دستاوردهاي مهاجرت مي تواند بيش از تجارت باشد.
قانون تعرفه ها در ژوئن سال 1930 باعث شد فروپاشي بازار سهام آمريکا به رکودي تبديل شود که يک دهه طول کشيد.
اکنون به نظر مي رسد سياستمداران امريکا حتي در شرايطي که بحران مالي اين کشور ادامه دارد، خود را براي حمايت از صنايع داخلي آماده مي کنند. باراک اوباما و هيلاري کلينتون با يکديگر بر سر مخالفت با موافقت نامه تجارت آزاد آمريکاي شمالي(نفتا) رقابت مي کنند.
سال گذشته اتحاديه اروپا قانون «رقابت آزاد و غير اعوجاج» را از معاهده ليسبون حذف کرد.
اما مطالعه اي که توسط دو اقتصا د دان متخصص در زمينه تجارت به نام هاي کين اندرسن از دانشگاه آدلايد و آلن وينترز از دانشگاه ساسکس انجام شد، به بررسي ضربه هاي ناشي از حمايت از صنايع داخلي که اکنون وجود دارد، پرداخته است.
در اين مطالعه دستاوردهاي بالقوه اي که کنار گذاشتن حمايت از صنايع داخلي مي تواند به بار بياورد محاسبه شده و جالب تر آنکه سودهاي احتمالي در صورت رواج بيشتر مهاجرت ها نيز برآورد شده است.
اين نويسندگان در مطالعه خود چنين نوشته اند: اگر به موانع تجارت کالاها و يارانه هاي کشاورزي دقت کنيد، متوجه خواهيد شد که هزينه تجارت هاي اعوجاج و بد شکل سالانه 300 ميليارد دلار است. (اين رقم تفاوتي است که بين تجارت غيراعوجاج در سال 2015 و آنچه با داده هاي سال 2005 مشاهده مي شود، وجود خواهد داشت.) اين رقم گاهي به مذاکرات دور دوحه بستگي پيدا مي کند که به عقيده نويسندگان اين تحقيق، اين مذاکرات بسيار محافظه کارانه است.
در اين تحقيق دانشگاهي ثابت شده است که همه صنايع به آزادسازي واکنشي يکسان نشان مي دهند و در چنين وضعيتي رقابت در حد عالي خواهد بود که البته هم اکنون اينطور نيست. نويسندگان تحقيق نشان دادند که اگر از فرضيات واقع گرايانه تري استفاده کنيد، برآورد هزينه تفکر حمايت از صنايع داخلي به واقع از هر آنچه باشد به حد بين 460 ميليارد دلار در سال تا بيش از 5/2 تريليون در سال افزايش خواهد يافت.(اين حد گسترده حاصل استفاده از «الگوهاي محاسباتي» است که کيفيت آنها درست به اندازه کيفيت فرضياتي است که به آنها داده مي شود).
اما واقعيت اين است که تجارت بيشتر کالاها تنها بخشي از آزادسازي اقتصادي است. بخش ديگر آزادسازي اقتصادي را بايد در «عوامل توليد» از جمله نيروي کار جست وجو کرد. در اين مطالعه بررسي شد که چه روي مي دهد اگر سهم کارکنان خارجي تا 3 درصد نيروي کار کشورهاي ثروتمند افزايش يابد. چنين افزايشي مي تواند به معناي افزايش 14 ميليون نفر ظرف 25 سال باشد(تقريبا 500000 نفر در سال).

نويسندگان تحقيق خاطرنشان کرده اند که دستاورد جهاني از چنين وضعيتي تا سال 2025 سالانه 675 ميليارد دلار خواهد بود. حتي اگر شما هزينه انتقال به کشور ميزبان را براي مهاجران و حمايت هاي تامين اجتماعي که دريافت مي کنند را در نظر بگيريد، سود خالص از چنين شرايطي حداقل دو برابر موافقتنامه هاي دور دوحه خواهد بود.
اما به رغم چنين واقعيت هايي سياستمداران آمريکا سرگرم خارج کردن مهاجران و ممنوعيت ورود آنها به کشورشان هستند. اين مطالعه به تناقض بين چنين بومي گرايي اقتصادي و سياست هاي محيط زيستي و اجتماعي اشاره کرده است. کاهش يارانه هاي حمايتي گازهاي گلخانه اي صنايع سنگين را کاهش خواهد داد. رشد ناشي از تجارت مي تواند موجب کاهش فقر و بيماري هاي مرگبار شود.
مهاجرت بيشتر مي تواند به کشورهاي فقير، انگيزه ساخت مدارس جديد را بدهد و همه اينها دلايل خوبي است که طرز فکر حمايت از صنايع داخلي کنار گذاشته شود. آيا اگر درس هاي رکود اقتصادي نتوانند منجر به چنين تحولي شوند، هيچ عامل ديگري مي تواند موثر افتد؟
منبع:روزنامه دنياي اقتصاد
ارسال مقاله توسط کاربر محترم سايت : omidayandh