HDLC : مثالي از پياده سازي پروتکل کنترل پيوند داده ها
 

HDLC ( High Level Data Link Control ) يک پروتکل واقعي استاندارد لايه دوم است و پايه ي بسياري از پروتکل هاي ديگر لايه پيوند از جمله پروتکا هاي x.25، PPP که مخصوص مودم هاي صوتي يا DSL است، مي باشد. HDLC براي حمايت از ارتباط تمام دو طرفه و نيمه دو طرفه بر روي پيوندهاي ارتباطي نقطه به نقطه و چند نقطه اي طراحي شده است.

مدهاي کار HDLC
 

در HDLC ، ايستگاه ها مي توانند نقش اوليه (Primary) يا ثانويه (Secondary) و يا ايستگاه ترکيبي (Combine) را ايفا کنند. در نقش اوليه، ايستگاه مي تواند با ارسال فرمان شروع، يک ارتباط را آغاز کند که آن را با P نشان مي دهيم. در نقش ثانويه، ايستگاه تنها به فرمان ارسالي جواب مي دهد و نمي تواند به تنهايي يک فرمان را آغاز کند. ما آن را با S نشان مي دهيم. و سر انجام در نقش ترکيبي، ايستگاه هم مي تواند اوليه و هم ثانويه باشد که آن را با PS نشان مي دهيم. HDLC، دو مد معروف ارسال را عرضه مي کنند : NRM و ABM.

مد پاسخ طبيعي يا NRM- Normal Response Mode
 

در NRM، يک ايستگاه اوليه و يک يا پند ايستگاه نقش ثانويه را دارا مي باشند. NRM مي تواند نقطه به نقطه يا چند نقطه اي باشد و ايستگاه اوليه مي تواند پيام ها را ارسال کند و ايستگاه هاي ثانويه تنها مي توانند پاسخ دهند.

مد متوازن غير هم گام يا Asynchronous Balanced Mode -ABM
 

در ABM، ارتباط متوازن است و ايستگاه نقش ترکيبي دارد. يعني، مي تواند آغاز کننده ي ارتباط باشد و فرمان بدهد و از ايستگاه مقابل پاسخ را دريافت کند.

فريم هاي HDLC
 

جهن فراهم ساختن قابليت انعطاف لازم براي پشتيباني از تمام گزينه هاي ممکن در مدها و پيکر بندي هايي که در بالا وصف شدند، HDLC از سه نوع فريم حمايت به عمل مي آورد:
فريم هاي اطلاعاتي (Information Frame : I-Frame) : فريم هايي هستند که براي ارسال اطلاعات به کار مي روند و اطلاعات نمربوط به کنترل جريان و خطا از جمله شماره ترتيب فريم را در يک بايت کنترلي به همراه دارند.
فريم هاي نظارتي ( Supervisor Frame : S-Frame) : فريم هايي هستند که حاوي داده نبوده و وقتي به کار مي روند که مکانيزم ارسال پيام متوقف شده و پيام مي بايستي براي از سرگيري ارسال و دريافت پيام ها آغاز گردد.
فريم هاي بدون شماره (Unnumbered Frame : U-Frame) : فريم هايي هستند که براي انتقال اطلاعات مديريت پيوند از جمله براي ارسال فريم هاي کنترلي و برپاسازي ارتباط يا قطع آن، ارسال مي شوند.

هر فريم HDLC مي تواند حاوي حداکثر 6 فيلد باشد: فيلد فلک شروع، فيلد آدرس، فيلد کنترل، فيلد اطلاعات، فيلد شماره ترتيب (Frame check Sequence) و فيلد فلگ پاياني. در انتقالات چند فريمي، فلگ پاياني مي تواند دوتايي شود. لذا، فلگ دوم معرف فلگ شروع فريم بعدي خواهد بود.

فيلد فلگ : يگ الگوي هشت بيتي 01111110 است که ابتدا و انتهاي فريم را مشخص مي کند. اين الگو در هيچ جاي ديگر فريم ديده نمي شود، لذا در فرستنده و گيرنده، مکانيزم بيت گذاري ( گذاشتن يک صفر پس از پنج يک در فرستنده و برداشتن صفر بعد از پنج يک در گيرنده) پياده سازي شده است.
فيلد آدرس : مربوط به آدرس ايستگاه ثانويه است. به کمک يک بايت مي توان 128 ايستگاه آدرس دهي شوند. يک بيت از آن نيز رزرو شده است.
فيلد کنترل : يک سگمنت يک يا دو بيتي است که جهت کنترل جريان و کنترل خطا به کار مي رود. تفسير بيت ها در اين فيلد براي انواع مختلف فريم ها متفاوت است.

فيلد اطلاعات : در I-frame حاوي داده ي کاربر و در U-frame شامل اطلاعات مربوط به مديريت شبکه مي باشد. بزرگي آن از شبکه اي به شبکه ي ديگر تفاوت پيدا مي کند ولي همواره داخل يک شبکه مقدار ثابتي دارد.
فيلد FCS : براي کشف خطا در HDLC استفاده مي شود. FCS مي تواند حاوي يک CRC دو بايتي يا چهار بايتي باشد.
منبع:Data Communications / F.safai free-books-online/computers/data-communication-computers/bit-oriented-protocols
ارسال توسط کاربر محترم سايت :hasantaleb