اين مقاله به بررسي تاريخچه كابل‌هاي زيردريايي كه سهم چشم‌گيري از زيرساخت شبكه ارتباطات جهاني را به خود اختصاص داده‌اند،مي‌پردازد. حتي در دوره فناوري‌هاي GPS، واي‌فاي و کامپيوترهاي لوحي نيز نبايد فراموش شود که بخش قابل‌توجهي از ارتباطات از طريق کابل‌ها و نه امواج بي‌سيم صورت مي‌پذيرد. به همين ترتيب، کابل‌هاي زيردريايي نيز سهم چشم‌گيري از زيرساخت شبکه ارتباطات جهاني را به خود اختصاص داده‌اند و اکنون شبکه پديد آمده از اين کابل‌ها مي‌تواند پنجاه ميليون تماس تلفني همزمان را پشتيباني کند.
بيش از 150 سال از وقتي که نخستين پيغام الکترونيکي دنيا راه خود را به آهستگي از ميان اقيانوس اطلس شکافت تا به مقصد برسد، گذشته‌است. پيغام مذکور در سال 1858 از سوي ملکه ويکتورياي بريتانيا به جيمز بيوکنن رئيس جمهور ايالات‌متحده ارسال شد و با اين‌که تنها حاوي 98 واژه بود، شانزده ساعت طول کشيد تا به دست گيرنده‌اش برسد. اما امروز مکاتبات ميان قاره‌اي در يک چشم به هم زدن انجام مي‌شوند. ارتباطات پيشرفته با بهره‌گيري از کابل‌هاي فيبر نوري باندپهن که با گذر از اقيانوس‌ها، کشورهاي جهان را به هم متصل مي‌کنند، امكان‌پذير شده‌است. در همين راستا، شرکت انگليسي Cable&Wireless در قالب يک تاريخچه تصويري، استقرار نخستين کابل‌هاي ارتباطي را با کاربرد تجاري در آن‌سوي اقيانوس اطلس به نمايش گذاشته است. اين زيرساخت ارتباطي در سال 1866 و با همکاري کنسرسيومي از شرکت‌هاي تلگراف انگليسي ايجاد شد، ضمن اين‌که کشتي بخار و آهنين SS Great Eastern که توسط مهندس معروف، ايزامبارد کينگدام برونل طراحي شده‌بود، در استقرار اين کابل‌ها در اقيانوس اطلس و نيز بين شهرهاي بمبئي در هندوستان و پورث کورنو در انگلستان نقش بزرگي ايفا کرد. اين تصوير کشتي کابل‌کشي کولونيا را در حال کشيدن کابل بين شهر پورث کورنو و فايال در سال 1906 نشان مي‌دهد.
پورث کورنو تا مدت‌ها، مقصد انبوهي از کابل‌هاي ارتباطي به شمار مي‌آمد و در واقع بزرگ‌ترين ايستگاه کابل در دنيا بود. در اين عکس کارگران، کابل‌هاي تلگراف را که تا ساحل پورث کورنو رسيده در زير زمين جاي مي‌دهند. در آغاز سرعت ارسال پيغام‌ها پايين بود. در سال 1870 سرعت ارسال اطلاعات تقريباً ده کلمه در دقيقه بود و به اين ترتيب 37 روز طول مي‌کشيد تا رمان «جنگ و صلح» تولستوي توسط اين شبکه ارسال شود.هزينه ارسال پيغام از انگلستان به ايالات‌متحده نيز گران بود و ارسال نخستين پيغام تجاري در سال 1873 که تنها بيست کلمه داشت، بيست پاوند هزينه برداشت. ارزش بيست پاوند در سال 1983 به حساب امروز حدود 900 پاوند مي‌شود.
شرکت Cable&Wireless Worldwide همين امروز نيز به استقرار کابل‌هاي ارتباطي جديد دريايي در سراسر جهان اشتغال دارد. اين کابل‌ها در پاسخ به تقاضا براي دسترسي سريع‌تر به سرويس‌ها و داده‌هاي اينترنتي با کاربردهاي گوناگون شخصي و تجاري کشيده مي‌شوند. از جمله مشتريان C&W کشورهاي شرق و غرب آفريقا هستند که در تلاشند اتصال‌هاي اينترنتي خود را گسترش دهند. اين شرکت با همکاري شرکاي جهاني خود، مشغول توسعه اتصال‌هاي فيبرنوري بين افريقاي جنوبي و شمالي و نيز اروپا است تا اين شبکه کابلي را به گزينه‌اي جايگزين براي باندپهن ماهواره‌اي در کشورهايي مانند توگو و ناميبيا تبديل کند.
اين تصوير عرشه کشتي کابل‌کشي را نشان مي‌دهد. کابل‌هايي که از آن‌ها استفاده نمي‌شود از عمق آب‌ها خارج مي‌شوند تا در جاي ديگري به کار گرفته شوند. يکي از مواردي که طي اين 150 سال تغيير نکرده، چگونگي بازيابي کابل‌ها است که مانند گذشته يک قلاب را به انتهاي يک طناب پنج مايلي مي‌بندند تا کابل‌ها را با آن از عمق آب درآورند. شگفت اين‌که اكنون قيمت اين طناب‌ها از کابل‌هايي که بازيابي مي‌شوند، گران‌تر است.
همان‌طور که در عکس نشان داده شده، در نزديک ساحل کابل‌ها در زيرزمين قرار داده مي‌شوند تا از هرگونه برخورد با کشتي‌ها دور نگه داشته شوند.به طور كلي شرکت C&W تعداد 69 سيستم کابلي را در سراسر جهان راهبري مي‌کند که شامل مجموعه‌اي پانصد هزار کيلومتري از کابل‌هاي فيبرنوري در 152 کشور جهان است. با اين مقدار کابل مي‌توان دوازده بار دور زمين را کابل کشيد. شبکه مذکور، هم مسيرهاي زميني و هم مسيرهاي زيردريايي را شامل مي‌شود. کابل‌هاي زميني از هنگ‌کنگ تا چين و کابل‌هاي زيردريايي از ژاپن تا ايالات متحده کشيده شده‌اند.
قدرت کابل‌هاي امروزي چنان است که بتوانند در شرايط موجود در زير دريا مقاومت کنند، اما در مواردي هم ديده شده که کوسه‌ها بعضي از اين کابل‌ها را پاره کرده‌اند.
منابع:
- سايت سيليکون
- سايت Zdnet انگلستان
- منبع عکس‌ها بايگاني شرکت Cable&Wireless Worldwide است.
تاريخچه کابل‌هاي زيردريايي ارسال توسط کاربر محترم سايت :hasantaleb