در اين مقاله از سري مقالات نصب و راه‌اندازي اوبونتو شما را با دسكتاپ و نصب نرم‌افزار آشنا خواهيم كرد .
بعد از POST و پيش از اجرا شدن سيستم‌عامل، بوت‌لودر Ubuntu با نام GRUB م(Grand Unified Bootloader) به نمايش در مي‌آيد. در صورتي‌كه سيستم‌عامل روي كامپيوتر شما تنها Ubuntu باشد، سه گزينه براي انتخاب خواهيد داشت. اولين گزينه Ubuntu است كه به صورت خودكار در كمتر از 10 ثانيه بوت خواهد شد. گزينه دوم Recovery Mode است كه همان نقش Safe Mode را در ويندوز ايفا مي‌كند و سومين انتخاب، آزمونRandom access Memory را به اجرا در خواهد آورد. همچنين در صورتي كه ويندوز روي سيستم شما نصب باشد، چهارمين گزينه براي انتخاب خواهد بود. شما مي‌توانيد در حدود 10 ثانيه صبر كنيد تا Ubuntu به صورت خودكار به اجرا درآيد و يا با استفاده از كليدهاي حركتي حالت مورد نظر خود را انتخاب كرده و كليد Enter را بفشاريد. شكل1

شكل 1
 

اگر در اين مرحله Ubuntu را برگزينيد، پيش از ورود به فضاي دسكتاپ، صفحه Login به نمايش درخواهد آمد. در صورتي‌كه در مرحله پنجم از نصب اين سيستم‌عامل گزينه Log in automatically را انتخاب كرده باشيد، مستقيماً وارد دسكتاپ خواهيد شد. در اين مرحله از ورود به سيستم‌عامل است كه به نام كاربري و رمز عبوري كه در مراحل نصب در خصوص اهميت آن صحبت كرديم، نياز خواهيد داشت. اگر اين اطلاعات را فراموش كرده باشيد، بايد مراحل نصب را از ابتدا مجددا شروع كنيد. بنابراين اگر رمز عبور و نام كاربري خود را به خاطر داريد ابتدا نام كاربري را وارد كرده و پس از فشردن Enter و سپس با تايپ كردن رمز عبور وارد دسكتاپ خواهيد شد. شكل 2

شكل 2
 

فضاي دسكتاپ
شايد اولين نكته‌اي كه در خصوص دسكتاپ Ubuntu توجه شما را به خود جلب كند، وجود دو نوار ابزار (Task Bar) است كه Panel ناميده مي‌شوند. Panel بالايي شامل منوي Start در سمت چپ آن است و به سه منوي منطقي و مجزا تقسيم شده است. اولين منو Application نام دارد و همان‌گونه كه از نام آن برمي‌آيد ميانبري براي نرم‌افزارهاي نصب شده روي سيستم است كه بر اساس فهرست مرتب شده‌اند و همچنين ويزارد Add/Remove نيز در اين منو قرار دارد. در واقع اين منو مشابه با منوي Start ويندوز است. شكل 3

شكل 3
 

منوي دوم Places نام دارد و ميانبري براي دسترسي به فولدر Home و ساير فولدرهاي موجود در آن است. همچنين در اين منو مي‌توانيد به دستگاه‌هاي جانبي متصل به سيستم خود مانند درايو‌هاي اپتيكال و يا هاردديسك‌هاي اكسترنال و... دسترسي پيدا كرده و نيز آخرين اسنادي را كه مورد استفاده قرار داده‌ايد و ابزار جستجوي دسكتاپ را مشاهده كنيد. در واقع اين منو دسترسي به آيكون‌هاي My Computer، My Document و My Network Places در منوي Start ويندوز را فراهم مي‌كند. شكل 4

شكل 4
 

سومين منويي كه با آن روبرو خواهيد بود، System است. اين منو گزينه‌هايي مانند Preferences، Administration ، Help و... را در اختيار شما قرار خواهد داد. دو گزينه اول كه خودشان داراي چند زير فولدر نيز هستند عملكردي همانند Control Panel در ويندوز را ايجاد مي‌كنند. شكل 5

شكل 5
 

بعد از اين سه منو به ميانبرهايي از نرم‌افزارهاي نصب شده روي سيستم و همچنين Ubuntu Help Center دسترسي خواهيد داشت (مشابه با آنچه كه در Quick Launch ويندوز در صفحه دسكتاپ وجود دارد) و در صورت تمايل و با راست كليك كردن روي اين ميانبرها مي‌توانيد آن‌ها را حذف كرده و يا برنامه‌هاي ديگري را اضافه كنيد. شكل 6

شكل 6
 

در سمت راست نوار ابزار بالايي وضعيت شبكه، ابزار كنترل صدا، تقويم، ساعت و كليد ShutDown قرار دارد و همانند ويندوز مي‌توانيد توابع ديگري را با كليك كردن روي آن‌ها بيفزاييد. همچنين در اين قسمت اطلاعات و پيغام‌هايي در خصوص به‌روزرساني وضعيت دستگاه‌ها يا ريست كردن سيستم دريافت خواهيد كرد. همچنين برخي از برنامه‌ها مانند Bittorent يا پليرهاي موسيقي در اين نوار به صورت Minimize نشان داده خواهند شد. به طور كلي اين نوار ابزار مشابه با نوار ابزار ويندوز بوده و توابع متعددي را در دسترس كاربر قرار خواهد داد. شكل 7 و 8 و 9

شكل 7
 

شكل 8
 

شكل 9
 

از سوي ديگر و در پايين دسكتاپ دومين نوار ابزار قرار دارد كه شامل يك كليد با نام Show Desktop در سمت چپ آن است و در زماني كه آن‌را بفشاريد، تمامي پنجره‌ها را به صورت Minimize در مي‌آورد. همچنين مانند ويندوز فهرستي از نرم‌افزار‌هاي فعال در بخش مياني اين نوار ابزار قرار مي‌گيرد. در سمت راست آن نيز آيكون Trash م ( Recycle bin در ويندوز) و Workspace Switcher قرار داده شده‌اند. شكل 10

شكل 10
 

توجه داشته باشيد كه آنچه كه در خصوص GUI اين سيستم‌عامل تا كنون ذكر شده است، تنها يك راهنماي كلي بوده تا شما را بيشتر با محيط Ubuntu آشنا كند. در واقع شما مي‌توانيد تمامي المان‌هاي GUI را به دلخواه خود حذف كرده، تغيير داده يا جابه‌جا كنيد و در صورت تمايل موارد جديدي را به آن‌ها بيفزاييد.
به‌روزرساني سيستم
پس از نصب Ubuntu و ورود به دسكتاپ، Update Manager به صورت خودكار به اجرا درآمده و مطابق شكل 11 به جستجوي Updateهاي مورد نياز خواهد پرداخت. پس از گذشت چند دقيقه و با به پايان رسيدن جستجو، مي‌توانيد روي Install Update كليك كنيد. با انتخاب اين كليد، صفحه جديدي ظاهر خواهد شد و شما بايد در محل مورد نظر رمز عبور خود را وارد كنيد. در واقع هر زماني‌كه بخواهيد تغييري را در سيستم خود به اجرا در آوريد، اين فرآيند تكرار خواهد شد. پس از آنكه فرايند نصب به‌روزرساني سيستم به پايان رسيد، روي كليد User/Power كليك كرده و سيستم را مجدداً راه‌اندازي كنيد.

شكل 11
 

فعال‌سازي درايور‌هاي اختصاصي
پس از ريست شدن سيستم‌عامل اگر پيغام add-in card در دسكتاپ ظاهر نشد، روي System كليك كرده و در منوي Administration گزينه Hardware Driver را مطابق شكل12 انتخاب كنيد. در صورتي كه درايور جديدي براي سخت‌افزارهاي سيستم شما ارايه شده باشد، در پنجره Hardware Driver مي‌توانيد آن‌ها را مشاهده و پس از انتخاب نصب كنيد.

شكل 12
 

چگونگي نصب نرم‌افزار
بسياري از كاربراني كه سيستم‌عامل خود را از ويندوز به لينوكس تغيير مي‌دهند با اين پرسش روبرو هستند كه چرا نصب نرم‌افزار در لينوكس در مقايسه با ويندوز مشكل‌تر است. همان‌‌گونه كه مي‌دانيد نصب برنامه‌هاي متعدد در ويندوز در بيشتر مواقع با دو بار كليك كردن روي فايل exe برنامه بر اساس تنظيمات نصب آن نرم‌افزار انجام مي‌شود. در محيط لينوكس كاربر براي نصب برنامه مورد نظر خود مطابق شكل 13بايد گزينه Add/Remove Application را در منوي Application انتخاب كند. براي افرادي كه با لينوكس آشنايي ندارند اين يك روش آسان و كلي براي نصب نرم‌افزار خواهد بود در حالي‌كه كاربران حرفه‌اي لينوكس از اين روش نه چندان حرفه‌اي براي حذف نرم‌افزار استفاده نمي‌كنند. يكي از دلايلي كه به طور كلي لينوكس كمتر در معرض ويروس قرار مي‌گيرد، اين است كه فايل‌هاي با پسوند exe. در اين سيستم عامل وجود ندارند. در واقع فايل exe. نه تنها داراي داده‌هاي نرم‌افزار مورد نظر است بلكه به اين معناست كه مي‌تواند خود فايل را نيز به اجرا درآورد، در حالي‌كه packageهاي لينوكس تنها حاوي اطلاعات نرم‌افزار هستند. بنابراين شما براي نصب برنامه روي لينوكس بايد نرم‌افزار Package-Management را به اجرا درآوريد. براي محدود كردن ميزان كنترل‌هاي كاربر هر زماني‌كه قصد نصب يك Packege را داشته باشيد، مانند مراحل به‌روزرساني، سيستم از شما درخواست رمز عبور خواهد كرد. در واقع هيچ نرم‌افزاري تا زماني‌كه رمز عبور صحيح را وارد نكرده باشيد قابل نصب روي root نخواهد بود و در نتيجه نرم‌افزارهاي غيرمجاز و مخرب به راحتي نمي‌توانند خودشان را روي سيستم به اجرا درآورند.

شكل 13
 

سوالي كه در اين مرحله پيش مي‌آيد اين است كه Packege مورد نياز را از كجا بايد تهيه كنيد. در محيط ويندوز تنها كافي‌است نرم‌افزار را از اينترنت دانلود كرده يا در كشور ما نسخه كپي شده را به راحتي تهيه كرده و روي سيستم خود نصب كنيد. در لينوكس بايد نرم‌افزار Packege Management را باز كرده و در آنجا نرم‌افزارهاي در دسترس را بر اساس فهرست در قسمت Search آن جست‌وجو كنيد. Packege Management كه به همراه Ubuntu ارايه مي‌شود با يك نرم‌افزار پايگاه داده با نام repo ارتباط دارد. Repo حاوي تمامي Packegeهاي نرم‌افزاري است كه با نسخه سيستم عامل شما مطابقت دارند و تست شده‌اند.
در صورتي‌كه به دنبال نرم‌افزار خاصي هستيد كه در فهرست Repo وجود ندارد، مي‌توانيد آن‌را از طريق اينترنت دانلود كنيد. خوب است بدانيد فايل‌هاي deb. در لينوكس شباهت زيادي به exe. در ويندوز دارند بنابراين پس از دانلود با دو بار كليك كردن روي اين فايل به اجرا در خواهد آمد. همچنين براي باز كردن فايل‌هاي deb. از Packege Manager با نام Gdebi مي‌توانيد استفاده كنيد. همان‌گونه كه در وينـــــدوز براي نصب و يا حـــذف نرم‌افزار از Add/Remove Program اســـتفاده مي‌شــــود، در لينوكــــس Packege Manegerي با نام Synaptic (شكل 14) همان عملكرد را اجرا كرده و به كمك آن قادر خواهيد بود برنامه‌ها، نرم‌افزارها و كدهاي مورد نيازتان را روي سيستم نصب و راه‌اندازي كنيد.

شكل 14
 

منبع:http://www.shabakeh-mag.com
ارسال توسط کاربر محترم سايت :hasantaleb