در اكتبر 1971 ، يك مهندس كامپيوتر به نام ري تام لينسون، اولين اي ميلِ تاريخ را ارسال كرد . از آن روز به بعد ، زندگي نوع بشر براي هميشه تغيير نمود .
ظرفِ مدتي كوتاه ، يك علامتِ فِسْقلي سراسر جهان را به اشغالِ خود درآورد و در و ديوار را به نقشِ خود مزيّن ساخت از كارت هاي ويزيت گرفته تا تابلوي مقوايي فروشِ گوسفند زنده !
آن هايي كه پابه پاي عصر ارتباطات پيش مي روند، ممكن است بدانند كه اين علامت براي آدرس هاي اي ميل به كار مي رود؛ وقتي نامه اي الكترونيكي را از كامپيوتر خودتان و از طريق مودم و خط تلفن مي فرستيد ، در نشاني گيرنده ي آن حتماً بايد علامت @ را به كار ببريد .
اما اين علامت را چه صدا مي زنند و اصلاً سروكله اش از كجا پيدا شده است ؟ در اين ميان يك چيز مسلم است : علامت @ مطلقاً زاييده ي عصر كامپيوتر نيست ،چرا كه تاريخچه اش به زمان هاي خيلي دور برمي گردد .
"برتهولد لوئيس اولمان"؛ استاد امريكايي رشته ي لاتين و خط هاي كهن، در كتاب خود به نام "رسم الخط باستان وتأثير آن " ادعا مي كند كه علامت @ يك تركيب دو حرفي است .
حرف اضافه ي ad به معني «در» ، «به» ،يا «به سمتِ» به شكل چيزي شبيه علامت @ در آمده است . گودي حرف a و حرف d درهم ادغام شده و سپس ساقه ي حرفِ d اندكي اغراق شده و به سمت چپ انحناء يافته است.
قدمتِ حرف مركب @ ممكن است به قرونِ شش يا هفتِ ميلادي برسد . در آن زمان خطاط ها از يك نوع خط پيچي استفاده مي كردند؛ خطي با حروف گردشده كه با ضرب هاي قلم كم تري مي توانستند نوشته شوند. بسياري از مخفف ها و حروف مركب به اين ترتيب ابداع شدند ، بخشي به خاطر راحتي و بخشي به خاطر اجبار ، مثلاً براي نوشتن در آخر يك سطر .
اما با وجود اين نمي توانيم با قاطعيت بگوييم كه قدمتِ علامتِ @ به آن زمان مي رسد . شايد اين علامت در عصر گوتيك (قرون دوازده و سيزده) شكل گرفته باشد؛ دوراني كه بسياري از مخفّف ها و تركيبات دو حرفي ابداع گرديدند.
در طي قرن هاي متمادي علامت @ در اصل در مكاتبات تجاري و امور مالي به كار مي رفته است، اما حكايت به كاررفتن اين علامت در اينترنت ، حكايت جالبي است كه جاي خود دارد .
در روزگارانِ قديم، نامه ي الكترونيكي اي در كار نبود . در همين زمان، شخصي به نام " ري تام لينسون" وارد صحنه شد . در سال 1971 ، آقاي تام لينسون؛ يكي از مهندسان مشاور شركت «بولت ، برانك و نيومن» (بي بي ان ) بود . شركت بي بي ان قراردادي با آژانس پروژه هاي تحقيقاتي پيشرفته ي وزارت دفاع آمريكا ( آرپا) بسته بود تا در توسعه ي «آرپانت» به آن ها كمك كند.
« آرپانت» شبكه ي اوليه اي بود كه بعد ها از دل آن، شبكه ي "اينترنت" بيرون آمد. كارمندان شركت بي بي ان برنامه اي نوشته بودند تا بتوانند براي هركسي كه در پاي كامپيوتر آرپانتِ شركت نشسته است ، پيغام بگذارند . مأموريت تام لينسون اين بود كه اين برنامه را با برنامه ي ديگري كه فايل ها را بين كامپيوتر هاي آرپانت مستقر در سراسر كشور آمريكا انتقال مي داد، تلفيق كند، تا به اين ترتيب بتوانند بين كامپيوترهاي متصل به شبكه، پيغام هاي شان را رد و بدل نمايند. منتها براي اين منظور ، او به وسيله اي احتياج داشت تا بين پيغام هايي كه گيرنده هاي آن ها در همان نزديكي بودند با پيغام هايي كه گيرندگان شان در نقاطِ دوري قرار داشتند، فرق بگذارد.
به اين صورت بود كه تام لينسون به علامت @ متوسل گرديد تا نشان دهد كه گيرنده « در » جاي ديگري است . باقي ماجرا ، به تاريخ و حواشي آن مربوط مي شود. و در آخر، علامت @ در سال1885 براي اولين بار روي صفحه كليدِ اولين ماشين تحرير تاريخ ظاهر گرديد . از همان جا بود كه اين علامت راه خود را به صفحه كليد كامپيوتر هاي استاندارد امروزي باز نمود .
منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سايت :mohamadaminsh