در اين مقاله درباره اصول چگونگي کارکرد حافظه، اهميت آن و انتخاب حافظه مناسب براي به‌روزرساني سيستم اطلاعاتي خواهيد خواند. ما روي «آنچه بايد بدانيد» تمرکز خواهيم کرد و توضيح مي‌دهيم که چرا انتخاب حافظه مناسب براي سيستم بسيار مهم است و مهم‌تر از آن، چرا بررسي دقيق مشخصات فني مدل‌هاي مختلف حافظه براي پيداکردن يک حافظه سريع‌تر، اغلب اوقات اتلاف وقت است.
اينترنت لبريز از سايت‌هاي مختلف بررسي سخت‌افزار است که جزئي‌ترين مشخصات ماجول‌هاي حافظه را در بررسي‌هاي خود مد نظر قرار مي‌دهد. اما متأسفانه بسياري از اطلاعات اين بررسي‌ها گمراه‌کننده، از تاريخ گذشته يا نامربوط هستند. بنابراين، اگر قرار نيست کامپيوتر خود را به‌نمايش بگذاريد، بايد درباره رنگ خنک‌کننده آن نيز فکر کنيد؟ اگر فکر مي‌کنيد، رنگ خنک‌کننده مهم است، اشتباه کرده‌ايد. ويژگي‌هايي هستند که فقط براي رنگ و لعاب بخشيدن به آنچه بيشتر جنبه تزئيني دارد و در عين حال از لحاظ فني پيچيده است، کاربرد دارند. به‌همين‌دليل، توليدکنندگان حافظه به متخصصاني براي اضافه‌کردن اين «ويژگي‌ها» تبديل شده‌اند که لزوماً بهره‌وري سيستم را افزايش نمي‌دهند، اما باعث افزايش قيمت محصول مي‌شوند. اين نوع حافظه‌ها کيفيت خوبي دارند، اما اگر به‌دنبال يک تغيير بزرگ و چشم‌گير در کارايي هستيد، شايد نااميدشويد.
بازگشت به اصول
با يک واقعيت ساده که کمتر ديده شده و کمتر به آن اشاره شده، آغاز مي‌کنيم: صرف‌نظر از هر سرعت انتقالي که رسماً روي يک ماجول حافظه نوشته شده‌باشد، تمام تراشه‌هاي حافظه دسکتاپ موجود در فرکانس داخلي کمتر از دويست مگاهرتز کار مي‌کنند، موضوعي که سال‌ها است تغييري نکرده‌است (نمودار 1). حتي سرعت داخلي جديدترين ماجول‌هاي 1600 مگاهرتزي هشت برابر کمتر از نرخ سرعت تبليغ‌شده دارند. دليل اين امر يک ترفند هوشمندانه است. براي اطلاعات بيشتر درباره چگونگي کارکرد حافظه کادر «آناتومي حافظه» را بخوانيد.
امروزه، تمام کامپيوترهاي شخصي و لپ‌تاپ‌ها از رم‌هاي DDR SD (سرنامDouble Data Rate Synchronous Dynamic) استفاده مي‌کنند، اگرچه ممکن است ماجول‌هاي قديمي هنوز از نوع Single Data Rate استفاده کنند. حتي ممکن است کامپيوترهاي قديمي‌تري را با حافظه‌هاي غيرهمزمان D-RAM پيدا کنيد، مانند FPM (سرنام Fast Page Mode) يا EDO (سرنام Extended Data Out). البته، اين روزها خريداري اين نوع حافظه‌ها که به جاي Dimms (سرنامDual In-line Memory Modules) بــــه‌صـــــورت Simms (ســـــرنــــــــــامSingle In-line Memory Modules) عرضه مي‌شوند، مشکل است. D-RAM همزمان طوري طراحي‌شده که با سرعتي برابر با سرعت باس سيستم (ارتباط ميان پردازنده و حافظه) کار کند که با عنوان FSB (سرنام Front-Side Bus) نيز شناخته مي‌شود. بنابراين، اگر باس سيستم با سرعت 133 مگاهرتز کار کند، کلاک حافظه نيز در فرکانس 133 مگاهرتز کار خواهد کرد.
نرخ داده مضاعف يا DDR به اين معنا است که براي هر «Tick» کلاک باس دو بسته داده امکان انتقال مي‌يابند و اين موضوع از لحاظ تئوري، باعث دوبرابر شدن سرعت کلاک مي‌شود. بنابراين، يکDDR SD-RAM با سرعت صد مگاهرتز در يک کامپيوتر با باس سيستم 64 بيتي مي‌تواند داده را با سرعت دويست مگاهرتز انتقال دهد؛ اين يعني 64 بيت داده دويست ميليون بار در ثانيه يا 6/1 گيگابيت در ثانيه. توليدکنندگان مختلف براي دستيابي به سازگاري درباره استانداردهاي مختلف طراحي و يک قرارداد نام‌گذاري توافق کرده‌اند. به‌عنوان مثال، يک حافظه DDR با سرعت دويست مگاهرتز با عنوان PC1600 شناخته مي‌شود. عدد 1600 نشان‌دهنده سرعت انتقال داده 1600مگابيت در ثانيه است که روي باس سيستم يک کامپيوتر شخصي 64 بيتي ممکن است. براي کسب اطلاعات بيشتر درباره نام‌گذاري حافظه‌ها جدول 1 را ببينيد. در اين ميان، انواع ديگري مانند PC4000 (500/250 مگاهرتز) نيز وجود دارند که با سرعت باس سيستم تطابق ندارند و بيشتر براي افراد مشتاقي عرضه‌مي‌شوند که مي‌خواهند حافظه خود را اورکلاک کنند. بعضي مادربردها اجازه مي‌دهند که باس حافظه با سرعتي متفاوت با باس سيستم کار کند، اما از آنجا که حافظه همزمان براي کار با سرعتي مطابق با سرعت باس سيستم طراحي شده‌است، چنين کاري پيشنهاد نمي‌شود.
DDR2
حافظه‌هاي DDR2 پس از جايگزيني انواع DDR با عنوان PC2-xxxx شناخته شدند. به‌عنوان مثال، حافظه DDR2 با سرعت چهارصد مگاهرتز تحت‌عنوان PC2-6400 شناخته مي‌شود. عدد موجود در اين نام نشان‌دهنده نرخ انتقال داده است که در اين مورد 6,4 گيگابيت در ثانيه است. از آنجا که DDR2 (1,8 ولت) با ولتاژي کمتر از DDR (2,5 ولت) کار مي‌کند، حرارت کمتري توليد کرده و برق کمتري مصرف مي‌کند. سرعت‌هاي کلاک استاندارد DDR2 عبارتند از 200، 226 و 333 مگاهرتز، البته انواع ديگري نيز براي کاربراني که اورکلاک مي‌کنند، وجود دارد، از جمله ماجول‌هاي PC2-8000 با سرعت پانصد مگاهرتز و
يک گيگاهرتز. ماجول‌هاي DDR2 با مادربردهاي DDR سازگار نيستند، زيرا به‌جاي ماجول 184 پين (که مورد استفاده حافظه‌هاي DDR است) از ماجول 240 پين استفاده مي‌کنند.
DDR3
آخرين نوع ماجول حافظه که همزمان با Core i7 اينتل عرضه شد DDR3 است. اين ماجول از DDR2 نيز کم‌مصرف‌تر است و مصرف برقي برابر با 1,5 ولت و حتي در موارد ويژه کم‌مصرف 1,35 ولت دارد. اين ماجول از يک سري ويژگي‌هاي جديد فني براي افزايش نرخ انتقال داده و اطمينان‌پذيري استفاده مي‌کند، مانند امکان پاک‌سازي حافظه هنگام راه‌اندازي دوباره. اين ماجول همچنين پايپ‌لاين pre-fetch را (کادر «آناتومي حافظه» را مشاهده‌کنيد) به هشت بيت (در مقابل چهار بيت در DDR2) افزايش داده است تا نرخ انتقال داده تا هشتصد مگاهرتز (12,8 گيگابيت در ثانيه) امکان‌پذير باشد.
DDR3 نيز مانند DDR2 از ماجول 240پيني استفاده مي‌کند، اما براي اين‌که حافظه‌ها روي مادربرد نامناسب نصب نشوند، شکاف مورد استفاده آن‌ها با شکاف ماجول DDR2 از لحاظ فيزيکي متفاوت است. اما Core i7 تغييرات جالب توجه فراواني را براي حافظه به ارمغان آورد. کنترلر حافظه با پردازنده يکپارچه شده، در نتيجه ديگر به FSB نيازي نيست. نکته مهم‌تر آن‌که Core i7 از حافظه سه‌کاناله DDR3 با امکان دو ماجول به ازاي هر کانال پشتيباني مي‌کند.
چگونه حافظه انتخاب کنيم
نخستين نکته‌اي که قبل از انتخاب حافظه براي به‌روزرساني سيستم خود بايد در نظر داشته باشيد، اين است که با خواندن راهنماي مادربرد خود دريابيد که سيستم شما از چه نوع حافظه‌اي پشتيباني مي‌کند. بيشتر سيستم‌هاي مبتني بر DDR يک معماري دوکاناله دارند. اين به آن معنا است که ماجول‌هاي حافظه بايد به صورت جفت هماهنگ نصب شوند تا سيستم بتواند از کارايي کامل عملکرد دوتايي بهره‌مند شود، اگرچه کاربر مي‌تواند در هر کانال يک ماجول مجزا نصب کند. «جفت هماهنگ» به اين معنا است که ماجول‌ها بايد مشخصات کاملاً يکساني داشته باشند، اگرچه نيازي نيست که حتماً محصول يک شرکت باشند. مي‌توان ماجول‌هايي با گنجايش متفاوت در هر کدام از ماجول‌ها گذاشت، اما بهتر است هر دو ماجول جفت از يک شرکت با مشخصات کاملاً يکسان باشند. خبر خوب اين است که نصب حافظه‌اي سريع‌تر از آنچه سيستم شما پشتيباني مي‌کند، مشکلي به‌شمار نمي‌آيد. در هر صورت حافظه با سرعتي برابر با آنچه مناسب مادربرد شما است کار مي‌کند و اين مسئله به ميزان کارايي حافظه آسيبي نمي‌زند.
پشتيباني Core i7 از DDR3 سه‌کاناله به اين معنا است که مادربردهاي مورد استفاده از عملکرد تک‌کاناله، دوکاناله و سه‌کاناله پشتيباني مي‌کنند. هر کانال مي‌تواند از يک يا دو Dimm پشتيباني کند، بنابراين مي‌توان از مادربردهايي با شش اسلات Dimm استفاده کرد. نکته جالب توجه اين‌که نخستين مادربرد Core i7 اينتل به‌طرز عجيبي چهار اسلات و سه کانال داشت و اينتل درباره اين‌که چرا به يک کانال دو اسلات اختصاص داده شده، توضيحي نداد. فقط در راهنماي مادربرد نوشته شده بود: اسلات اضافه نبايد استفاده شود.
نمودار 1- سرعت داخلي سلول‌هاي حافظه طي سال‌هاي متمادي رشد چشم‌گيري نکرده است.
بهترين راه براي کسب اطمينان از مناسب‌بودن حافظه، جست‌و‌جوي يک حافظه از توليدکننده‌اي مطرح و شناخته‌شده و انتخاب تجهيزاتي است که توسط اغلب توليدکنندگان مطرح عرضه مي‌شود. توليدکنندگاني از قبيل بوفالو، Crucial، Corsair، کينگ‌استون، OCZ و PNY. به‌عنوان مثال، Crucial به خريداران آنلاين يا خريداراني که از نماينده رسمي اين شرکت خريد کنند، ضمانت سازگاري ارائه مي‌دهد. اگر شما از قبل دقيقاً بدانيد که به چه چيزي نياز داريد، مي‌توانيد يک حافظه با قيمت مناسب تهيه‌کنيد. اين روزها درباره قيمت‌ها رقابت بسيار شديدي ميان توليدکنندگان وجود دارد، اما از لحاظ ويژگي‌هاي حافظه، تفاوت عمده‌اي ميان محصولات شرکت‌هاي مختلف مشاهده نمي‌شود.
منبع:http://www.shabakeh-mag.com ارسال توسط کاربر محترم سايت : hasantaleb