وقتي به يک فروشگاه لپ تاپ مي رويد و از فروشنده ليست قيمت مي خواهيد، احتمالا با تعداد زيادي مدل لپ تاپ مواجه مي شويد که جلوي هر کدام تعداد زيادي خصوصيت و مشخصه درج شده است. پردازنده، حافظه اصلي، حجم هاردديسک، پردازنده گرافيکي، سيستم عامل، وزن، اندازه نمايشگر، پورت ها و حتي ذخيره کننده نوري جزو مهم ترين اين خصيصه ها هستند که با آنها مواجه خواهيد شد.
اما اين که کدام يک اين خصيصه ها مهم بوده يا کدام آنها براي شما اهميت بيشتري دارد، سوالي است که شايد خيلي کاربران پاسخ درست آن را نمي دانند اگر چنين چيزي باشد، انتخاب يک لپ تاپ مناسب از بين مدل هاي فراوان و متنوع کار بسيار دشواري خواهد بود.

علايم حياتي
 

متاسفانه خيلي از کاربران بعد از خريد لپ تاپ، پس از مدتي به نوعي آن را مناسب کار و نياز خود نمي دانند، در حالي که ممکن است پول زيادي هم بابت خريد آن داده باشند. قدرت پردازشي کم، عدم توانايي در اجراي بازي ها با سرعت مطلوب، کمبود فضا براي ذخيره سازي اطلاعات، وزن بالا يا مدت شارژ کم، مشکلاتي بوده که خيلي از کاربران پس از خريد لپ تاپ خود با آنها مواجه مي شوند.
اين مشکلات را قبل از خريد لپ تاپ، با يک انتخاب آگاهانه، درست و مطابق با نياز، مي توان بررسي کرد. برطرف کردن خيلي از اين کمبودها، بسيار ساده است. به عنوان مثال با يک پيش بيني درست مي توانيد تشخيص دهيد که به چه ميزان فضاي هاردديسک براي لپ تاپ خود نياز داريد يا چه پورت هايي و حتي چه تعداد پورت هاي ورودي و خروجي بايد روي لپ تاپ شما تعبيه شده باشد.
پاسخ به اين سوالات واقعا راحت است. در عوض ما در ادامه فاکتورهاي مهم تر ديگري که براي تصميم گيري در مورد آنها، ممکن است به اطلاعات بيشتري نياز داشته باشيد را باز خواهيم کرد. اين فاکتورها به ترتيب پردازنده مرکزي، پردازنده گرافيکي، اندازه و وزن لپ تاپ است. مطمئن باشيد با اطلاعاتي که درمورد اين شاخص ها دريافت مي کنيد و با کمک اطلاعات درج شده در مشخصات فني لپ تاپ خود، خيلي ساده مي توانيد مدل موردنياز خود را انتخاب کنيد.
فراموش نکنيد که هنگام انتخاب لپ تاپ، سليقه هم تا حدود زيادي دخالت دارد. ممکن است چندين مدل مشابه را پيدا کنيد که تفاوت چنداني از نظر سخت افزار و قدرت پردازشي نداشته باشند، در اين مواقع، تنها سليقه شما است که مشخص مي کند کدام مدل را برداريد.

پردازنده مرکزي (CPU)
 

شک نکنيد که پردازنده، مهم ترين و اصلي ترين قطعه در يک لپ تاپ است. پردازنده، علاوه بر آن که قدرت پردازش يک لپ تاپ را مشخص مي کند، روي برخي خصوصيات و ويژگي هاي ديگر نيز تاثير مي گذارد که مهم ترين آنها، مدت شارژ يا ميزان مصرف انرژي است.

بطور کلي پيشرفت فناوري ساخت پردازنده ها در دو جهت اصلي حرکت مي کند، اول افزايش کارايي و سرعت و دوم کاهش مصرف انرژي. همين اصل ساده باعث مي شود تا به شما توصيه کنيم هميشه لپ تاپي را انتخاب کنيد که پردازنده آن مبتني بر جديدترين و به روزترين فناوري موجود باشد.
متاسفانه دسته بندي پردازنده هاي لپ تاپ بر اساس کارايي آنها کار دشواري است و شايد با انجام اين کار شما کمي سردرگم شويد و مدل هاي مختلف يک خانواده از پردازنده ها را در دسته هاي مختلف ببينيد. به جاي اين کار، تصميم گرفتيم پردازنده هايي که در لپ تاپ هاي موجود استفاده مي شوند را در چندين جدول ليست کنيم و امتياز آنها را در چندين تست مختلف، بياوريم. به اين ترتيب با مقايسه امتيازها به راحتي به اختلاف کارايي ميان پردازنده هاي مختلف پي خواهيد برد. به علاوه،براي اين که با پردازنده هاي مختلف که روي لپ تاپ ها استفاده مي شوند، آشنا شويد، آنها را در چند دسته کلي معرفي مي کنيم.

پردازنده هاي Core i7
 

پيشرفته ترين و سريع ترين پردازنده هايي که تا به امروز براي لپ تاپ ها عرضه شده اند، پردازنده هاي Core i7 هستند. اين پردازنده ها در دو دسته دو هسته اي و چهار هسته اي طراحي شده اند. البته مدل هاي دو هسته اي Core i7، هنوز در لپ تاپ ها بطور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته اند. مدل هاي دو هسته اي اين پردازنده ها در دسته پردازنده هاي Arrendale قرار گرفته که با استفاده از فناوري 32 نانومتري توليد مي شوند و پردازنده گرافيکي مجتمع نيز روي خود دارند اما در مقابل هم اکنون لپ تاپ هاي زيادي در بازار پيدا خواهيد کرد که با چهار هسته اي هاي 45 نانومتري Core i7 پيکربندي مي شوند.
اين لپ تاپ ها معمولا در مدل هاي 16 اينچ به بالا بوده که به عنوان لپ تاپ هاي جايگزين دسکتاپ (DTR) مورد توجه قرار مي گيرند. همانطور که در جدول مشاهده مي کنيد، توان مصرفي اين مدل ها بالا بوده (45 و 55 وات) که نشانه مصرف بالاي انرژي در آنها است. اين خصيصه، طول شارژ باتري را به شدت کاهش داده و تنها راه بالا نگه داشتن زمان شارژ نيز استفاده از باتري هاي حجيم تر با ذخيره سازي بالاتر خواهد بود. به همين دليل اين پردازنده ها به لپ تاپ هاي بزرگ اختصاص يافته است. امتيازهاي درج شده در جدول به خوبي نشان مي دهد که در لپ تاپ هاي جديد، بالاترين کارايي و سرعت پردازش به پيکربندي هاي مجهز به پردازنده هاي Core i7 اختصاص دارد.
اگر وزن و اندازه لپ تاپ براي شما مهم نبوده و تنها دنبال يک مدل با قدرت پردازشي بسيار بالا با توانايي هاي Multi Tasking فراوان هستيد، گزينه اي بهتر از چهار هسته اي هاي Core i7 پيدا نخواهيد کرد. فراموش نکنيد که اين پردازنده ها به تکنولوژي Hyper Threading نيز مجهز بوده و از ديد سيستم عامل، به نوعي يک پردازنده هشت هسته اي خواهند بود!

پردازنده هاي Core i3/i5
 

اکثر لپ تاپ هاي سريع و خوش قيمتي که ما اين روزها به کاربران پيشنهاد مي کنيم، به پردازنده هاي Corei5 يا Core i3 هستند. هر دوي اين پردازنده ها، در خانواده Arrendale قرار مي گيرند و تمامي مدل هاي آنها داراي پردازنده گرافيکي مجتمع Intel HD Graphics روي خود هستند. تفاوت موجود ميان اين پردازنده ها نيز تنها فرکانس هاي عملياتي بالاتر و همچنين پشتيباني از فناوري Turbo Boost براي مدل هاي Core i5 است.
Turbo Boost يک قابليت بسيار جالب و تاثيرگذار بوده که اينتل اخيرا در برخي پردازنده هاي خود به کار گرفته است. اين فناوري بسته به بار پردازشي موجود روي هسته هاي پردازشي، فرکانس عملياتي آنها را بطور خودکار اورکلاک مي کند که باعث افزايش سرعت پردازنده مي شود. جالب اين که اين افزايش فرکانس به نحوي صورت مي گيرد که مصرف پردازنده هيچگاه از حداکثر توان مصرفي (TDP) اعلام شده براي آن تجاوز نمي کند.
اگر به جداول نگاهي بيندازيد، خواهيد ديد که پردازنده هاي Core i5 تقريبا در تمام شرايط از دوهسته اي هاي Core 2 Duo سريع تر هستند و تنها يکي دو مدل از Core 2ها آن هم به دليل فرکانس هاي عملياتي بسيار بالاتر (نزديک 3 گيگاهرتز)، چند درصدي مي توانند سريع تر باشند. سريع ترين دو هسته اي Core i5 هم اکنون مدل i5-54OM است که از فرکانس عملياتي 53/2 گيگاهرتز بهره مي برد. حتي مدل هاي Core i3 که در لپ تاپ هاي ارزان قيمت به کار گرفته مي شوند نسبت به Core 2هاي هم سطح خود، سريع تر وکم مصرف تر بوده و از هر لحاظي به آنها ترجيح داده مي شوند.
پردازنده هاي Core i3/i5 همگي دو هسته اي بوده و از فناوري Hyper Threading نيز بهره مي برند. اگر دنبال يک لپ تاپ سريع و کم مصرف در اندازه هاي 13 تا 15 اينچ باشيد، پردازنده هاي Core i3/i5 حتما بايد در آنها جا داشته باشد. اين پردازنده ها بهترين تعادل را ميان کارايي، مصرف انرژي و مدت شارژ برقرار مي کنند. قرار است در ماه هاي آينده، مدل هاي کم مصرف تر اين پردازنده با ولتاژ کم(ULV) نيز عرضه شود.

پردازنده هاي Atom
 

پردازنده هاي اتم، کم مصرف ترين راه حل هايي هستند که اينتل تا به امروز براي لپ تاپ ها معرفي کرده است. اين پردازنده ها در لپ تاپ هاي کوچک و سبک يا همان نت بوک ها استفاده مي شوند. پردازنده هاي اتم در کنار مصرف انرژي بسيار پايين، قدرت پردازشي نسبتا پاييني در مقايسه با ساير پردازنده ها دارد. مدل هايي طراحي شده از اين پردازنده ها براي نت بوک ها، تا به امروز همگي تک هسته اي بوده که البته به تکنولوژي Hyper Threading نيز مجهز هستند.
نسل اول پردازنده هاي اتم که دو مدل معروف N270 و N280 جزو آنها هستند، کماکان بيشترين تنوع مدل نت بوک را به خود اختصاص داده است. البته به لحاظ مقايسه کارايي، اين پردازنده ها با نسل سوم که Pineview نام گرفته اختلاف زيادي ندارند ولي نسل دوم به لحاظ فناوري، تفاوت هاي زيادي کرده و کنترلر حافظه و همچنين پردازنده گرافيکي مجتمع GMA 3150 را در دل خود جاي داده است. کارايي پردازنده هاي اتم براي گشت و گذار در اينترنت، کار با نرم افزارهاي سبک مثل نرم افزارهاي آفيس و کاربردهاي مشابه که به توان پردازشي بالا نياز ندارند، کاملا جوابگو و کافي است.
يکي از ضعف هاي پلتفرم اتم چه در نسل اول و چه در نسل دوم آن، عدم پشتيباني از رمزگشايي و تسريع سخت افزاري در پخش محتواي HD است. البته انويديا در پلتفرم ION اين مشکل را به خوبي برطرف کرده است. اين پلتفرم نيز از پردازنده هاي اتم استفاده مي کند. در بازار برخي نت بوک ها مثل سري S12 از Ideapad هاي لنوو را مي توانيد پيدا کنيد که از پلتفرم ON و پردازنده هاي اتم استفاده مي کنند. نت بوک ها به دليل استفاده از پردازنده هاي بسيار کم مصرف اتم، معمولا طول شارژ بالايي دارند. در برخي مدل ها مثل 100SHA از اسوس، طول شارژ تا حدود 11 ساعت نيز افزايش داشته است.

پردازنده هاي Core 2
 

با عرضه چهار هسته اي هاي Core i7، تقريبا اثري از چهار هسته اي هاي Core 2 در بازار باقي نمانده و لپ تاپ هايي که با اين پردازنده ها پيکربندي مي شوند، همگي دو هسته اي هستند. البته ما در مورد دو هسته اي هاي Core 2 نيز نظر قطعي خود را داده ايم! Core i5ها و حتي Core i3ها در هر شرايطي اين پردازنده ها ترجيح داده مي شوند. اگر دنبال لپ تاپ بوديد و گزينه هاي متعددي با دو هسته اي هاي Core i5/i3 و Core 2 را مناسب خود ديديد، مدل هايي که از پردازنده هاي جديدتر Corei3/i5 استفاده مي کنند بايد در ارجحيت قرار گيرند.
اما در بين پردازنده هاي Core 2 هنوز يک دسته از آنها هستند که ما به آنها علاقه زيادي داريم و آن مدل هاي با ولتاژ بسيار پايين(ULV) است که به صورت SUxx00 نامگذاري مي شوند. اين پردازنده ها جزو خانواده 45 نانومتري هاي Penryn با 3 مگابايت کش L2 بوده و فرکانس عملياتي آنها بين 1300 تا 1600 مگاهرتز است. کارايي اين پردازنده ها در حد مدل هاي دو هسته اي هاي سريع Core 2 سري T5xxx بوده ولي مصرف انرژي بسيار کمي نيز دارند.
لپ تاپ هاي 13 تا 15 اينچ با کارايي بالا و مدت شارژ طولاني، معمولا از اين نوع پردازنده استفاده مي کنند. UL80Vt از اسوس، يکي از مدل هاي 14 اينچ سبک( 2 کيلوگرم) و بي رقيب بوده که به اين پردازنده ها مجهز است. طول شارژ اين مدل به بيش از 12 ساعت نيز مي رسد.

پردازنده هاي Turion II و Phenom II
 

شايد کم تر از 10درصد لپ تاپ هاي موجود در بازار از پردازنده هاي ساخت AMD استفاده مي کنند. دليل اصلي اين موضوع کارايي پايين تر و مصرف انرژي بالاتر در پردازنده هاي موبايل AMD در مقايسه با محصولات مشابه اينتل است. احتمالا مزيت عمده پلتفرم موبايل AMD را بايد وجود پردازنده هاي گرافيکي قدرتمندتر و به خصوص پردازنده هاي گرافيکي مجتمع بهتر دانست.
دو هسته اي هاي Turion II پردازنده هاي اختصاصي AMD براي پلتفرم موبايل اين شرکت است. سريع ترين مدل اين پردازنده ها، مدل M660 با فرکانس عملياتي 2700 مگاهرتز، قدرتي در حد دو هسته اي T7500 از خانواده Core 2ها دارد. اين در حالي است که اينتل حداقل 20 مدل پردازنده دو و چهار هسته اي سريع تر از R7500 در بين محصولات خود دارد. AMD، همانند پلتفرم دسکتاپ، پردازنده هاي فنوم2 را در پلتفرم موبايل خود نيز جاي داده است.
فنوم2 هاي موبايل مجموعا شامل هفت مدل دو، سه و چهار هسته اي هستند. اين پردازنده ها نيز همانند Turion IIها، در رقابت سرعت و کارايي، از پردازنده هاي موبايل اينتل عقب افتاده و بهتر است اينگونه بگوييم که حرفي براي گفتن ندارند. به همين دليل است که مي بينيم AMD سرمايه گذاري زيادي روي پلتفرم موبايل خود به خصوص در بخش پردازنده مرکزي، نکرده است. پردازنده هاي موبايل اينتل به لحاظ مصرف انرژي نيز برتري قابل توجهي نسبت به محصولات مشابه AMD دارند.
آنچه که تا اينجا براي شما گفتيم، پردازنده هاي مهم بازار لپ تاپ را کاملا پوشش مي دهد. ساير پردازنده هايي که از آنها نامي برده نشد مثل دوهسته اي هاي Pentium Dual Core، Athlon II و تک هسته اي هاي Athlon Neo، سلرون و سمپرون، محصولات جديدي نيستند و همگي با آنها آشنا هستند. البته از خيلي از اين پردازنده ها، شايد در ماه هاي آينده ديگر خبري نباشد و پردازنده هاي جديدتر جايگزين آنها شود. در ادامه بحث داغ و پرطرفدار پردازنده هاي گرافيکي در لپ تاپ ها را دنبال خواهيم کرد.

پردازنده گرافيکي (GPU)
 

بعد از پردازش سه بعدي در بازي هاي کامپيوتري، پردازنده گرافيکي دو وظيفه اصلي ديگر در کامپيوترهاي امروزي دارد، يکي پردازش دو بعدي و ديگري رمزگشايي و پردازش فرمت هاي ويديويي.

خوشبختانه اکثر پردازنده هاي گرافيکي موجود اعم از مجتمع و مجزا، اين دو وظيفه را به خوبي انجام مي دهند. در مورد پردازش دو بعدي، اگرچه قدرت تمام پردازنده هاي گرافيکي براي اين نوع پردازش ها برابر نيست، ولي همگي حداقل هاي لازم براي کاربردهاي اکثر کاربران را دارند.
در زمينه رمزگشايي محتواي ويديويي نيز، تمامي پردازنده هاي گرافيکي جديد به موتورهاي ويديويي پيشرفته اي مجهز شده اند که اين گونه عمليات ها را با سرعت بالا و روي پردازنده گرافيکي انجام مي دهند. چنانچه پردازنده گرافيکي فاقد اين قابليت باشد، عمليات رمزگشايي روي پردازنده مرکزي سيستم صورت مي گيرد که نتيجه آن استفاده بيشتر از پردازنده مرکزي هنگام تماشاي فرمت هاي ويديويي سنگين مثل H.264/MPEG4 AVC، VC-1 و MPEG-2 و به نوعي کند شدن سيستم است.
انتخاب پردازنده گرافيکي مورد نياز شما کار نسبتا ساده اي است. کافي است تصميم بگيريد آيا مي خواهيد با ل‍پ تاپ خود بازي کنيد يا خير و اگر مي خواهيد بازي کنيد، چه سطح کارايي و سرعت فريمي را از لپ تاپ خود انتظار داريد. اگر به بازي کردن روي لپ تاپ خود علاقه نداريد و يا اصلا کارايي لپ تاپ در بازي ها براي شما اهميتي ندارد و ملاک نيست، دليلي هم براي مانور دادن روي آن نبوده و انتخاب يک لپ تاپ با پردازنده گرافيکي که قابليت هاي مالتي مدياي لازم را داشته باشد، براي شما کافي خواهد بود.
اما اگر بازي کردن يکي از اهداف اصلي خريد لپ تاپ باشد، بسته به سرعت فريم و کيفيت گرافيکي که از لپ تاپ خود انتظار داريد، بايد دنبال يک مدل با پردازنده گرافيکي مناسب باشيد. در کل بازي کردن با لپ تاپ يک سرگرمي پرهزينه محسوب مي شود، چراکه پردازنده هاي گرافيکي قدرتمند لپ تاپ ها، قيمت هاي بالايي دارند. اين پردازنده هاي گرافيکي قدرتمند، مصرف انرژي در لپ تاپ را به شدت تحت تاثير خود قرار داده و طول شارژ را تا حد زيادي کاهش مي دهند.

گول اسم ها را نخوريد
 

پردازنده هاي گرافيکي موبايل، معمولا داراي يک نسخه دسکتاپ با نام مشابه هستند. اما با اين مشابهت رسمي نبايد فکر کنيد که پردازنده هاي هم نام دسکتاپ و موبايل، کارايي يکساني دارند. نسخه موبايل اين پردازنده ها، معمولا داراي واحدهاي پردازشي کم تر و فرکانس هاي عملياتي پايين تر هستند. حتي اگر تعداد واحدهاي پردازشي نيز يکسان باشد، ولي معمولا براي نسخه موبايل از فرکانس هاي عملياتي پايين تري استفاده مي شود تا ميزان مصرف انرژي آن کاهش يابد.
به عنوان مثال نسخه دسکتاپ پردازنده گرافيکي رادئون HD 5870 داراي 1600 سايه زن يکپارچه، 80 واحد پردازشي TMV و 32 واحد ROP است. در حالي که نسخه موبايل اين پردازنده گرافيکي دقيقا نصف اين واحدهاي پردازشي را در دل خود دارد. بنابراين نامگذاري ها در پردازنده هاي گرافيکي موبايل، ملاک خوبي براي مقايسه اين پردازنده با مدل هاي مشابه دسکتاپ نبوده و تنها به شما کمک مي کند موقعيت اين پردازنده هاي گرافيکي را در بين ساير پردازنده هاي گرافيکي موبايل پيدا کنيد.

سرعت فريم
 

همانطور که در جدول ها مي بينيد، ما سرعت فريم پردازنده هاي گرافيکي مختلف را در چند بازي آورده ايم. سرعت فريم، بهترين شاخص براي سنجش عملکرد سيستم و به خصوص پردازنده گرافيکي در يک بازي است. براي بالا بردن سرعت فريم در يک بازي دو راه وجود دارد يا قدرت سخت افزاري و به خصوص پردازنده گرافيکي سيستم را بالا ببريد يا سطح جزييات گرافيکي درون بازي را کاهش دهيد.
دسته بندي زير ايده خوبي براي درک سرعت فريم هاي مختلف به شما مي دهد. 30-25 فريم بر ثانيه: حداقل سرعت فريمي که براي بازي کردن به شما توصيه مي کنيم. اين سرعت فريم مشابه تماشاي يک فيلم يا قطعه ويديويي است. 40-30 فريم بر ثانيه: وقتي سرعت فريم شما در اين محدوده باشد، بازي بسيار نرم و جذابي را دنبال خواهيد کرد و تنها ممکن است در برخي صحنه ها و لحظه ها، سرعت فريم کمي افت کند يا اصطلاحا تصوير گير کند.
بهتر است تنظيمات و سطح جزييات گرافيکي بازي و همچنين رزولوشن را طوري تنظيم کنيد که سرعت فريم متوسط در اين محدوده قرار گيرد. 60-40 فريم بر ثانيه: سرعت فريم ايده آل براي بازي کردن، همين محدوده است. حتما مي دانيد که براي چشم انسان سرعت فريم هاي بالاي 60 ثانيه قابل درک نيستند. اگر سرعت فريم متوسط سيستم شما در يک بازي، در اين محدوده قرار گيرد بايد خيلي خوشحال باشيد.
البته اين محدوده از سرعت فريم را تنها زماني توصيه مي کنيم که سطح جزييات درون بازي در حداکثر مقدار ممکن قرار گرفته باشد وگرنه من شخصا ترجيح مي دهم تا با سرعت فريم در محدوده 30 تا 40 بازي کنم ولي سطح جزييات گرافيکي بالاتري را داشته باشم. اگر سرعت فريم شما در يک بازي بالاتر از 60 فريم در ثانيه و حتي نزديک به 100 فريم بر ثانيه شد، شک نکنيد که يک پردازنده گرافيکي قدرتمند داريد و يا يک بازي قديمي با موتور گرافيکي کهنه را بازي مي کنيد! در سرعت فريم هاي بسيار بالا، بايد تمام جزييات گرافيکي درون بازي را روي حداکثر ميزان خود قرار دهيد و حتي تکنيک نمونه برداري Anti Aliasing را نيز فعال کنيد.
همانطور که در جدول ها مي بينيد ما علاوه بر سرعت فريم پردازنده هاي گرافيکي در بازي هاي مختلف، از عبارت هاي Low، MED و HIGH و ULTRA در کنار سرعت فريم استفاده کرده ايم. اين عبارت ها بيانگر سطح جزييات گرافيکي درون بازي بوده و به ترتيب به سطح پايين، متوسط، بالا و حداکثر جزييات اشاره مي کنند. با اين اطلاعات به راحتي خواهيد فهميد که لپ تاپ شما در بازي هاي نام برده، حدود چه امتيازي را به دست مي آورد.
چنانچه لپ تاپ شما حتي يک دو هسته اي سريع از خانواده Core 2 يا Core i3/i5 داشته باشد، با پردازنده هاي گرافيکي موجود در جدول به راحتي به سرعت فريم هاي درج شده خواهيد رسيد. لازم به ذکر است که اين اعداد، سرعت فريم هاي متوسط در طول يک تست زمان دار هستند. در ادامه پردازنده هاي گرافيکي مختلفي را که در لپ تاپ ها ديده مي شوند، به شما معرفي خواهيم کرد.

Mobility Radeon HD 5000
 

اين پردازنده هاي گرافيکي، اولين پشتيبان هاي DirectX 11 براي لپ تاپ ها هستند. اين پردازنده ها محصولات نسبتا جديدي بوده و هنوز بطور گسترده در لپ تاپ ها مورد استفاده قرار نگرفته اند. اين پردازنده هاي گرافيکي بسته به مدل، با حافظه هاي گرافيکي از نوع GDDR3 يا GDFDR5 جفت مي شوند. اين پردازنده هاي گرافيکي همگي با فناوري 40 نانومتري ساخته شده، به علاوه از شکل بهبوديافته فناوري انحصاري AMD با نام Power Play نيز بهره مي برند که امکان مديريت پوياي مصرف توان را فراهم مي کند. به همين دليل رادئون هاي سري HD 5000 چه براي لپ تاپ ها و چه براي کامپيوترهاي دسکتاپ، مصرف انرژي بسيار کمي به خصوص در حالت Idle دارند.
از آنجايي که خيلي از وقت ها، لپ تاپ شما در همين حالت Idle و يا به بيان ساده تر در حالت پردازش دو بعدي است، اين قابليت تاثير زيادي در افزايش مدت شارژ باتري خواهد داشت. در کل براي گيمرها، رادئون هاي سري HD 5000، پيشنهاد اول خواهد بود. اگر واقعا دنبال يک لپ تاپ سريع براي گيم هستيد، پردازنده هاي گرافيکي خانواده HD 5700 و HD 5800 و همچنين پردازنده HD5650، گزينه هاي بدون رقيبي هستند.
MSI در لپ تاپ هاي جديد سري G خود، به خوبي از اين پردازنده ها بهره گرفته است. برخي مدل هاي سري N61 نيز هم اکنون با پردازنده هاي گرافيکي رادئون HD 5730 پيکربندي مي شوند. مدل هاي نام برده همگي در بازار ما موجود هستند. البته شما با جست وجوي بيشتر، حتما لپ تاپ هاي ديگري مجهز به رادئون هاي سري HD 5000 پيدا خواهيد کرد. فقط بايد دقت کنيد که پردازنده هاي سريHD 5400، مدل هاي ابتدايي خانواده HD 5000 هستند و براي بازي کردن، گزينه هاي سريع و خوبي نيستند.

Geforce 300M
 

بزرگ ترين ايرادي که به پردازنده هاي گرافيکي انويديا براي لپ تاپ ها مي توان گرفت، شيوه نام گذاري آنها است. خيلي از پردازنده هاي گرافيکي جيفورس که هم اکنون روي لپ تاپ ها مي بينيد، نام هاي متفاوتي داشته ولي در باطن يکي هستند. مهندسي بسياري از اين پردازنده ها يکي بوده و تنها در برخي قابليت هاي جزيي با هم متفاوت هستند.
در حال حاضر جيفورس هاي سري 300M، جديدترين پردازنده هاي انويديا براي لپ تاپ ها هستند. اين پردازنده ها، همگي مبتني بر DirectX 10.1 هستند. البته مدل GT320M از اين قاعده مستثني بوده و از DX 10 پشتيباني مي کند چراکه اين پردازنده در واقع جيفورس GT 220M تغيير نام داده است. جيفورس هاي سري 300M را اين روزها بطور گسترده در لپ تاپ ها مي بينيد، مدل هاي 320M، 330M و 310M جزو معروف ترين اين پردازنده ها هستند.
اگر به امتيازهاي درج شده براي اين پردازنده ها نگاهي بيندازيد، خواهيد ديد که دو پردازنده 325M و 330M، حداقل هايي هستند که از خانواده جيفورس هاي 300M براي بازي کردن مي توان پيشنهاد داد. البته اين دو پردازنده، عملا دو چيپ يکسان هستند که تنها فرکانس عملياتي هسته و واحد سايه زني آنها با هم فرق مي کند. اين پردازنده ها داراي 48 سايه زن يکپارچه هستند. پردازنده جيفورس GTS 360M که سريع ترين گونه در اين خانواده است، داراي 96 سايه زن يکپارچه است. اختلاف اين پردازنده با پردازنده GTS 350M نيز تنها در فرکانس هاي عملياتي است. پردازنده هاي گرافيکي اين خانواده نيز بر حسب مدل از حافظه هاي گرافيکي GDDR3 يا GDDR5 استفاده مي کنند.
اگر به بازار سري بزنيد، خواهيد ديد که پيدا کردن لپ تاپ هايي با پردازنده هاي گرافيکي جيفورس سري 300M کار دشواري نيست و با تنوع زيادي مواجه خواهيد شد. البته پردازنده هاي قدرتمند اين خانواده مثل 335M، 350M و 360M کم تر و حتي به ندرت روي لپ تاپ هاي موجود ديده مي شود ولي جيفورس 330M به عنوان يک پردازنده متوسط به بالا و با قيمت مناسب، گزينه بسيار جذابي به نظر مي رسد. شما مي توانيد با کم تر از يک ميليون و 400 هزار تومان، يک لپ تاپ VAIO سري CW با همين پردازنده گرافيکي و پردازنده Core i5 داشته باشيد.
ما براي انتخاب لپ تاپ توصيه مي کنيم که قطعات آن به خصوص پردازنده مرکزي، پردازنده گرافيکي و نمايشگر آن مطابق با جديدترين و به روزترين فناوري هاي موجود باشد. لپ تاپ هاي موجود، علاوه بر پردازنده هاي گرافيکي مجتمع و پردازنده هاي گرافيکي مجزايي که در بالا معرفي کرديم، با پردازنده هاي گرافيکي قديمي تري نيز پيکربندي مي شوند. اين پردازنده هاي گرافيکي قديمي تر، به تدريج توسط پردازنده هاي گرافيکي که در بالا معرفي کرديم، جايگزين خواهند شد. با اين حال، تعداد لپ تاپ هاي مجهز به اين پردازنده هاي گرافيکي هنوز زياد بوده و به همين دليل در ادامه مهم ترين آنها را نيز به شما معرفي خواهيم کرد.

Mobility Radeon HD 4000
 

اين پردازنده هاي گرافيکي، نسل قبل از پردازنده هاي HD 5000 بودند که البته هنوز هم در برخي لپ تاپ ها ديده مي شوند. به جز برخي مدل هاي اين خانواده که با فناوري 40 نانومتري توليد مي شوند، بقيه همگي از فناوري ساخت 55 نانومتري بهره مي برند. اين پردازنده ها همگي مبتني بر DirectX 10.1 هستند. رادئون HD 4650، حداقل پردازنده گرافيکي است که از اين خانواده براي يک لپ تاپ گيم توصيه مي شود.
قدرت اين پردازنده گرافيکي چيزي معادل جيفورس GT 335M است. بديهي است که پردازنده هاي قدرتمندتر اين خانواده مثل HD 4830 يا HD 4850، سرعت فريم هاي بالاتري را به ارمغان خواهند آورد. اما پردازنده هاي ابتدايي اين خانواده مثل HD 4330، HD 4530 يا HD 4570 که همگي داراي 80 سايه زن يکپارچه هستند، در مقايسه با پردازنده هاي گرافيکي جديدتر سري HD 5000 يا جيفورس سري 300M، شانسي براي انتخاب شدن نخواهند داشت.

Geforce 200M
 

اين پردازنده ها نيز همگي مبتني بر DirectX 10.1 هستند. ميان جيفورس هاي سري 200M و 300M تفاوت زيادي ديده نمي شود. جيفورس هاي سري 200M بسته به مدل با فناوري 40 يا 55 نانومتري توليد ولي خانواده 300M همگي با فناوري 40 نانومتري توليد مي شوند. البته به نظر مي رسد تا مدل GTS 260M که با فناوري 40 نانومتري توليد مي شوند. البته به نظر مي رسد مدل GTS 260M که با فناوري 40 نانومتري توليد مي شود تفاوتي با جيفورس هاي سري 300M ندارد، چراکه اين مدل ها نيز حداکثر از 96 سايه زن يکپارچه بهره مي برند.
درحالي که مدل هاي سريع تر مثل GTX 260M يا GTX 285M که به سايه زن هاي بيشتري مجهز شده اند (حداکثر 128 سايه زن يکپارچه)، همگي با فناوري قديمي تر 55 نانومتري توليد مي شوند. البته اين مدل هاي سريع تر، همانطور که در جدول ها نيز مي بينيد، توان مصرفي بسيار بالاتري نيز دارند. جيفورس GTX 285M، کماکان يکي از سريع ترين پردازنده هاي گرافيکي معرفي شده تا به امروز براي لپ تاپ ها به شمار مي آيد.

Geforce 100M
 

بيشتر پردازنده هاي گرافيکي پرکاربرد اين خانواده، جيفورس هاي سري 9 تغيير نام يافته هستند که چند قابليت جديد مثل Hybrid SLI به آنها اضافه شده است. اين پردازنده ها همگي مبتني بر Direct X 10 هستند و بسته به مدل با فناوري 65 يا 55 نانومتري توليد مي شوند.

پردازنده هاي گرافيکي مجتمع
 

تنوع پردازنده هاي گرافيکي مجتمع بسيار زياد است. با عرضه پردازنده هاي خانواده Arrendale، يک تحول بزرگ نيز در پردازنده هاي گرافيکي مجتمع صورت گرفت؛ بطوري که پردازنده گرافيکي مجتمع از تراشه مادربورد به داخل پردازنده انتقال پيدا کرد. ضمن اين که هم اکنون پلتفرم هاي مجهز به گرافيک قابل سوئيچ (Switchable Graphics) محبوبيت بيشتري پيدا کرده اند. در اين پلتفرم ها، يک پردازنده گرافيکي مجزا و يک پردازنده گرافيکي مجتمع روي لپ تاپ قرار مي گيرند.
درايور کارت گرافيکي با توجه به بار پردازشي موجود و توان گرافيکي مورد نياز، يکي از پردازنده ها را فعال مي کند. طبيعي است که پردازنده گرافيکي مجزا، توان پردازشي بالاتر و مصرف انرژي بيشتري دارد و تنها زماني که در بازي هاي سه بعدي يا ساير کاربردهاي مشابه با پردازش سه بعدي بالا قرار داريد، فعال مي شود. گرافيک قابل سوئيچ بازده بسيار خوبي براي صرفه جويي در مصرف انرژي و افزايش مدت شارژ باتري دارد.
اگر دنبال يک پردازنده گرافيکي مجتمع نسبتا قوي هستيد که بتوانيد بازي هاي سه بعدي سبک را در سطح جزييات پايين اجرا کند و از عهده پردازش ويديويي نيز برآيد، بايد بدانيد که تمام پردازنده هاي گرافيکي مجتمع داراي اين قابليت نيستند. پلتفرم Atom با پردازنده هاي گرافيکي مجتمع GMA 950 يا GMA 3150 جزو همين پردازنده هاي گرافيکي ضعيف به شمار مي آيند. البته در مورد نت بوک ها انتخاب شما محدود بوده و براي فرار از اين وضعيت، نهايتا مي توانيد از پلتفرم ION با پردازنده هاي Atom استفاده کنيد. پلتفرم ION از چيپ ست جيفورس 9400M بهره برده و داراي توانايي هاي گرافيکي بسيار خوبي است.
16 سايه زن يکپارچه، پشتيباني از DirectX 10 و موتور ويديويي PureVideo HD، تمام نيازهاي ابتدايي يک کاربر نت بوک را برطرف خواهد کرد. برخلاف نت بوک ها، براي لپ تاپ ها، انتخاب هاي بسيار زيادي وجود داشته و پردازنده هاي گرافيکي قدرتمندتري نيز به چشم مي خورند. براي پلتفرم اينتل، هر دو پردازنده گرافيکي GMA 4500M HD و HD Graphics داراي امکانات لازم براي پردازش و رمزگشايي فرمت هاي مختلف HD هستند.
به علاوه برخلاف ساير پردازنده هاي گرافيکي مجتمع اينتل، HD Graphics قدرت پردازش سه بعدي در حد رقباي AMD و انويدياي خود را پيدا کرده و مي تواند بازي هاي سبک را با جزييات پايين با سرعت فريم هاي قابل تحمل اجرا کند! در نهايت اگر اختلاف قيمت فاحشي وجود نداشته باشد، پردازنده هاي گرافيکي مجزاي ابتدايي، به پردازنده هاي گرافيکي مجتمع ترجيح داده مي شوند.

وزن و اندازه
 

به نظر من وزن و اندازه لپ تاپ را نمي توان بطور جداگانه بررسي کرد. در اکثر شرايط ميان اين دو فاکتور رابطه کاملا مستقيم وجود دارد. طبيعي است که با بزرگ تر شدن اندازه لپ تاپ، وزن آن بيشتر مي شود. آنچه که لپ تاپ هاي هم اندازه را از هم متمايز مي کند، جنس به کار گرفته شده در ساخت بدنه و همچنين قطعات آنها بوده که وزن آنها را تا حدودي متفاوت کرده است. اصولا اولين سوال هايي که براي انتخاب يک لپ‍ تاپ بايد از خودتان بپرسيد اين است که اين لپ تاپ را کجا استفاده خواهيد کرد؟ آيا آن را زياد و مداوم حمل خواهيد کرد؟ اندازه صفحه نمايش آن چقدر بايد باشد؟ در ادامه بسته به اين که جواب اين سوال ها چه باشد، مي توانيد راه حل ها و پيشنهادهاي ما را دنبال کنيد.
***

لپ تاپ جايگزين دسکتاپ
 

ممکن است شما فضاي کافي براي يک کامپيوتر دسکتاپ را نداشته باشيد و بخواهيد به جاي آن از يک لپ تاپ استفاده کنيد. در اين صورت حتما صفحه نمايش بزرگ حداقل 16 يا 17 اينچي را انتظار خواهيد داشت. به علاوه ممکن است به قدرت سخت افزاري خيلي زياد، از جمله پردازنده چهار هسته اي، پردازنده گرافيکي قوي و حافظه و هاردديسک با حجم بالا نيز نياز داشته باشيد. لپ تاپ هايي با اين خصوصيات را DTR يا جايگزين دسکتاپ مي نامند. اين لپ تاپ ها 16 اينچ يا بزرگ تر بوده و قدرت سخت افزاري بالايي نيز دارند.
اين لپ تاپ ها بسته به پيکربندي خود ممکن است پردازنده هاي مختلفي شامل دو هسته اي يا چهار هسته اي داشته باشند. شما بايد در بين پيکربندي هاي مختلف، مدل متناسب با نياز خود را انتخاب کنيد. اگر به يک پردازنده خيلي قوي نياز داشته باشيد، پيکربندي هاي مجهز به چهار هسته اي هاي Core i7 بهترين گزينه براي شما خواهند بود. وزن لپ تاپ هاي جايگزين دسکتاپ بسته به اندازه، قطعات استفاده شده مثل هاردديسک و همچنين جنس بدنه متغير است.
مدل هاي 16 اينچ معمولا بين 7/2 تا 9/2 کيلوگرم وزن دارند. اين عدد براي مدل هاي 17 اينچ تا 2/3 کيلوگرم نيز بالا مي رود. در مورد مدل هاي 18 اينچ نيز ديده شده است که وزن دستگاه تا 8/3 کيلوگرم بالا مي رود. البته همانطور که گفته شد جنس بدنه و قطعات به کار گرفته شده در دستگاه تاثير زيادي روي وزن آن مي گذارد. مثلا استفاده از هاردديسک هاي جامد يا بدنه گرافيکي موجب کاهش وزن دستگاه مي شود. لپ تاپ هاي جايگزين دسکتاپ به دليل قدرت سخت افزاري بالايي که دارند، از قطعات پرمصرفي نيز استفاده مي کنند.
به همين دليل اين لپ تاپ ها معمولا از باتري هاي بزرگ با ظرفيت بالا استفاده مي کنند که اين موضوع، خود باعث بالا رفتن وزن آنها مي شود. به علاوه، معمولا از اين لپ تاپ ها نبايد انتظار طول شارژ بالايي را داشت و هنگام کار با آنها بايد نزديک بودن به پريز برق را درنظر داشته باشيد. البته داشتن يک باتري شارژ شده اضافي تا حدودي مي تواند اين مشکل را برطرف کند. لپ تاپ هاي جايگزين دسکتاپ از نظر پورت هاي ورودي و خروجي با هيچ محدوديتي مواجه نيستند. فضاي زياد روي اين لپ تاپ ها امکان تعبيه پورت هاي مورد نياز کاربر به تعداد کافي را فراهم مي کند.

لپ تاپ هاي 15 اينچ
 

واقعا براي من خيلي عجيب است که چرا خيلي از کاربران بدون هيچ دليلي، همان ابتدا سراغ لپ تاپ هاي 15 اينچي مي روند ولي بعد از مدتي متوجه مي شوند که لپ تاپ آنها سنگين است و توانايي حمل و نقل طولاني و مداوم آن را ندارند! براي من جا به جا کردن يک لپ تاپ 7/2 کيلوگرمي آن هم براي مدت طولاني کار غيرقابل تحملي است، به علاوه اندازه لپ تاپ نيز خيلي بزرگ به نظر مي رسد.
ضمنا از اين موضوع نبايد غافل شد که هر چه لپ تاپ بزرگ تر باشد، امکان استفاده از قطعات قدرتمندتر در آن بيشتر است، چراکه بزرگ تر شدن لپ تاپ مزايايي چون دفع راحت تر گرما، امکان به کارگيري خنک کننده هاي قوي تر، وجود فضاي کافي براي در نظر گرفتن قطعات و پورت هاي بيشتر را دارند. البته هم اکنون خيلي از لپ تاپ هاي 13 و 14 اينچ نيمه سبک نيز هستند که سخت افزار مشابه با خيلي از مدل هاي 15 اينچ را در خود دارند، در حالي که تا 700 گرم نسبت به اين مدل ها، سبک تر هستند.
در هر صورت اين مقدمه گفته شد تا فکر نکنيد اگر در ليست قيمت فروشگاه هاي لپ تاپ، مدل هاي 15 اينچي از همه بيشتر و پرتعدادتر است، اين مدل ها بهترين گزينه براي اکثر کاربران هستند. 15 اينچ ها تنوع سخت افزاري زيادي داشته و انواع پردازنده ها و پردازشگرهاي گرافيکي را در خود جاي مي دهند. لپ تاپ هايي که در اين اندازه طراحي مي شوند، بسته به نظر سازنده مي توانند در دسته لپ تاپ هاي گيم يا مالتي مديا قرار گيرند.
مشخصات سخت افزاري اين لپ تاپ ها با توجه به کاربرد آنها تعريف مي شود. وزن 15 اينچ ها معمولا بين 6/2 تا 8/2 کيلوگرم است. تنوع پورت هاي تعبيه شده روي اين لپ تاپ ها معمولا زياد بوده و بايد به آن دقت کنيد. تعداد پورت هاي USB يکي از مواردي است که کاربران معمولا به آن دقت نکرده و دستگاهي خريداري مي کنند که تعداد پورت USB مورد نياز آنها را ندارد. حتي يک پورت USB بيشتر در بسياري از مواقع، راحتي و کمک بزرگي براي شما خواهد بود. برخي 15 اينچ هاي جديد قدرت سخت افزاري خيلي بالايي داشته و حتي چهار هسته اي هاي Core i7 نيز روي آنها ديده مي شود. حتي خيلي از لپ تاپ هاي گيم نيز در اين اندازه طراحي مي شوند.
طول شارژ 15 اينچ ها بسته به باتري و سخت افزار به کار گرفته روي آنها متغير بوده ولي وضعيت آنها به مراتب بهتر از لپ تاپ هاي 16 يا 17 اينچي است. براي کاربرد عادي، 15 اينچ ها دو ساعت و نيم دوام مي آورند.

نيمه سبک هاي 13 و 14 اينچ
 

من به لپ تاپ هاي اين اندازه و به خصوص 13 اينچ علاقه زيادي دارم. در اين سايز تعادل خوبي ميان قابليت حمل لپ تاپ و قدرت سخت افزاري آن وجود دارد. 14 اينچ ها معمولا بين 2 تا 4/2 کيلوگرم وزن دارند. در مقابل، 13 اينچ ها معمولا بين 5/1 تا 2 کيلوگرم وزن دارند. مدل هاي بسيار سبک 13 اينچي معمولا از فناوري ساخت و قطعات پيشرفته اي بهره مي برند که قيمت آنها را تا حد قابل توجهي بالا مي برد.
وايوهاي سري 7، جزو همين 13 اينچ ها، بسيار سبک و البته گران قيمت هستند که قيمت آنها بسته به مشخصات سخت افزاري در محدوده يک ميليون و 700 هزار تا 2 ميليون تومان است. لپ تاپ هاي نيمه سبک از پيکربندي هاي سخت افزاري مختلفي بهره مي برند ولي دو هسته اي ها، حداکثر پردازنده هايي است که روي آنها استفاده مي شود. چنانچه در طراحي لپ تاپ، طول شارژ بالا مد نظر باشد، معمولا از دو هسته اي هاي Core2 با ولتاژ بسيار پايين(ULV) روي اين مدل ها استفاده مي شود. البته تا ماه هاي آينده سال جاري ميلادي و با معرفي پردازنده هاي با ولتاژ پايين از خانواده Core i3/i5، اين پردازنده ها، جايگزين مدل هاي کنوني Core 2 خواهند شد.
برخي از مدل هاي 13 يا 14 اينچ بسيار نازک و سبک، فاقد درايو نوري بوده که مي تواند براي بعضي از کاربران مشکل ساز باشد. البته اين مشکل را با يک ذخيره کننده نوري خارجي (External) به راحتي مي توان برطرف کرد ولي با اين کار يکي از پورت هاي USB دستگاه نيز اشغال خواهد شد. لپ تاپ هاي باريک سري X از MSI، نمونه اي از همين دستگاه ها بوده که فاقد ذخيره کننده نوري هستند.
در لپ تاپ هاي نيمه سبک معمولا از پردازنده هاي گرافيکي قدرتمند استفاده نمي شود، چراکه اصولا لپ تاپ هاي اين اندازه براي بازي کاربردي ندارند، به علاوه در صورت استفاده، مدت شارژ باتري و مصرف دستگاه به شدت تحت تاثير قرار مي گيرد. لپ تاپ هاي نيمه سبکي که از پردازنده هاي با ولتاژ پايين استفاده مي کنند، معمولا طول شارژ بالايي دارند. اسوس در بين لپ تاپ هاي با قابليت حمل بالاي خود(Superior Mobility)، مدل هاي متنوعي با اين خصوصيت دارد.
اگر بخواهيم دسته بندي لپ تاپ هاي نيمه سبک را دقيق تر کنيم، بايد مدل هاي 12 اينچي را نيز به آن اضافه کنيم. ولي مدل هاي 12 اينچي که خصوصيات سخت افزاري آن مشابه 13 و 14 اينچي ها باشد، بسيار کم هستند و اکثر آنها در دسته نت بوک ها طبقه بندي مي شوند. به همين دليل ما نيز آنها را در قسمت لپ تاپ هاي بسيار سبک يا نت بوک ها قرار داديم.

بسيار سبک ها (نت بوک)
 

نت بوک به دسته اي از لپ تاپ ها گفته مي شود که وزن بسيار کمي داشته و از قدرت سخت افزاري محدودتري نسبت به لپ تاپ ها برخوردار هستند. نت بوک ها در اندازه هاي مختلفي از 7 تا 12 اينچ طراحي و توليد شده اند. بسته به اندازه، وزن نت بوک ها نيز متغير بوده و بين 900 تا 1250 گرم متغير است. البته براي اندازه 10 اينچ که پرطرفدارترين سايز نت بوک به شمار مي آيد، اين عدد معمولا حدود 11000 تا 1200 گرم است.
در کل نت بوک ها، جمع و جورترين و سبک ترين لپ تاپ هاي موجود به حساب مي آيند. اما نت بوک ها يک محدوديت بزرگ دارند و آن قدرت سخت افزاري آنها است. Atom، سريع ترين پلتفرمي است که تا به حال براي نت بوک ها معرفي شده است. قدرت پردازنده مرکزي و پردازنده گرافيکي در اين پلتفرم تنها براي کاربردهاي سبک مثل گشت و گذار در اينترنت، کار با نرم افزارهاي آفيس يا سرويس هاي آنلاين که پردازش توسط سيستم شما انجام نمي شود، مناسب است. البته در ماه هاي آينده، اينتل پردازنده هاي بسيار سريع تري شامل چند مدل دوهسته اي براي نت بوک ها عرضه خواهد کرد که قدرت اين پلتفرم را تا حد قابل توجهي افزيش خواهد داد.
با اين حال نت بوک ها را نبايد به چشم يک دستگاه قدرتمند و همه کاره نگاه کنيد. در عوض نت بوک ها بسيار سبک و کوچک هستند، آنها را به راحتي با خود حمل مي کنيد و از همه مهم تر اين که مصرف انرژي بسيار کمي دارند. اسوس هم اکنون چندين مدل نت بوک از خانواده EeePC معرفي کرده که طول شارژ آنها به بيش از 11 ساعت مي رسد. اين مزيت باعث مي شود که نت بوک براي کاربراني که دنبال يک کامپيوتر با قابليت حمل فوق العاده بالا، شارژ طولاني و البته قدرت پردازشي در حد کاربردهاي معمولي باشند، بهترين گزينه به حساب آيد.
نت بوک ها معمولا داراي 2 يا 3 پورت USB، کارتخوان حافظه، خروجي ويديويي VGA و پورت لن براي اتصال به شبکه هستند. اندازه کوچک نت بوک ها مانع از تعبيه ذخيره کننده نوري روي آنها مي شود. اين يکي از مهم ترين کمبودهاي نت بوک بوده که ممکن است براي خيلي از کاربران خوشايند نباشد. فضاي هاردديسک نت بوک ها نيز معمولا به حداکثر 250 گيگابايت محدود مي شود.
منبع:http://www.barsam.ir
ارسال توسط کاربر محترم سايت : hasantaleb