عکسي را که مشاهده مي کنيد توسط فضاپيماي Cassini ناسا (NASA) در اول دسامبر 2000 از قسمتي از سياره مشتري (Jupiter) که در آن بخش دايره اي شکل قرمز رنگي که به چشم مشتري معروف است، مشخص مي باشد گرفته شده است. اين عکس رنگي از فاصله 28.6 ميليون کيلومتري اين سياره تهيه شده است و داراي دقتي معادل 170 کيلومتر مربع براي هر پيکسل مي باشد که در آن نزديکترين قمر ژوپيتر بنام Io نيز قابل مشاهده مي باشد.
لبه هاي نقطه قرمز بيضي شکل در اين سياره از ابر و مه بسيار شديد آمونياک پوشيده شده است که در شکل بخوبي قابل مشاهده مي باشد و همانطور که مي بينيد اين نقطه در سطح سياره همانند يک مارپيچ مي ماند که از بيرون به سمت داخل پيچ مي خورد.
گاليله (Galileo)، فضاپيماي قبلي که تحقيقاتي راجع به چشم مشتري انجام داده بود به اين نتيجه رسيده بود که گازهاي موجود در قسمت هاي بيروني چشم مشتري با سرعت زياد و بطور دائمي در جهت عقربه هاي ساعت حرکت مي کنند، حال آنکه قسمت هاي دروني اين ناحيه با سرعت کمتر و در خلاف جهت عقربه هاي ساعت حرکت مي کنند.
با نزديکتر شدن فضاپيماي Cassini به مشتري يافته هاي قبلي تاييد و مشخص شد که هرچه به سمت داخل چشم بيشتر حرکت کنيم مارپيچ ها تيز تر هم مي شود. Cassini پس ارسال اين عکس، در تاريخ سي ام دسامبر 2000 به نزديکترين فاصله خود تا مشتري، يعني 10 ميليون کيلومتري رسيد.
نکته مهمي که Cassini مشخص کرد آن بود که چشم مشتري نسبت به زماني که فضاپيماهاي گاليله يا Voyager از آن تصوير برداري کرده بودند تغييرات محسوسي نموده است. در آن زمان اطراف چشم مشتري نواحي اي موجود بود که در آنها ديگر ابر هاي آمونياک وجود نداشت و اين نواحي طبيعتا" تيره ديده مي شد. اما تصوير برداري هاي جديدتر Cassini نشان داد که اين نواحي بتدريج در حال پر شدن با ابرهاي آمونياک هستند و اين روندي کلي است. به همين دليل سياره مشتري نسبت به دو دهه قبل پر نور تر و روشنتر ديده مي شود.
منبع:http://www.senmerv.com