يک لپ تاپ مقاوم سازي شده (rugged laptop)، لپ تاپي است که براي ارائه عملکردي قابل اعتماد، در محيط هايي با شرايط نامتعارف ( مثل ارتعاشات قوي، دماهاي بسيار بالا يا پايين، رطوبت و گرد و غبار) طراحي شده است. اين لپ تاپ ها با لپ تاپ هاي خانگي که در آن ها علاوه بر عملکرد، به زيبايي نيز بها داده مي شود، کاملاً متفاوت هستند. لپ تاپ هاي مقاوم بايد بتوانند، در شرايط سخت به خوبي از عهده وظايف خود بر آيند. از سوي ديگر، لپ تاپ هاي مورد استفاده توسط نيروهاي مسلح، خدمات اضطراري و يا افرادي که در محيط هاي خاص با شرايط محيطي غير متعارف کار مي کنند، زندگي بسيار دشوارتري را پيش روي خود دارند. آن ها بايد بتوانند شرايط بسيار سختي را تحمل نمايند که سيستم بازي اورکلاک شده شما را به آساني به زانو در خواهند آورد.
لپ تاپ ها نيز همانند هيولاها و قهرمان اسطوره اي داراي نقطه ضعف هاي فراواني هستند. اگر آب به اجزاء داخلي يک سيستم الکترونيکي نفوذ کند، آن را بسيار سريع تر از ساحره مشهور قصه ها که در تماس با آب از پا در مي آمد، نابود خواهند کرد؛ البته بدون هيچ ناله و فغاني. وقتي مي خواهيد يک بادکنک را وادار کنيد که به ديوار بچسبد، الکتريسيته ساکن به هيچ وجه يک پديده وحشتناک به نظر نمي رسد اما دردنياي کامپيوترها مي تواند مرگبار باشد. خسارات بوجود آمده بر اثر ضربه در مواردي که يک سيستم از ارتفاع نسبتاً کمي سقوط مي کند نيز بسيار فراتر از چيزي هستند که مي توانيد تصور نمائيد.
لکه ها، شن و خاک، گرد و غبار و ساير ذرات کوچک براي سيستم هاي کامپيوتري، به اندازه ضربه و يا آب خطرناک نخواهند بود، اما هنوز يک تهديد جدي به حساب مي آيند. آشکارترين شيوه اي که گرد و غبار و لکه ها مي توانند يک سيستم را با آن مختل نمايند، اين است که براي قطعات متحرک و يا نقاط اتصال مزاحمت ايجاد کنند. پنکه ها و محفظه هاي درايو اپتيکال نيز مي توانند آسيب ببينند. درگاه هاي USB و اتصالات برق نيز از اين قاعده مستثني نبوده و کاملاً در امان نيستند. در نهايت، گرما نيز ( همانطور که تمام علاقمندان اورکلاک مي دانند) مي تواند مرگبار باشد. با در نظر گرفتن تعداد خطراتي که مي توانند يک کامپيوتر را از پا در آورند، بديهي است که PCها بايد پيش بيني هاي احتياطي ويژه اي را براي نجات زندگي خود در دنياي پهناور ما داشته باشند. در همين نقطه است که نقش لپ تاپ هاي " مقاوم" آغاز مي شود.

سنجش درجه تحمل و استقامت لپ تاپ
 

لپ تاپ هاي "مقاوم" (Rugged) يا مستحکم به دو نوع اصلي تقسيم مي شوند: اولين و متداول ترين نوع لپ تاپي است که از ابتدا براي کار در محيط هاي نامناسب و دشوار طراحي گرديده. نوع دوم: يک لپ تاپ استانداردي است که بعداً قدرت و استحکام آن افزايش يافته است. پوشيدن يک جليقه جنگي باعث نخواهد شد که يک فرد عادي به يک سرباز واقعي تبديل گردد، اين موضوع در مورد "صرفاً" اتصال صفحات بالشتکي و يا تقويت شده به بدنه يک لپ تاپ معمولي نيز صادق است."مقاوم سازي" (ruggedisation) فرآيندي است که بهترين شيوه پياده سازي آن، شروع کار از ابتداي فرآيند طراحي يک محصول خواهد بود.
سطح مقاوم سازي يک سيستم مي تواند متغير باشد، اما براي آنکه خريداران از تناسب محصولات با نيازهاي خود اطمينان پيدا کنند، استانداردهاي متعددي وجود دارند که اينگونه سيستم ها بر اساس آنها رده بندي مي شوند. هيچيک از استانداردهاي مذکور تمام جنبه هاي سخت سازي را تحت پوشش خود قرار نمي دهند. مواردي نظير توانايي تحمل ضربه، مقاومت در برابر گرد و خاک، آب و يا ساير مواد ناخواسته اي که ممکن است با PC تماس پيدا کنند، همگي در مرکز توجه استانداردهاي متفاوتي قرار مي گيرند.
رايج ترين استانداردي که يک سيستم کامپيوتري "مقاوم سازي شده" بر اساس آن براي مقاومت در برابر ضربه و ساير مشکلات عمومي تر محيطي رده بندي مي شود، MIL-STD-810 است که يک استاندارد نظامي به حساب مي آيد و غالباً بطور خلاصه تحت عنوان MiI-Spec شناخته مي شود. استانداردهاي اين خانواده هر چند سال يکبار بروزرساني مي شوند و شامل آزمايش هايي براي شرايط نامناسب و دشوار نظير رطوبت بالا، قرار گرفتن در معرض قارچ، لرزش و ارتعاش تيراندازي، شتاب و حتي تغييرات فشار هوا هستند.
دومين استانداردي که کامپيوترهاي سخت با آن ارزيابي مي شوند، تحت عنوان «International Protecion Rating» يا « کد «"IP" شناخته مي شود. کدهاي IP استانداردهاي بين المللي هستند که ميزان محافظت پياده سازي شده براي يک قطعه تکنولوژيکي را در برابر نفوذ اقلام نامطلوبي نظير آب، گرد و غبارو... ارزيابي مي کنند.
کدهاي IP با يک عدد دو رقمي بيان مي شوند که جزئيات سطح محافظت از يک سيستم را بيان مي کند. اولين رقم بيانگر نوع عناصري است که مي توانندبه محفظه سيستم نفوذ کنند. يک صفر (0) نشان مي دهد که قطعات حياتي سيستم کاملاً در معرض اشياء خارجي قرار دارند در حاليکه يک 6 ( بالاترين امتياز) به معناي آن است که سيستم حتي براي گرد و غبار کاملاً غير قابل نفوذ بوده و بطور کارآمدي در برابر جريان هوا محافظت شده است. اکثر سيستم هاي سخت شده در اين مقياس با يک امتياز 5 شناخته مي شوند که نشان مي دهد گر چه امکان ورود هوا به آنها وجود دارد اما بخوبي در برابر گرد و غبار محافظت شده اند.
رقم دوم در يک کد IP به سطح ضد آب بودن سيستم اشاره دارد. در اينجا نيز يک صفر به معناي آن است که هيچ محافظتي در سيستم وجود ندارد و اعداد بالاتر نيز بطور افزايشي بيانگر توانايي سيستم براي مقاومت در برابر چکه ها، اسپري ذرات آب و يا پاشيده شدن آب بر روي آن مي باشند. اين مقياس تا امتياز 8 بالا مي رود که نشان مي دهد سيستم مورد نظر مي تواند در عمق يک متري آب غوطه ور شود. تعداد بسيار کمي از سيستم هاي کاملاً سخت شده براي کاربردهاي عمومي مي توانند بالاترين کد IP را بدست آورند. يک رده بندي 54 که نشان مي دهد سيستم مورد نظر تا حدود بسيار زيادي ضد گرد و غبار و مقاومت در برابر آب مي باشد، بطور مؤثري بعنوان يک سيستم ضد آب در نظر گرفته مي شود.
کدهاي IP در گذشته موضوع مقاومت در برابر ضربات را نيز تحت پوشش قرارمي دادند، اما اين قابليت در حال حاضر توسط يک استاندارد جداگانه ارزيابي مي گردد که تحت عنوان کدهاي IK شناخته مي شود. کدهاي IK که توسط European Standard 62262 تعيين مي شوند، از IK00 تا IK10 را دربر مي گيرند. تجهيزاتي که بتوانند در برابر ضرباتي با انرژي بيشتر مقاومت نمايند، رده بندي بالاتري را بدست خواهند آورد. در سطح IK10، يک قطعه مي تواند ضربه يک شي ء فولادي 5 کيلوگرمي که با 20 ژول انرژي با سطح آن برخورد مي کند را تحمل نمايد.

روش مقاوم سازي يک لپ تاپ
 

آگاهي از جنبه هاي کيفي که PC يا لپ تاپ شما براي دستيابي به يک رده بندي کدIP به آنها نياز دارد يک چيز است، اما تبديل کردن آن از يک شاخه شکننده به يک درخت تنومند موضوع کاملاً ديگري است. تفاوت هاي ميان يک لپ تاپ Mil-Spec و يک مدل استاندارد، در ابتدائي ترين سطح، از بدنه آن ها آغاز مي شود.
بعضي از لپ تاپ هاي Toughbook شرکت پاناسونيک از بدنه هاي آلياژ منيزيم استفاده مي کنند که بسيار قدرتمند تر از بدنه هاي پلاستيکي استاندارد است. از آنجايي که يک بدنه سخت تر، پس از برخورد با زمين در هنگام سقوط خم نشده و يا تاب بر نمي دارد، محافظت بيشتري را در برابر خسارت براي قطعات شکننده داخلي تأمين خواهد کرد. اين قدرت يک مزيت عالي به حساب مي آيد اما کاملاً مشکلات خسارت ضربه ناشي از سقوط را برطرف نمي کند. براي جلوگيري از آسيب هاي ضربه، يک سيستم به جذب کننده هاي ضربه نياز دارد ( درست همان طور که يک اتومبيل به سيستم تعليق احتياج دارد). نيروي هر ضربه بايد پيش از آنکه به قطعات حياتي سيستم منتقل شود، پراکنده گردد. ناکامي در اين زمينه به معناي آن خواهد بود که قطعات حياتي سيستم بايد از استحکام لازم براي تحمل ضربه برخوردار باشند.
سختي يک بدنه فلزي از اهميت بسيار زيادي برخوردار است، اما پايان مسئله يک PC "سخت" به حساب نمي آيد زيرا آنها در عين حال گوشه هاي بدنه را به قطعات لاستيکي مجهز مي کنند تا ضربه برخورد را کاهش دهند. تأثير طراحي مذکور در اين است که يک PC سخت بجاي آنکه همانند يک آجر سقوط کرده و تمام انرژي ضربه را در يک برخورد دريافت کند، به بالا خواهد جهيد و شانس نجات را پيدا خواهد نمود.
درايوهاي ديسک سخت يکي از حوزه هايي هستند که پيشرفت هاي بدست آمده در آنها ابتدا براي فناوري هاي "جان سخت" توسعه پيدا کرده و سپس روانه بازار عمومي مي شوند. در ابتدا، اگر کاربران تصميم داشتند که سيستم خود را جابه جا کنند بايد بطور دستي به درايوهاي ديسک سخت فرمان مي دادند تا هدهاي "Read" خود را پارک نمايند. اين فرآيند اکنون بطور خودکار در هنگام خاموش شدن درايو انجام مي شود اما بسياري از درايوهاي ديسک سخت ويژه لپ تاپ ها، هدهاي خود را هنگاميکه يک حسگر حرکت تشخيص مي دهد که لپ تاپ در حال سقوط مي باشد نيز پارک مي کنند. به منظور محافظت بيشتر از درايوهاي ديسک سخت، مي توان از يک مقر نگهدارنده جذب کننده ضربه براي آنها استفاده کرد.
براي بدست آوردن يک کد IP بالا و محافظت در برابر نفوذ مايعات، طراحان لپ تاپ ها بايد به صفحه کليد محصول خود توجه خاصي داشته باشند، زيرا اين قسمت غالباً قطعات مهم سيستم را مي پوشاند. سيستم هايي که در سطح يک کد IP54 يا بالاتر از آن "سخت سازي" شده اند، داراي صفحه کليدها و صفحات لمسي (Touchpad) مهر و موم شده هستند. اين ويژگي به معناي آن نيست که قطرات نمي توانند وارد بدنه اصلي سيستم شما شوند، بلکه آنها به بخش هاي کاري صفحه کليد شما نيز نفوذ نخواهند کرد. آب معمولي به اندازه کافي خطرناک است، اما مايعات چسبناک يا اسيدي مي توانند باعث خوردگي و فرسايش اتصالات شده و يا يک لکه را از خود بر جاي بگذارند که حتي پس از خشک شدن نيز مشکل ساز خواهد بود.
بنابراين، دورنگهداشتن تمام اين موارد از بخش هاي داخلي سيستم مي توانند بهترين ايده ممکن باشد.
لپ تاپ هاي سخت غالباً به نمايش گرهايي با پوششي از يک لايه مهر و موم شده مجهز هستند تا از آن ها در برابر خراشيدگي، ضربات، باران و همچنين گرد و غبار محافظت نمايند. اين صفحات نمايش در عين حال غالباً براي کار در محيط هاي خارجي طراحي شده اند و اين بدان معني است که بر خلاف نمايش گرهاي معمولي که در زير نور مستقيم آفتاب تقريباً غير قابل خواندن هستند، اين نمايش گرهاي ويژه در هر جايي کاملاً قابل مشاهده خواهند بود. علاوه بر آب بندي نمايش گرها و صفحات لمسي، سوکت هاي تعبيه شده در قسمت خارجي بدنه نيز داراي پوشش هاي قابل آب بندي بوده و تمام پيچ ها نيز به واشرهايي مجهز هستند که آنها را براي جلوگيري از ورود مايعات به دستگاه، آب بندي مي کنند.
يکي از نواحي که لپ تاپ ها در آنها مستعد نفوذ گرد و غبار هستند، دريچه هاي پنکه هاي خنک کننده است اما اکثر سيستم هاي سخت سازي شده با يک کد IP بالا فاقد هر گونه دريچه و يا پنکه اي هستند. شيوه هاي خنک کنندگي براي سيستم هاي سخت سازي شده کاملاً متغير است اما يکي از مزاياي بهره گيري از بدنه فلزي اين است که مي تواند با مکانيزم خنک کنندگي ترکيب شود. گرماي پردازنده و ساير قطعات داغ با استفاده از لوله هاي حرارتي بطور يکنواخت در سراسر بدنه توزيع مي گردد. توليد کنندگان PCهاي تجاري اين شيوه را تجربه کرده اند. بعنوان مثال، شرکت Zalman کيس هاي TNN300 و TNN500 را ارائه مي نمايد که بطور غيرفعال خنک مي شوند. بعضي از نت بوک ها نظير سوني P شرکت سوني نيز به لطف بهره گيري از پردازنده هاي کم مصرف Atom از شر پنکه هاي خنک کننده خلاص شده اند.
البته، توليد يک PC سخت و امن از نظر الکترومغناطيسي با اشکالاتي نيز همراه است. دقت و توجه اضافي که براي اصلاح نقاط ضعف اينگونه سيستم ها صرف مي شود، تأثير چشمگيري بر قيمت آنها خواهد داشت. لپ تاپ Getac B300 شرکت Getac يک محصول کاملاً سخت به حساب مي آيد که با آخرين بازبيني F از مشخصات STD-461 MIl-STD-810,MIL- و MIL-STD-3009 و در نهايت UL-1604، انطباق داشته و داراي رده بندي IP65 مي باشد. در عين حال، اين لپ تاپ به قيمت در حدود 3329 دلار عرضه مي شود و مشخصات فني آن نيز در سطح خوبي است. Getac B300 داراي يک پردازنده Intel® Corei7-620LM،‏ 2 گيگابايت حافظه DDR3 ( قابل توسعه تا 8 گيگابايت) و يک نمايشگر 13/3اينچي با وضوح 768*1024 است. در واقع شما مي توانيد نيم دوجين لپ تاپ با چنين مشخصاتي را با پرداخت 3000 دلار خريداري نمائيد. با اين حال اگر از آنها در شرايط دشوار و نامناسب استفاده کنيد، مدت زيادي دوام نخواهند آوردواينجا است که برتري طراحي هاي سخت ارزش پرداخت هزينه اضافي را پيدا مي کند. دومين نقيصه فناوري جان سخت به اندازه و وزن آن مربوط مي شود. لپ تاپ Getac B300، وزني در حدود 3،5 کيلوگرم دارد.

TEMPEST‎‏
 

يک معيار ديگر براي جان سختي سيستم ها که بطور توجيه پذيري دشوارتر از سايرين مي باشد، گواهينامه TEMPEST است. البته اين ارزيابي به ندرت در مورد تجهيزات غيرنظامي صورت مي گيرد. ارزيابي TEMPEST که يک استاندارد طبقه بندي شده است، با ميزان مقاومت تجهيزات در برابر استراق سمع الکترومغناطيسي سروکار دارد.
در طول عملکرد عادي، ابزارهاي الکترونيکي ( خصوصاً کامپيوترها و نمايشگرها) از خود امواج الکترومغناطيسي ساطع مي کنند. از نظر تئوري، اين امواج مي توانند از راه دور دريافت شده و براي خواندن بخش هاي کوچک اما حياتي از عمليات کامپيوتر و يا داده هايي که توسط سيستم پردازش مي شوند، مورد استفاده قرار گيرند.
نگراني هاي مرتبط با اين مسئله در ابتدا در طول جنگ سرد آغاز شدند و در آن زمان TEMPEST بعنوان يک کلمه رمز بي معني براي اشاره به هر نوع "تشعشع لو دهنده"(compromising radiation) که تجهيزات الکتريکي مي توانستند از خود ساطع کنند، مورد استفاده قرار گرفت. اين مسئله بطور سرگرم کننده اي در يک سند NSA از دهه 1960 که بطور ناقص از طبقه بندي خارج گرديده، تشريح شده است.
با تکامل فناوري، عنوان TEMPEST نيز جلوه تازه تري پيدا کرد و اکنون گفته مي شود که اين عبارت سرنامي براي "Telecommunications Electronics Material Protected from Emanating Spurions Transmissions" است. از آنجائيکه TEMPESTيک استاندارد طبقه بندي شده است، به سختي مي توان هر گونه جزئياتي را درباره آن پيدا کرد اما بالاترين سطح TEMPEST تحت عنوان NATO SDIP-27 ‏Level A شناخته مي شود. براي دستيابي به اين گواهينامه، يک سيستم بايد داراي يک سپر محافظتي کامل در برابر امواج الکترومغناطيسي باشد. براي نمونه، اين وضعيت مي تواند به معناي آن باشد که کابلها بايد در يک ورقه مسي پوشانده شده و يا قطعات مختلف بايد اتصال بدنه "Earth" داشته باشند. احتمالاً مي توانيد چند شرکت ارائه کننده تجهيزات TEMPEST را بر روي وب پيدا کنيد که محصولات آنها از صفحات نمايشگر براي PC ها تا چاپگرها را در بر مي گيرند و اين محصولات غالباً مبتني بر تجهيزات استاندارد عمومي هستند که براي انطباق با استانداردهاي مربوطه ارتقاء پيدا کرده و تغيير يافته اند.
لپ تاپ هاي مقاوم محصولات بسيار خوب و جذابي هستند، اما گام هاي بلند و چشمگيري که در طول سالهاي اخير در زمينه سخت سازي کامپيوترها برداشته شده اند براي مصرف کنندگان متوسط چندان آشکار نبوده اند. کامپيوترهاي سخت تر و ارتجاعي تر حضور خود را در ابزارهاي مختلف آغاز کرده اند، در حاليکه قبلاً براي اينگونه کاربردها بيش از حد شکننده و غير قابل اعتماد در نظر گرفته مي شدند.
آشکارترين مثال در مورد احساس حضور سيستم هاي جان سخت تر، کاربردهاي نظامي است. بعضي ازاولين کامپيوترهاي ساخته شده نظير Colossus در Bletchley Park با در نظر گرفتن کاربردهاي نظامي توليد شده بودند و وقتي نوبت به شکستن محدوديت ها براي استفاده از کامپيوتر مي رسد، ارتش هميشه نزديک به لبه حمله بوده است. با اينحال، پياده سازي کامپيوترها در نزديکي و يا عملاً در داخل ميدان نبرد هميشه با مشکلات خاص خود همراه بوده است. در يک محيط دفتري يا خانگي، بايد نگران ويروس ها، Spywareها و يا ريختن تصادفي نوشيدني بر روي قطعات سيستم خود باشيد. در شرايط نبرد، تهديدهاي بسيار خطرناک تري وجود دارند، گر چه به همان اندازه "پيشرفته" نيستند.
بسياري از کامپيوترهاي مورد استفاده در نبرد، بصورت جداسازي شده (Embedded) در داخل وسايل نقليه مورد استفاده قرار مي گيرند. اين وضعيت، مزيت محافظت از عناصر و همچنين استقرار پايدار را در اختيار آنها قرار مي دهد که به سلامت آنها کمک خواهد کرد. با اين حال، همين وضعيت باعث مي شود که به سلامت آنها کمک خواهد کرد. با اين حال، همين وضعيت باعث مي شود که اينگونه سيستم ها در معرض لرزش قرار داشته باشند و اين شرايط مي تواند باعث شل شدن قطعات در طول زمان گردد. با بهره گيري از پايه هاي نگهدارنده جذب کننده ضربه مي توان با اين مشکل مقابله کرد، اما کاهش ميزان قطعات مورد استفاده يقيناً شيوه موثرتري خواهد بود.
ساده و مؤثر نمودن يک کامپيوتر براي افزايش سختي آن، يک شيوه معتبر طراحي به حساب مي آيد، بنابراين بديهي است که ارتش به فناوري Thin Client علاقه داشته باشد. در اين نوع طراحي، سيستم يک واحد ساده و کم مصرف است. اين سيستم بعداً به يک Fat Client متصل مي شود که بعنوان يک سرور براي سيستم هاي متعدد عمل کرده و فايل ها، داده ها و حتي قدرت پردازش را براي چندين کامپيوتر کلاينت فراهم مي نمايد.

محيط هاي نظامي
 

گر چه در بعضي از موارد کامپيوترها از ساده نگهداشتن موضوعات سود مي برند، اما سيستم هاي پيچيده تر نيز مزاياي خاص خود را دارند و هواپيماهاي جنگنده مدرن نظير F-22 و Eurofighter مثال هاي بي نظير در اين زمينه هستند. تقريباً تمام هواپيماهاي مدرن داراي طراحي هاي (fly-by-wire)‏FBWهستند و اين بدان معني است که آن ها بطور کارآمدي از کامپيوترهاي مختلفي استفاده مي کنند که حرکات خلبان را به سطوح کنترل هواپيما انتقال مي دهند. نکته اي که باعث مي شود Eurofighter خاص باشد، اين است که کامپيوترها کاري بسيار بيشتر از صرفاً ترجمه آنچه که خلبان انجام مي دهد، بر عهده دارند.
دليل اين مسئله آن است که Eurofighter يک طراحي «relaxed stability» به حساب مي آيد و اين ويژگي باعث افزايش قابليت مانور آن مي گردد اما طراحي مذکور در عين حال داراي خصوصيات پروازي ناپايدار است، به حدي که يک خلبان انساني بدون کمک کامپيوترها نمي تواند با آن پرواز کند.
حس گرهاي متعددي بالچه هاي Eurofighter را در طول پرواز کنترل مي کنند و اطلاعات خود را به کامپيوترهاي FBW مي فرستند. اين کامپيوترها سپس تنظيمات دقيق و مداوم را بر سطوح کنترلي هواپيما اعمال مي نمايند. US F-117A Nighthawk نيز مثال ديگري از يک طراحي relaxed stability است. در اين مورد، استفاده از سيستم هاي کامپيوتري براي نگهداشتن جنگنده در هوا به آن امکان مي دهد تا از يک شکل متمايز بهره گيري نمايد که تشخيص آن را براي سيستم هاي رادار بسيار دشوار مي سازد.
Eurofighter به 4 کامپيوتر FBW مجهز است که هر يک از آنها داراي 8 پردازنده 32 بيتي Motorola 68020 هستند ( يک طراحي که به اواسط دهه 1980 ميلادي بر مي گردد، نسخه هايي از اين پردازنده در ابتدا براي توليد Apple Macintosh II و همچنين کنسول Amiga CD32 مورد استفاده قرار گرفتند). استفاده از CPUهاي قديمي تر در هواپيما ( و فضاپيماها) يک تجربه کاملاً اطمينان بخش است زيرا هر چه طراحي قديمي تر باشد، احتمال آنکه باگ هاي غير قابل اجتناب در آن برطرف شده باشند نيز بيشتر خواهد بود.
با تمام اين موارد، کامپيوترها هنوز اشتباه مي کنند. گر چه ديوانه شدن سکوهاي سلاح هاي کامپيوتري و تصميم گيري آنها براي نابود کردن سازندگانشان بيشتر يکي از موضوعات فيلم هاي تخيلي است ( که در اغلب موارد نظير Stealth فيلم هاي بسيار بدي نيز هستند)، اما در واقعيت آنچه که براي يک کاربر PCمتوسط مي تواند تنها يک صفحه آبي (BSD (Blue Screen of Death‏ باشد، براي يک هواپيماي در حال پرواز به معناي يک فاجعه واقعي خواهد بود.
اين وضعيت از کار افتادن کامپيوتر، يک مشکل بسيار نادر اما قابل ذکر براي جنگنده F-22 Raptor بوده است. عجيب ترين حادثه ( که خوشبختانه با خسارات جاني همراه نبود) در سال 2007 طي پرواز 6 جنگنده Raptor در اوکيناوا روي داد که در آن هر 6 هواپيما هنگام عبور از طول جغرافيايي 180 درجه با مشکلات جدي در سيستم هاي خود مواجه شدند.
عليرغم آنکه جنگنده هاي مذکور توانستند به پرواز خود ادامه داده و به سلامت فرود بيايند، اما هر 6 هواپيما توانايي هاي ناوبري و ارتباطي خود را در نتيجه از کار افتادن سيستم هاي کامپيوتري از دست دادند و بايد توسط هواپيماهاي ديگري ( بعنوان راهنما) تا آشيانه اسکورت مي شدند. اين حادثه، اهميت استفاده از سيستم هاي جداگانه براي قطعات حياتي را نشان مي دهد، اما نکته مهم تر اين است که چنين رويدادي نشان مي دهد حتي پروژه هاي دفاعي چند ميليارد دلاري نيز هنوز مي توان انواع باگ هايي را مشاهده کرد که انتظار داريد در بازي هاي کامپيوتري تازه عرضه شده با آنها مواجه شويد.

سازگاري با محيط هاي نامتعارف
 

در حاليکه کامپيوترهاي Embedded در جت هاي جنگنده احتمالاً بيشتر به اسباب بازي هاي فوق العاده گران براي ثروتمندان شباهت دارند، اما اين فناوري ها در سطح سيستم هاي عمومي نيز قابل دسترسي هستند. به عنوان مثال، IEEE 1394b که بيشتر تحت عنوان FireWire شناخته مي شود، بر روي جنگنده F-22 براي اتصال قطعات داخلي به يکديگر مورد استفاده قرار مي گيرد.
از راه رسيدن کامپيوترها در سير تکامل تکنولوژي انسان به سختي با اختراع چرخ يا سلاح هاي سنگي قابل مقايسه است، اما همانند چرخ يا سلاح هاي سنگي، قدرت واقعي آن تنها زماني آشکار مي شود که بطور موفقيت آميزي در يک دنياي گسترده تر پياده سازي گردد. چرخ ها عالي هستند اما اگر شما محور، ياتاقان و يا شيوه اي براي هدايت را ابداع نکرده باشيد، به هيچ جايي نخواهيد رفت و تا زمانيکه يک سنگ نوک تيز را به يک چوب باريک و بلند متصل نکرده و بهترين شيوه براي پرتاب آن را نيافته باشيد، چيزي براي خوردن نخواهيد داشت.
همين وضعيت در مورد کامپيوترها نيز صادق است. کامپيوتري که در يک خانه يا دفتر کار محبوس شده، يک ابزار قدرتمند به حساب مي آيد اما وقتي شما بتوانيد کامپيوترها را به دنياي خارج ببريد، پتانسيل آنها بطور فوق العاده اي چند برابر گردد. با افزايش ارتباط و وابستگي ما به کامپيوترها، اعتمادپذيري و دسترس پذيري سيستم هاي کامپيوتري بطور فزاينده اي اهميت پيدا مي کند. در نتيجه، از "اختصاصي" و "جدا بودن" حوزه سخت سازي کامپيوترها نيز کاسته خواهد شد و اين فرآيند به طراحي محصولات روزمره کشيده مي شود.
اين موضوع به معناي آن نخواهد بود که تمام لپ تاپ ها به گوشه هاي لاستيکي و پوشش هاي ضد گلوله مجهز خواهند شد، اما نياز به افزايش استحکام واقعاً احساس مي شود و هر جايي که يک خواسته وجود داشته باشد، راهي براي رسيدن به آن نيز وجود دارد. همانطور که قبلاً نيز اشاره کرديم. CPUهاي کم مصرف مي توانند بدون نياز به پنکه هاي خنک کننده کار کنند، بنابراين چندان غير معمولي نخواهد بود که Notbookهاي فاقد چنين پنکه هايي را ببينيم. Vaio VGN-P 11Z/R شرکت سوني، مثال خوبي در اين زمينه بود. اين محصول بسيار باريک ( با عمق تنها 20 ميليمتر) به لطف استفاده از يک پردازنده فوق العاده کم مصرف Intel Atom Z25، نيازي به يک پنکه خنک کننده ندارد.
چيزي که ارتش آن را با نام «Thin Client Computing» مي شناسد، براي مصرف کنندگان عام تحت عنوان « Cloud Computing» شناخته مي شود، نظير سرويس Live Mesh شرکت مايکروسافت. هنگامي که کلاينت پست الکترونيک، واژه پرداز و ساير نرم افزارهاي کاربردي شما توسط سرورها اجرا مي شوند، کاربران نهايي مي توانند از کامپيوترهايي با پيچيدگي بسيار کمتر و با تعميم اين مفهوم ( با کمي اميدواري) از ماشين هاي اعتمادپذيرتري استفاده کنند. تکنيک هاي توليد پيشرفته تر نيز به ارائه کامپيوترهاي اعتمادپذيرتر منتهي خواهند شد.
براي نمونه، Apple اخيراً استفاده از بدنه هاي پلاستيکي را براي تمام لپ تاپ هاي خود ( به استثناء ارزانترين مدل ها) کنار گذاشته و در مقابل يک محفظه آلومينيومي يکپارچه که بسيار مقاوم تر مي باشد را انتخاب کرده است.
با راه يابي تراشه هاي کوچکتر و قدرتمندتر به تلفن ها، کارت هاي هوشمند و اشياء Network-Aware، قدرت پردازش بطور گسترده تري در دسترس قرار مي گيرد.
منبع: بزرگراه رايانه، شماره ي 137 .