ترکيب روبات با بيد:

اين روبات 6 اينچي چرخدار به هر سمتي که بيد نگاه کند، حرکت ميکند. اما در حال حاضرحرکت آن تنها به چپ و راست محدود است.
3 دسامبر 2007: دانشمندي که موفق شده است مغز يک بيد را به يک روبات متصل کند، چنين پيش بيني ميکند که در طي 10 تا 15 سال آينده ما از کامپيوترهاي هايبريد يا دورگه اي استفاده خواهيم کرد که ترکيبي از فناوري و بافتهاي زنده ارگانيک خواهند بود.
چارلز هيگينز (Charles Higgins)، استاديار دانشگاه آريزونا، روباتي ساخته است که توسط مغز و چشمهاي يک بيد هدايت ميشود. هيگينز در گفتگو با مجله Computerworld چنين گفت که در واقع کار او اين بوده که يک پروانه بيد را روي روبات ببندد و سپس الکترودهايي را به رگهاي عصبي (نورون) مربوط به بينايي در مغز بيد، متصل کرده است. سپس اين روبات نسبت به آنچه بيد ميبيند واکنش نشان ميدهد. براي مثال اگر چيزي به سمت بيد حرکت کند، روبات خود را از مسير آن کنار ميکشد.
هيگينز ميگويد که قبلا سعي داشته يک تراشه کامپيوتري بسازد که قادر باشد آنچه که مغز هنگام پردازش تصوير انجام ميدهد را بازسازي کند. او متوجه شد تراشه اي که بتواند تا حد زيادي مانند مغز انسان عمل کند، حدود 60 هزار دلار قيمت خواهد داشت.
او گفت:” فکر کردم با اين قيمت، بازهم چيزي که به دست مي آورم از مغز يک حشره که بسيار ارزانتر است، کيفيت نازل تري خواهد داشت. اگر يک سيستم زنده در اختيار داشته باشيد، دستگاه حسي آن بسيار فراتر از چيزي که مصنوع دست ما باشد خواهد بود. ساختن يک مدل مصنوعي شدني است، اما براي ساختن آن بايد فراتر از محدوده فناوري موجود عمل کنيم.”
به گفته هيگينز، اين روبات 12 اينچي (30.48 سانتيمتري) چرخدار با هدايت ارگانيک، همين حالا هم راتر از محدوده فناوري روز عمل کرده است، اما تنها بذر آن چيزي است که در آينده به ترکيب بافت زنده با اجزاء کامپيوتري منجر خواهد شد.
” در دهه هاي آينده، اين ترکيب چيز عجيبي نخواهد بود و بيشتر کامپيوترها حاوي بخشهاي زنده خواهند بود. در آن زمان، دانش ما از زيست شناسي به جايي خواهد رسيد که اگر قلب کسي بيمار شود، نيازي به يافتن اهدا کننده نخواهد بود و دانشمندان يک قلب جديد براي او پرورش خواهند داد. اگر من بتوانم مغزي را ساخته و پرورش دهم، ميتوانم بگويم که واقعا از کامپيوتر استفاده کرده ام.”
هيگينز ميگويد در حالي در اين مرحله از کار، پروانه بيد از نظر جسمي به روبات متصل است، اما او اميدوار است که روزي براي اينکار تنها به مغز نياز باشد. “آيا ما ميتوانيم مغزي را پرورش دهيم که آنچه ما ميخواهيم انجام دهد؟ آيا من ميتوانم يک چشم متصل به يک مغز بسازم و آنرا وادار به انجام کاري که ميخواهم، بکنم؟ آيا ميتوانم ارگانيسمي را طرح کرده و بسازم که قابل اتصال به سيستمي مصنوعي باشد؟”
” بله، به عقيده من تمام اينها شدني است. کارهايي وجود دارند که در زندگي بسيار بهتر انجام ميشوند. کامپيوتري را تصور کنيد که که ميتواند هر دو کار موجود زنده و مصنوع را با هم انجام دهد. ما بافتهاي زنده اي را پرورش خواهيم داد که هوش آن بيشتر از يک کبد يا قلب نباشد. به همين دليل من در اينکار هيچ مشکل اخلاقي نميبينم.”
با اين حال او متوجه يک نکته اخلاقي شده است :” هدف ما متصل کردن مغز پستانداران رده بالا به روبات نيست. هنگامي که با مغز سر و کار داريد، هميشه احتمال دست يابي به موارد استفاده شيطاني براي آن وجود دارد. شکي نيست که همزمان با صحبت درباره مغز انسان و پستانداران نزديک به آن، همواره چنين موضوعات اخلاقي به وجود مي آيد.”
هيگينز ميگويد که انتظار او از سيستمهاي هايبريد آينده اين است که آنها به شکل يک حسگر بصري در جلوي يک خودرو نصب شوند و مانع برخورد آن با ودروي جلويي شوند. او همچنين اين سيستمها را به صورت جاسازي شده در روباتهاي نظامي تصور ميکند که ميتوانند روبات را وارد منطقه پر خطر کرده، امکان ديدن دشمن و يافتن مينها با حس بويايي را فراهم آورند. اين روباتها خواهند توانست افرادي با نخاع آسيب ديده را مجددا قادر به حرکت سازند.
در حال حاضر، هيگينز با موفقيت توانسته است الکترودهايي را به يک نورون بصري در مغز بيد متصل کند. هر نورون کاربرد متفاوتي دارد و در بدن انسان ميليونها و حتي ميلياردها نورون وجود دارد. حشرات تنها چند صد نورون دارند. هيگينز در حال حاضر آزمايش خود را با متصل کردن چهار الکترود به نورونهاي دو طرف مغز بيد انجام داده است. او با اين کار تصوير بصري دريافت شده توسط روبات را گسترش داده است. ” اينکار اطلاعات لازم درباره هرچه که در چپ و راست اين حشره حرکت کند، در هر جحهت و با هر سرعتي که باشد را در اختيار ما قرار ميدهد.”
هيگينز آزمايشهايي با عضلات و حس بويايي بيد نيز انجام داده است. اگر او بتواند با ماهيچه ها کار کند، هرگاه بيد بخواهد به سمتي حرکت کند، روبات را به همان جهت به حرکت واميدارد.
هيگينز در آخر مي افزايد:” ما موفق به ايجاد و توسعه فناوري گسترده اي شده ايم که ميتواند در اعضاي مصنوعي و پروتز مورد استفاده قرار بگيرد. افراد بسياري بر اتصالات مغز سالم انسان در افرادي که داراي اعضاي ناتوان دارند کار ميکنند. به طوري که شخص هنگام فرستادن پيام به مغز نتيجه آنرا بر روي عضو مصنوعي اعمال ميکند. اين حيطه از کار با آنچه ما مشغول به انجام آن هستيم، نسبت بسيار نزديکي دارد.”
منبع:msn.com