در سايتهاي زير آب، فقط سنگها باقي نميمانند بلکه تمام ريزه کاريها و تجملات يک جامعه در زير آب حفظ ميشود.
فرسايش کف کانال مانش، موجب آشکار شدن بقاياي يک کولوني زيستي پر جمعيت متعلق به عصر حجر شد.به گفته تيمي از باستان شناسان، اين کولوني يا شهرک، مربوط به زماني است اروپا و بريتانيا هنوز از طريق خشکي به يکديگر متصل بوده اند.
اين منطقه که درست پس از جزيره وايت (Isle of Wight) قرار دارد، متعلق به 8000 سال پيش ، اندکي قبل از پر شدن کانال به خاطر ذوب شدن کوههاي يخ، بوده است و اين احتمال وجود دارد که آخرين ساکنان اين کولوني به سمت زمينهاي مرتفعتر کوچ کرده باشند.
به گفته گري مومبر (Garry Momber) ، سرپرست موسسه باستانشناسي همپشاير و وايت، که حفاري اخير نيز به مديريت وي انجام ميگيرد ميگويد: ” در انگلستان اين تنها منطقه از نوع خود به شمار ميرود و به خصوص از اين جهت داراي اهميت است که اين دوره، زماني است که انسان مدرن در حال شکل گيري بوده است، اين نسل انسان تازه از عصر يخبندان خارج شده و به شکلي بسيار مشابه زندگي امروز ما، در دره ها و دشتها به زندگي پرداخته بوده است.”
حدود 10 سال قبل، يک محل ذخيره سنگهاي آتشزنه مربوط به دوران ميانه سنگي، توسط خرچنگهاي دريايي که با تغذيه از لجنهاي کف کانال موجب لايروبي طبيعي محل شده بودند، نمايان شد. اين يافته، به کند و کاوهاي بيشتر منتهي شد که به دنبال آن دو آتشدان يا اجاق باستاني که در زير آب به طور ناپايداري از لبه يک صخره آويزان شده بودند، يافته شد.
در تازه ترين جستجو، قطعاتي از چوب سوخته با آثاري از بريدگي بر روي آنها و يک لايه از خرده چوب در عمق 35 پايي (10 و نيم متري) زير آب يافته شد. غواصان اين مواد را در حالي که هنوز در ميان تکه هايي از کف کانال قرار داشتند را در جعبه هاي مخصوص قرار داده و از آب خارج کردند تا در آزمايشگاه در کنار هم قرار گرفته، آزمايش شده و تاريخ آن معين شود.
به گفته مومبر :” ما اکنون شاهدي صريح و بي ابهام از فعاليتهاي انسان در اين منطقه در دست داريم . در اينجا مردمي ميزيسته اند که به طور فعال به ساختن ابزار پرداخته و بسيار ماهر و کوشا بوده اند.”
اين کولوني با 8000 سال سن، تنها منطقه مسکوني بازمانده از دوران ميانه سنگي يافت شده در بريتانياست و به نظر ميرسد که اين منطقه مسکوني بزرگتر از اينها باشد که حفاريهاي بيشتر آنرا نمايان خواهد ساخت.”
در حدود 10000 سال قبل، حوالي پايان عصر يخبندان، آب و هوا رو به گرمي رفت و مردم به سمت اروپاي شمالي حرکت کرده و در دره هايي که پس از ذوب شدن قطعات عظيم يخ برجا مانده بود، ساکن شدند. بسياري از اين دره ها، مانند اين مورد اخير، در نهايت با رسيدن دماي هوا به حالت طبيعي، پر از آب شدند.

مناطق زير آب در شرايط بهتري هستند

علي رغم مشکلات لجستيکي مربوط به باستان شناسي زير آب، منطقه يافت شده در جزيره وايت و موارد مشابه ديگر معمولا نسبت به مناطق باستاني موجود در خشکي، در شرايط بهتري باقي مانده اند.
هنگامي که آب به آهستگي در کانال مانش بالا مي آمده است، لايه هايي از گل و لاي بر روي بخشهاي مختلف اين کولوني ته نشين شده و اين منطقه را در پوششي به دور از اکسيژن قرار داده و به همين دليل مواد آلي مانند چوب و غذا نيز در اين ميان باقي مانده اند.
مومبر چنين توضيح ميدهد:” در سايتهاي زير آب، فقط سنگها باقي نميمانند بلکه تمام ريزه کاريها و تجملات يک جامعه در زير آب حفظ ميشود.”
او افزود: “فرسايش و از ميان رفتن اين منطقه، ضرر بزرگي به اطلاعات و دانش بشر وارد ميساخت. اين محل هنوز جاي بسياري براي کشف شدن دارد و هنوز نکات بسياري براي آموختن باقي مانده است.”
منبع: msn.com