باعث خرسندي است که در سه سال اخير حوزه فناوري اطلاعات مورد توجه بيشتري از لحاظ برند‌سازي، رتبه‌بندي، اهداي جايزه و معرفي منتخبان قرار گرفته است و شرکت‌ها به اهميت وجود چنين ساز وکاري بيشتر واقف شده‌اند.

نخستين جرقه انجام اين فعاليت ابتدا توسط يکي از ماهنامه‌هاي فعال در اين حوزه زده شد و فهرستي از شرکت‌هاي نرم‌افزاري، سخت‌افزاري و خدماتي به عنوان برگزيده معرفي شد که در کنار آن کار ارزنده معرفي چهره سال آي‌تي نيز صورت گرفت.

اين فهرست برگزيدگاني را مدنظر داشت که به نظر گردانندگان ماهنامه، در حوزه‌هاي مشخص، شايسته تقدير بودند. اين تقدير البته بدون برگزاري مراسمي خاص و تنها از طريق اهداي لوح تقدير و درج گزارش آن در ماهنامه انجام گرفت.

پس از آن اين سکان را هفته‌نامه‌هاي ديگري در دست گرفتند و با نامگذاري جايزه‌اي خاص و تشکيل هيات داوران و برپايي مراسم، از برگزيدگان مورد نظر خود تقدير کردند. اما اين حرکت به دلايلي چند پيگيري نشد و ديگران با تقليد از آن کوشيدند که اين حرکت را به نام خود ثبت كنند و متاسفانه در ازاي پرداخت هزينه‌هاي اسپانسرشيپ، برندگان خود را معرفي کردند.

اين حرکت در واقع سنگ بناي ناصواب فروش جايزه در ازاي حمايت مالي از مراسم در صنف بود و ديگراني را هم به طمع انداخت که مي‌توان در اين بازار اسپانسر گرفت و جايزه فروخت.

احتمالا از گوشه و کنار مطلع شده‌ايد که پنجشنبه گذشته مراسمي تحت عنوان «همايش ملي(!) آي‌تي، انفورماتيک و الکترونيک» که ابتدا عنوان «برترين‌هاي انفورماتيک» را داشت برگزار شد. در اين همايش که به عريان‌ترين شکل ممکن جوايزي به فروش رفت، نه نشاني از ملي بودن ديده مي‌شد و نه حتي خبري از آي‌تي بود و البته کسي هم نفهميد که کنار هم قرار گرفتن آي‌تي و انفورماتيک و الکترونيک چه ارتباطي مي‌توانست با سخنراني رييس شوراي رقابت و موضوع هدفمند کردن يارانه‌ها (!) داشته باشد.

در اين مراسم نه صحبتي جدي از فناوري اطلاعات به ميان آمد، نه جوايز آن عنواني داشت، نه جوايز گروه‌بندي شده بودند، نه داوري در ميان بود و نه بيانيه داوري و نه معيارهاي داوري و نه حتي علت برگزيده شدن شرکت‌ها. در اين مراسم به ظاهر ملي نه تشکل‌هاي صنفي حضور داشتند و نه فعالان صنفي، نه مدعوين مي‌دانستند که بايد منتظر چه باشند و نه سخنرانان مي‌دانستند که بايد در مورد چه سخن بگويند (چنان که در پاي تريبون هم عنوان شد که سخنراني‌ها نه زمان دارد و نه عنوان) و حتي برنامه سخنراني‌ها و مراسم هم تدارک ديده نشده بود.

در اين همايش که نه افتتاحيه داشت و نه اختتاميه، مشخص نشد که چگونه در لحظه آخر نام آن تغيير يافته و يک پيشوند ملي هم به آن افزوده شده است. ضمن آنکه معلوم نشد که قرار است درباره کدام موضوع مهم و ملي در حوزه فناوري اطلاعات تصميم گيري يا موضع گيري يا ارايه گزارش انجام شود.

در اين مراسم که متاسفانه به نام صنعت فناوري اطلاعات برپا شده بود، هدف فقط فروختن جوايزي زير چتر اسپانسرشيپ و دوختن کلاهي بود از نمد شرکت‌هاي فناوري اطلاعات که اين روزها احوال چندان خوشي ندارد.

آفتي به نام «جايزه فروشي و جايزه بگيري» در صنف مي‌خواهد رخنه کند و ريشه هر حرکت مثبتي را در آينده هم بخشکاند. همه بايد هوشيار باشيم.