Ruby دارد و طرفدار چنداني در ايران ندارد. تعداد نرم افزارهاي متن باز مبتني بر زبان Perl پس از PHP و Java در رتبه سوم قرار دارند. از MojoMojo، TWiki و WebGUI مي توان به عنوان معروف ترين و از Movable Type به عنوان محبوب ترين سيستم هاي مديريت محتواي مبتني بر زبان Perl نام برد. زبان برنامه نويسي Python در سال هاي اخير بيشترين رشد را داشته و تعداد سيستم هاي مبتني بر آن رو به گسترش است، اما کارايي و امکانات اغلب آنها براي استفاده توصيه نمي شود، جز يک استثنا که Plone نام دارد. سيستم مديريت محتواي Plone بدون شک از بهترين هاي اين روزهاست و فقط به دليل مهجوريت Python در ايران مورد توجه قرار نگرفته است. اگر سه سيستم مديريت محتواي قدرتمند در وجود داشته باشد، به جرات مي توان گفت که Plone يکي از آنهاست. زبان برنامه نويسي Java و تکنولوژي J2EE پس از پيوستن به جنبش نرم افزارهاي آزاد با رشد کم سابقه اي مواجه شده است. سيستم هاي محتوايي فوق العاده بر پايه اين ابزار تهيه شده که از Liferay و Alfresco مي توان به عنوان گل سرسبد آنها ياد کرد. جناب Liferay را به مي توان با قدري اغماض پيشرفته ترين سيستم مديريت جامع محتوايي کنوني معرفي کرد، با اين تذکر که استفاده از اين سيستم نه براي پورتال هاي تحت وب، که به عنوان سيستم هاي سازماني (اينترانت) پيشنهاد مي شود.
سيستم هاي مديريت محتواي dotCMS، OpenCMS، Nuxeo EP و Magnolia نيز با Java تهيه شده اند. روند توسعه نرم افزار dotCMS در سال 2007 از سوي Packt بسيار اميدوارکننده اعلام شده و در سال 2008 ميلادي رتبه دوم را در شاخه بهترين نرم افزار مديريت محتوايي که توسط زباني جز PHP تهيه شده، کسب کرده است. رتبه اول نصيب Plone شده است. اما تعداد نرم افزارهاي مديريتي محتوايي که با زبان برنامه نويسي PHP تهيه شده و استفاده از آنها توصيه مي شود قابل قياس نيست. بين پانصد تا هفتصد سيستم مديريت محتوا توسط PHP نوشته شده و مورد استفاده بسياري از سازمان ها و شرکت هاي بزرگ دنيا قرار دارد. اگر قرار باشد به آن ها اشاره اي کوتاه شود بايد از Drupal، Joomla، Mambo، WordPress، MediaWiki، TikiWiki، MODx، PHPNuke، SilverStripe، TYPO3، Xaraya، CMS made Simple و e107 ياد کرد. به طور معمول بهترين نرم افزار مديريت محتوا در سال هاي اخير از نگاه انتشارات Packt بين Joomla، Drupal و Plone دست به دست مي شود. زبان PHP در ميان برنامه نويسان ايراني بسيار محبوب است و استفاده از سيستم هاي مبتني بر PHP به همين دليل ساده بيشتر توصيه مي شود. هر چند قابليت هاي Java بدون شک بيش از PHP و ديگر زبان هاي برنامه نويسي است، اما از يک سو محدوديت هايي در تعداد متخصصان Java وجود دارد و از ديگرسو؛ سيستم هاي معدودي بر اساس Java توسعه داده شده است. براي فعاليت هايي که امنيت يکي از ارکان آن محسوب مي شود، بدون شک سيستم هاي مبتني بر Java اوليت دارند. زبان هاي Perl و Python و Ruby در ايران مهجور هستند. آموزش زبان Perl با دشواري هايي همراه است و بعيد است بيش از اين رشد کند، اما يادگيري Python بسيار ساده تر از ديگر زبان هاست و حرکت هايي براي ترويج اين زبان شکل گرفته است. زبان Ruby نيز تازه معرفي شده و براي ايراني ها آشنا نيست.
از اين رو استفاده از سيستم هاي مديريت محتوايي مبتني بر Perl و Ruby توصيه نمي شود. سيستم Plone تنها استفاده عاقلانه از Python است که با توجه به کمبود کارشناس هاي اين زبان، استفاده از آن با ريسک بسياري براي سازمان ها همراه است؛ از اين رو بيشتر محصولات مبتني بر PHP، VB.Net و C# براي استفاده توصيه مي شود. سيستم DotNetNuke معروف ترين و قابل اعتمادترين نرم افزار مديريت محتواي مبتني بر ASP.NET است. ديگر سيستم ها در ايران شناخته شده نيستند و استفاده از آنها توصيه نمي شود. تست هايي بر روي Umbraco و Rainbow توسط برخي شرکت هاي بزرگ انجام شده که خبري از نتيجه آن به دست نيامده است. همچنين استفاده از سيستم مديريت آموزش DotNetSCORM توسط برخي شرکت هاي فعال در اين حوزه براي جايگزيني با Moodle صورت گرفته، اما نيمه کاره رها شده است، چرا که نسخه پايدار اين نرم افزار تاکنون عرضه نشده و سرمايه گذاري بر روي آن توام با خطرات بسياري است. DotNetNuke سيستمي فوق العاده و پر از امکانات ريز و درشت است، اما فقط براي وب سايت هاي معمولي. برنامه نويسان مستقر در معاونت فناوري اطلاعات شهرداري تهران سال ها براي پايداري اين سيستم تلاش کردند و حتي مي توانند ادعاي تهيه سيستمي جديد را مطرح کنند، اما DotNetNuke بستر مناسبي براي پورتال هاي بزرگ سازماني نيست. دانستن اين نکته هم جالب است که يک جوان کرمانشاهي ساکن تهران و درس خوانده سمنان، سيستم مديريت محتوايي رايگاني با #C تهيه کرده و در وب سايت رسمي Microsoft نيز ثبت کرده که از ظاهر امر به نظر مي رسد گزينه بدي براي راه اندازي وبلاگ نباشد! يافتن سيستمي که با PHP تهيه شده باشد بسيار آسان است، اما سختي کار در انتخاب گزينه مناسب است. درست است که زبان PHP به طور کامل از رويکرد شيء گرا پشتيباني نمي کند، اما مي تواند محصولاتي را با آن تهيه کرد که قابليت هاي فوق العاده اي داشته باشد. سيستم هاي مديريت محتوايي مبتني بر زبان PHP به طور معمول فقط با بانک اطلاعات MySQL سازگاري دارند، اما برخي از همين سيستم هاي مديريتي خود را با بانک هاي ديگري اطلاعاتي حرفه اي Oracle و PostgreSQL نيز سازگار کرده اند. همچنين امکانات متنوع و انعطاف هسته اصلي و قابليت هاي توسعه نرم افزاري از پارامترهاي مهمي است که در نوبتي ديگر به تفضيل درباره اش صحبت خواهم کرد. در آينده به طور اختصاصي درباره مشخصات فني مهم در انتخاب سيستم مديريت محتواي مبتني بر PHP سخن خواهيم گفت.

منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سايت : mohamadaminsh