رؤياي سفر در زمان سال‌هاست که ذهن انسان را به خود مشغول کرده؛ اما شبيه‌سازي مهبانگ با استفاده از متامتريال، نشان مي‌دهد تا زماني که آنتروپي در جهان رو به افزايش است، حرکت پيکان زمان معکوس نخواهد شد.
اگر از علاقمندان به سفر در زمان باشيد، حتما سري «بازگشت به آينده»، دکتر امت براون و خودروي دلورين او را که يک ماشين‌ زمان تمام‌عيار بود، به خاطر مي‌آوريد.
آزمون تازه محققان دانشگاه مريلند که با شبيه‌سازي مهبانگ در فضايي بند‌انگشتي اجرا شده، نشان مي‌دهد رؤيايي سفر در زمان در دنياي ما محقق نخواهد شد و بايد به تماشاي ماشين‌هاي زمان در آثار علمي‌تخيلي اکتفا کنيم.
به گزارش نشنال‌جئوگرافي، ايگور اسماليانينو و يو- جو هانگ از دانشگاه مريلند، با استفاده از خواص متامتريال، دستگاهي ابداع کرده‌اند که نشان مي‌دهد «پيکان زمان» تنها در يک جهت حرکت خواهد کرد و قادر نيست با بازگشت مجدد روي مسير پيشين، اثر بروز وقايع و رخدادها را از ميان ببرد.
متامتريال براي ايجاد فضاي سه‌بعدي
دستگاه شبيه‌سازي که توسط محققان دانشگاه مريلند ساخته شده، با 20 ميلي‌متر طول از قرار گرفتن رشته‌هاي طلا و پلاستيک به تناوب در کنار يکديگر ايجاد شده و ساختاري دارد که مي‌تواند جهت پرتوهاي نور را منحرف کند.
ماده به کار گرفته‌شده در اين دستگاه نوعي متامتريال است که در سال‌هاي اخير انواع ديگر آن براي توليد شنل نامرئي يا ابرعدسي‌ها که مي‌توان به وسيله آنها طول‌موج‌هاي کوتاه‌تر از طول‌موج مرئي را تماشا کرد، استفاده شده‌اند.
متخصصان اخترفيزيک نيز با استفاده از خواص اين ماده به ايجاد سياهچاله‌ مصنوعي و شبيه‌سازي جهان‌هاي موازي دست زده‌اند.
شيوه استفاده محققان دانشگاه مريلند از اين ماده نيز جالب‌توجه است. به دليل خاصيت منحصربه‌فرد متامتريال در انحراف نور، معادلاتي که عبور ذره در زمان را نشان مي‌دهند، مشابه معادلاتي خواهند بود که حرکت فوتون‌ها و ديگر ذرات کوانتومي مانند پلاسمون‌ها -ذراتي که از ارتعاش الکترون‌هاي آزاد در محيط پلاسما شکل مي‌گيرند- را توضيح مي‌دهند.
اسماليانينو مي‌گويد: «در اين نوع مواد، حرکت پلاسمون‌ها بسيارشبيه به حرکت ذرات در فضاي مينکووسکي (چهاربعدي) خواهد بود. در نتيجه اين ابزار مدل کوچکي از جهان 4بعدي را ايجاد خواهد کرد که حرکت افقي در سطح متامتريال معرف حرکت سه‌ بعد فضايي و حرکت عمودي مشابه حرکت بعد چهارم يعني زمان خواهد بود».
جهان بي‌نظم‌تر از آن است که به زمان فرصت بازگشت بدهد
اسماليانينو و هانگ، براي آزمون نهايي و شبيه‌سازي مهبانگ در متامتريال از پرتو ليزر سبز استفاده کردند. اين پرتو با تحريک اتم‌هاي طلا باعث توليد پلاسمون‌ها شد و پلاسمون‌ها مانند آن‌چه در مهبانگ پيش‌بيني مي‌شود، تنها از يک نقطه به اطراف منتشر شدند اما هر چه بيشتر از يکديگر فاصله مي‌گرفتند، بي‌نظمي در آنها واضح‌تر مي‌شد.
مطابق قانون دوم ترموديناميک، آنتروپي (بي‌نظمي) در سيستم‌هاي بسته با گذشت زمان افزايش مي‌يابد و اين دقيقا اتفاقي است که در اين سيستم نيز رخ داده است.
اگر سفر در زمان در دنياي ما ممکن باشد، بايد در اين مدل پلاسمون‌ها بتوانند عينا مسيري را که پيش از اين طي کرده‌اند، دوباره طي کنند. آنتروپي سيستم، عبور از مسير پيشين را غيرممکن خواهد کرد و مي‌دانيم که اين آنتروپي با گذشت زمان باز هم در حال افزايش است.
نتيجه اينکه اگر اين آزمايش بي‌نقص باشد، بايد رؤياي سفر در گذشته و آينده را براي هميشه فراموش کنيم. اما اين آزمايش مخالفاني هم دارد که استفاده از متاتريال و خواص آنرا چندان صحيح نمي‌دانند، به شبيه‌سازي‌هاي رايانه‌اي و نتايج حاصل از آن اعتماد بيشتري دارند يا از نظر آنها اين آزمون بسيار پيش‌پا‌افتاده طراحي شده است.
آندرياس آلبريخت، کيهان‌شناس دانشگاه کاليفرنيا که يکي از اين مخالفان است، ايده جالبي دارد، او مي‌گويد: «سفر در زمان تنها به نقطه‌اي بستگي دارد که داريد روي آن زندگي مي‌کنيد.
شايد اين سفر در جهان ما غيرممکن باشد اما مي‌توانيد جهان ديگري را تصور کنيد که آنتروپي آن مرتب در حال افزايش و کاهش است. در اين جهان فنجان‌هاي شکسته به حالت اول‌شان برخواهند گشت، پيرها جوان مي‌شوند و همه چيز باز هم طبيعي است. فکر نمي‌کنيد بهتر باشد ما هم کمي ذهنيت‌مان در مورد گذشته، حال و آينده را تغيير بدهيم».
منبع:فيزيک هاليدي
ارسال توسط کاربر محترم سايت :seyedalirezamanavi