رييس محترم سازمان نظام صنفي استان تهران
جناب آقاي مهندس رحمتي
هفته گذشته مطلبي با عنوان " مقاله انتقادي سوزني به خود و پاسخ به آن" و با منبع روابط عمومي سازمان به قلم آقاي سهيل مظلوم واجاري روي وب سايت رسمي سازمان نظام صنفي استان تهران و در بخش اخبار و اطلاعيه هاي سازمان منتشر شد. پيداست که مطلبي به قلم آقاي محمدرضا بهنام رئوف در روزنامه دنياي اقتصاد زمينه اين جوابگويي را فراهم کرده است. مطلب، متعلق به روزنامه ديگري است و جوابيه آن نيز به روزنامه فناوران نامرتبط. اما قلم آقاي مظلوم حاوي نکات و ظرايفي است که دوست دارم به عنوان يک روزنامه نگار فناوري اطلاعات و به جهت ارادتي که به سازمان نظام صنفي و شخص جنابعالي دارم ، صرف نظر از اينکه حق با کدام طرف است، درباره آن سخن بگويم.
مطالب مرتبط با اين مقاله : آينه - سهيل مظلوم سوزني به خود - محمدرضا بهنام رئوف 0- از آنجا منبع انتشار مطلب مذکور روابط عمومي سازمان است، از ديد من روزنامه نگار، موضع رسمي سازمان محسوب مي شود.
1- جناب آقاي رحمتي، چنين جوابيه هايي که گاه و بيگاه، با نام، بي نام يا با نام مستعار به رسانه ها- از جمله فناوران اطلاعات- ارسال مي شود، چيز تازه اي نيست . بگذاريد مشفقانه مصدع شوم که اين نوع نگاه و اين لحن و ادب، براي ما مسبوق به سابقه است و اتفاقا از منظري، چشم اسفنديار سازمان. نگاهي که هر انتقادي را عناد و هر منتقدي را خريداري شده مي داند (حتي اگر به اين وضوح مکتوب نشود).
2- همواره گفته ايم از سر دلسوزي، که سازمان نيازمند يک مدير روابط عمومي حرفه اي است، مديري که تشخيص بدهد چه زماني و به چه مطلبي بايد پاسخ داد و اين پاسخ چگونه باشد. حال در نبود چنين مديري به نظر مي رسد آقاي مظلوم واجاري حداقل مسوول روابط عمومي سازمان نظام صنفي رايانه اي هستند . البته تا آنجا که من به ياد دارم معمولا در سازمان نظام صنفي رايانه اي، جوابيه ها را شخص رييس سازمان امضا مي کرده است.
3- از سمت ها و امضاها که بگذريم، جوابيه مذکور داراي مختصاتي است که بايد به دقت بررسي شود.
جناب آقاي رحمتي. در جايگاه قاضي و قانون نمي نشينم، به عنوان همکاراني که سال ها در يک حوزه کنار هم مي گويم، آيا استفاده از چنين ادبياتي را روا مي داريد؟ مثال مي زنم: "... تلاش نمود تا کل عملکرد مديران سابق، فعلي و حتي آتي سازمان نظام صنفي رايانه اي کشور را در بوته نقد آورده و به طور مجمل بگويد که آنها هم مثل برخي از روزنامه نگاران حوزه فناوري اطلاعات آدم هاي باعرضه اي نيستند." يا "... براستي خبرنگاران حوزه ما از پاک ترين خبرنگاران کشور هستندهر چند ممکن است در بين آنها هم خداي ناکرده ناخالصي ها و سفارشي نويس هايي هم رسوخ کرده باشند." آيا چنين محتواي سخيف و سردستي مي تواند به عنوان پاسخ رسمي سازمان بخش فرهيخته فناوري اطلاعات مطرح شود؟
4- وقتي مي گويم سردستي، نمونه هاي ديگري هم دارم. در بند اول آن جوابيه يک اشتباه در ذکر تاريخ بهانه اي دست نويسنده داده که کل محتواي مقاله آقاي رئوف را فاقد بنيان منطقي بداند. حال آنکه خود نويسنده در جاي جاي جوابيه از اين گزک ها بسيار دست منتقد مي دهد. مثلا ايشان در جايي مي نويسد : " ...تنها يک برنامه تلويزيوني وجود دارد که به بررسي مسائل حوزه فاوا مي پردازد و آن برنامه هم برنامه صفرويک شبکه آموزش (شبکه هفتم) سيماي جمهوري اسلامي است ..." به سبک جوابيه مي توان چنين جواب داد: نگارنده جوابيه احتمالا وقت کافي براي پيگيري برنامه هاي مرتبط با حوزه فعاليت اش در تلويزيون نداشته وگرنه مي دانست که برنامه هاي ديگري هم در حوزه فناوري اطلاعات و ارتباطات در تلويزيون جمهوري اسلامي ايران توليد مي شود. مثلا در شبکه 5 برنامه "سلام تهران" که به طور مستمر يک روز هفته را به بررسي فاوا و موضوعات آن اختصاص داده است." و بعد نتيجه بگيريم که: "مطالب ايشان از دقت لازم در بيان امانت دارانه وقايع و اخبار برخوردار نبوده و لذا اساس نتيجه گيري هاي مطالب ايشان مورد خدشه است."
تاکيد دوباره مي کنم که موضوع اين نوشته، شخص نگارنده جوابيه نيست و اصولا آن جوابيه در محتوا بي ارتباط به ماست. اما چون مصدر صدور آن روابط عمومي سازمان تحت رياست شماست و من به آن سازمان علاقه مندم، معتقدم که چنين مطالب سستي، در شان سازمان شما نيست.
زياده عرضي نيست
ايمان بيک
روزنامه نگار