معمولاً ما از اورويل و يلبر رايت (Wilbur & Orville Wright) به عنوان اولين انسان‌هايي که پرواز کردند، نام مي‌‌بريم. اما از نيم قرن قبل از برادران رايت هم اشخاصي سعي کرده بودند، پرواز کنند.
بسياري از پيشگامان براي دهه‌‌ها (و حتي سده‌ها) جان خود را به خطر انداختند، تا انسان‌ها را به وسائل مختلف - از استفاده از بال‌هاي مصنوعي گرفته تا استفاده از هواسُري از فراز صخره‌ها - از زمين بلند کنند.
اما تعداد اندکي از اين افراد به اندازه برادران رايت به ياد مانده‌اند که "ماشين پرنده" آنها اولين هواپيماي موتورداري بود که توانست پروازي مداوم و هدايت‌شده را انجام دهد.
برادران رايت اين اولين پرواز را در 17 دسامبر 1903 انجام دادند. خلبان اورويل بود، زيرا ويلبربه عنوان خلبان در نوبت قبلي نتوانسته بود، ماشين را به پرواز درآورد. هواپيماي برادران رايت اين دفعه توانست به مدت 12 ثانيه و به اندازه 40 متر پرواز کند.
اما اين رويداد اولين پرواز انسان‌ها نبود. گلايدرها يا هواپيماهاي بدون موتور از دهها سال پيش از اين پرواز با هواپيماي موتوردار به موفقيت به کار گرفته شده بودند.
موفقيت برادران رايت را گاهي به خطا "نخستين پرواز با هواپيماي موتوردار" مي‌نامند. اما حتي اين عنوان هم مورد اعتراض قرارگرفته است.
اوليم پرواز با هواپيماي موتور دار را هنري گيفارد(Henri Giffard) با يک هواپيماي داراي موتور بخار در سال 1852 انجام داد. گيفارد در 24 سپتامبر 1852 حدود 27 کيلومتر از پاريس تا تراپس را با سرعت 10 کيلومتر در ساعت با اين هواپيما طي کرد. هواپيماي او تنها در هواي آرام مي‌توانست به جلو حرکت کند و در هنگام وزش باد تنها به آهستگي مسيري دايره وار را طي مي‌کرد.
کلمنت آدر (Clément Ader) در سال 1890 به اندازه نيمي از طول يک زمين فوتبال را با يک هواپيماي با بال‌هاي خفاش‌مانند پيمود که بسياري آن را "اولين پرواز با يک وسيله سنگين‌تر از هواي سرنشين‌دار و موتوردار" مي‌شمارند.
موفقيت برادران رايت را به درستي "اولين پرواز با يک وسيله موتوردار و سرنشين‌دار سنگين‌تر از هوا که (تاحدي) قابل هدايت" بود، ناميده مي‌شود.