يک ستاره‌شناس و منجم حرفه‌اي به شنيدن موسيقي آفرينش و آرامش رصد در يک شب صاف عادت ديرينه دارد، اما لزوم سفرهاي هوايي در دنياي امروزي اين دانشمندان را مجبور مي‌کند تا مدت زمان زيادي در معرض صداهاي ناهنجار و محيط استرس‌زاي فرودگاه‌ها قرار گيرند. همين موضوع «جيسون استيفن» يکي از همين منجمان را به فکر انداخت تا روش جديدي براي کاهش زمان سوار شدن به هواپيما طراحي کند که طبق محاسبات خودش مي‌تواند هزينه خطوط هوايي را تا صدها ميليون دلار در سال کاهش دهد.
دکتر استيفن زمان زيادي را براي مطالعه در مورد سيارات فراخورشيدي اجرام ناشناخته فضايي و کيهان‌شناسي صرف مي‌کند. يک بار پس از اين که در صف طولاني مسافران براي سوار شدن به هواپيما قرار گرفت در ذهن خود راجع به روش‌هاي بهتري براي کاهش زمان و تسريع در سوار شدن مسافران به هواپيما انديشيد.
3 سال پيش براي تست روش‌هاي مختلف اين کار يک برنامه شبيه‌سازي کامپيوتري نوشت. با استفاده از تکنيک‌هاي عددي که به واسطه شغلش با آنها آشنا بود توانست بهترين راه را براي اين کار پيدا کند. او جواب و نتايج به دست آمده از اين آزمايش را براي انتشار به روزنامه مديريت حمل و نقل هوايي داده است.
طبق مطالعات او 2 موضوع باعث افزايش زمان سوار شدن به هواپيما مي‌شود ؛ اول مسافراني که توسط مهماندار مجبور به توقف در راهرو مي‌شوند تا افراد جلوتر از آنها چمدان‌هايشان را در محل مخصوص جا دهند. عامل دوم هم مسافراني هستند که قبلا سر جايشان نشسته‌اند، اما براي نشستن افراد در صندلي‌هاي نزديک به پنجره يا صندلي‌هاي وسط مجبورند از سر جايشان بلند شده و دوباره بنشينند.
روش پيشنهادي دکتر استيفن باعث کاهش اختلال و حذف عامل دوم مي‌شود. در روش استيفن مسافران براساس محل قرار گرفتن صندلي به هواپيما سوار مي‌شوند. در ابتدا مسافران کنار پنجره به شکل يک در ميان در 2 طرف کناري هواپيما سوار مي‌شوند.
با اين کار 2 نفر که در صندلي‌هاي کنار پنجره و در يک رديف قرار دارند با هم سوار نمي‌شوند تا موقع گذاشتن چمدان‌ها در قفسه با کمبود جا مواجه شده و باهم برخورد کنند. مثلا اگر رديف‌هاي 1، 3 و... در سمت چپ کنار پنجره و 2، 4 و... در سمت راست کنار پنجره باشند ابتدا رديف 1 چپ با رديف 4 از راست و سپس 2 چپ با 3 راست به صورت ضربدري مي‌نشينند.
اين فرآيند براي مسافران رديف وسط و کنار راهرو هم به همين شکل انجام مي‌گيرد.
براي آزمايش اين ايده استيفن از اتاقي شبيه به بدنه بويينگ 757 با 12 رديف، يک راهرو و 72 مسافر استفاده کرد. پر کردن 12 رديف با روش‌هاي کنوني بسيار کند و نياز به 7 دقيقه زمان داشت.
در حالي که با روش دکتر استيفن اين زمان به نصف تقليل مي‌يابد و هر چه به اندازه واقعي هواپيماهاي کنوني نزديک شويم مزاياي اين طرح بيشتر و بيشتر مي‌شود. اگرچه تاکنون خطوط هوايي تمايل زيادي به اين طرح نشان نداده‌اند، اما دکتر استيفن متذکر شد که از نظر قانوني استفاده از اين طرح بلامانع است.
در ميان خطوط هوايي مختلف تنها شرکت Southwest تاکنون تلاش‌هايي براي سازماندهي مسافران هنگام سوار شدن به هواپيما ترتيبي خاص انجام داده است. چنانچه مسافران باور کنند که استفاده از اين روش، مسافرت را براي آنها آسان‌تر مي‌کند به آن روي خواهند آورد. البته در اين ميان نبايد از نقش خطوط هوايي در تشويق مسافران به پذيرفتن اين نظم جديد، غافل شد.
ارزيابي‌هاي قبلي نشان مي‌دهد هر دقيقه توقف اضافه يک هواپيما در ترمينال حدود 30 دلار هزينه در بر دارد. فرض کنيد که حدود 1500 پرواز در يک روز توسط يک خط هوايي انجام شود، کاهش فقط 6 دقيقه در توقف هر پرواز سالانه حدود 100 ميليون دلار صرفه‌جويي در بر خواهد داشت که اين مبلغ براي شرکت‌هايي که در فشار بوده و روي لبه تيغ ورشکستگي قرار دارند يک صرفه‌جويي نجومي محسوب مي‌شود.
منبع : روزنامه جام جم ارسال توسط کاربر محترم سايت :hasantaleb