آنها عقيده دارند که بسياري از مسائلي که در مناسبات بين آدمها پيش مي آيد، از شنوندگاني ناشي مي شود که ملاک داوري و مقصود کساني را که حرف مي زنند درک نمي کنند. اين متخصصان دريافته اند که بيشتر مردم ياد گرفته اند که دنيا را از يک دريچه غالب بنگرند: معمولا بينايي، شنوايي يا بساوايي.
يک مثال در اين زمينه اينست که شما از چند نفر بپرسيد مثلا شماره تلفن خانه شما در سن 12 سالگي چند بود؟
يکي ممکن است بکوشد تصويري از صفحه شماره گير تلفن خود را به خاطر بياورد ( بکارگيري تجسم – حس بينايي) دومي ممکن است که صداي شماره گير تلفن را بخاطر آورد (حس شنوايي) و ديگري ممکن است با بکوشد تماس دست با شماره گير را به هنگام شماره گيري به ياد آورد (حس لامسه يا بساوايي).
متخصصان مي توانند پيش از آنکه اشخاص دهان باز کنند با حرکات چشم آنان، جهت گيري حس غالب را تعيين کنند.
اين حرکات چشم را دسته بندي هم کرده اند که هفت نوع اصلي حرکت چشم را توصيف نموده اند که هر يک از آنها نشان دهنده به کارگيري يک حس خاص است. که در انتهاي مقاله نگاه سريعي به آن انداخته شده است. اين حرکات مربوط به کساني است که چشم راست خود را بعنوان چشم غالب بکار مي برند و به اصطلاح راست چشم هستند و بديهي است که چپ چشم ها مسير بر عکس را انتخاب مي کنند و اما جواب سوال عنوان مقاله:
جواب اينست که بيشتر افراد موقع فکر کردن مي کوشند تا پاسخ پرسش را از طريق تجسم و تصوير سازي و يا همان جهت گيري تصويري پيدا کنند.
_________________________
(حرکات چشم و فرايند تفکر)
جهت فرايند تفکر
بالا – راست : تصويرهايي که مربوط به يادآوري از طريق بينايي مي شود.
بالا – چپ : ساختن تصويرهاي جديد از راه بينايي (از تصويرهاي ديگري غير از موضوع اصلي، براي تداعي کمک مي گيرند)
مستقيم – راست : به خاطر آوردن صداها يا کلمات از راه شنوايي
مستقيم – چپ : صداها يا کلمات جديد ساخته شده از راه شنوايي (از صداهاي ديگري غير از موضوع اصلي، براي تداعي کمک مي گيرد.)
پايين – راست : صداها يا کلمات از راه شنوايي (معمولا گفته مي شود که شخص با خود صحبت مي کند)
پايين – چپ : احساس از نوع لامسه (اين مورد ممکن است شامل بينايي و چشايي هم بشود)
منبع:www.e-pedian.com
ارسال توسط کاربر محترم سايت :mina_k_h