تاليانيوز- بر خلاف کامپيوتر و اينترنت که در استفاده از آنها تفاوت ها و وجه تمايزهايي ميان جنس مرد و زن وجود دارد تلفن همراه همواره به عنوان يک تکنولوژي که کاربردي يکسان ميان جنسيت هاي مختلف دارد، مطرح مي باشد.از آن گذشته تلفن همراه حتي از نظر سني و از نظر طبقاتي و اقتصادي ، تحصيلي و قومي هم هيچ محدوديتي را در بر نمي گيرد.

تلفن همراه با هدف ارتقا سطح ارتباط افراد در ميان مردان و زنان آن هم به گونه اي يکسان مورد استفاده قرار مي گيرد و اين يکسان بودن کاربرد آن ميان جنسيت هاي مختلف به مراتب بيشتر از اينترنت حس مي شود، ابزاري که در حال حاضر نيز بيشتر توسط مردان مورد استفاده قرار مي گيرد.

در برخي از کشورها زنان براي برقراري ارتباط صوتي و ارسال پيام کوتاه حتي بيش از مردان از تلفن همراه استفاده مي کنند.

مطمئنا دختران در ابتداي ظهور موبايل و توزيع آن در ميان مردم به سختي مي توانستند صاحب يک موبايل باشند ولي به هر حال اکثر آنان مي توانستند به هنگام نياز يک دستگاه موبايل را حتي بصورت قرض و امانت به دست آورند.

اين فاصله و اختلاف طبقاتي که در ابتدا مشهود بود بيشتر به خاطر موضع مثبت مردان در خصوص تکنولوژي هاي جديد بود چرا که علاقه و تمايل آنان در خصوص استفاده از دستگاه و تجهيزات جديد آنان را وادار مي کرد که پديده ها و نوع آوري هاي جديد را مورد امتحان قرار دهند.

اما رفته رفته با گذشت زمان اين فاصله موجود ميان زنان و مردان در خصوص استفاده از تکنولوژي هاي جديد به خصوص موبايل کاهش محسوسي يافت و حتي زنان از سال 1998 به بعد در برخي از موارد از مردان هم سبقت گرفتند.

"ريچ لينگ" در تحقيقات و مطالعات خود که در سال 2001 در ميان نوجوانان انجام شده بود به اين نتيجه رسيد که دختران بيشتري نسبت به پسرها ، مالک تلفن همراه هستند و حال آنکه مطالعات مذکور در ميان جوانان بالغ ( بالاي 20سال ) نتيجه اي بر خلاف آنچه که گفته شد را نشان مي داد و پسرهاي جوان بيشتري در مقايسه با دخترها از تلفن همراه برخوردار بودند و به صورت جدي تري هم از موبايل استفاده مي کردند.

زنان در واقع زودتر از مردان و در سن 18 سالگي به نقطه اوج استفاده جدي از موبايل مي رسند بطوريکه طبق تحقيقات به عمل آمده مردان کمي ديرتر و در سن 23 سالگي به نقطه اوج استفاده از موبايل مي رسند.

محققان بر اين باورند که هنگاميکه دستيابي دختران به تلفن همراه بصورت قرضي و امانت گرفتن کاهش يابد، دختران از انگيزه کمتري - نسبت به پسران - براي مشترک شدن برخوردار خواهند بود.

بر اساس نظريه هاي لينگ ، وي به اين موضوع پي برده است که پسران به جاي آنکه همانند دختران حق اشترا ک تلفن همراه خود را از والدينشان بگيرند، بيشتر صورتحساب هاي تلفن همراه را شخصا و از محل درآمد خود پرداخت مي کنند.

از طرف ديگر وجه تمايزها و اختلاف هاي ديگري هم در اين خصوص وجود دارد که بيشتر ريشه هاي روانشناختي جنسي را به خود اختصاص مي دهد به عنوان مثال اينکه زنان عمدتا در سنين بالاي 25 سال تا 30 سال از تمايل کمتري براي صحبت کردن با تلفن برخوردار هستند.

هرچند که استفاده از تلفن همراه از نظر کمي در ميان طبقات مختلف جنسي جامعه شکلي تقريبا يکسان دارد ولي از نظر کيفي و از نظر نوع انگيزه و نحوه استفاده از آن داراي تفاوت هاي محسوسي مي باشد.

زنان و مردان همواره ديدگاه متفاوتي را در خصوص تلفن همراه دارا بوده و جايگاه ويژه اي در فرهنگ اقتصاد ارتباطي به آن اختصاص مي دهند.

در تحقيقات اوليه اي که از جانب راکوف و ناوارو در خصوص طرز استفاده از تلفن همراه صورت گرفته بود آنان بر اين باور بودند که تلفن همراه موجب تقويت الگوي مرسوم و متداول ارائه شده از جايگاه جنسيتي مرد و زن شده چرا که بر نقش زن به عنوان يک پرورش دهنده و کانون محبت خانواده که در دسترس است و کسي که به حمايت مرد نياز دارد، تاکيد شده بود. ( راکوف / ناوارو 1993) .

بي آنکه بخواهيم نياز به يک چنين طبقه بندي مهم و مشخصي را مورد تاييد قرار دهيم بايد اعتراف کنيم که تحقيقات و مطالعات بعدي اين موضوع را مورد تاييد قرار دادند که انگيزه ها و اهداف موجود در استفاده از تلفن همراه درحقيقت با نقش هريک از جنسيت هاي زن و مرد در جامعه بي ارتباط نيست.

از طرف ديگر موبايل در ميان پسران و مردان در مقايسه با زنان به عنوان ابزاري مورد استفاده قرار مي گيرد که به آنان کمک مي کند تا براي زندگي خود برنامه ريزي کنند، برنامه هايي نظير تنظيم قرار ملاقات ها ، تماس ها و ديگر برنامه هاي روزمره اي که به آنان کمک مي کند تا به بلوغ و استقلال بيشتري دست يابند.

از طرف ديگر زنان بيشتر از تلفن همراه براي تبادل احساسات شخصي و عاطفي خود استفاده مي کنند.(لوهان 1997 و لورانت 2002)

به نظر مي رسد که مردان ايده متمايز و متفاوتي از ارتباط را در ذهن خود دارند چرا که بر خلاف زنان ، آنان براي هر ارتباطي يک دليل هدفمند دارند و قصد دارند که با توجه به آن بهترين و مطلوب ترين ارتباط را بر قرار کنند.

مردان ادعا دارند که بيشتر در خصوص قرار ملاقات ها و تبادل اطلاعات، مسائل و مشکلات با يکديگر صحبت مي کنند و حال آنکه زنان نيز اقرار کرده اند که صرفا براي برقراري ارتباط و با خبر شدن از اوضاع و احوال با يکديگر تماس مي گيرند.

به نظر مي رسد که زمان کوتاه مکالمه و برقراري ارتباط مردان بيشتر به درک متفاوت آنان از برقراري ارتباط ، بستگي داشته باشد.(لانگ 1993)

تحقيقات نشان داده است که زنان مدت زمان طولاني تري را براي مکالمات خود- که صرفا جنبه عاطفي و احساسي دارد- اختصاص مي دهند و حال آنکه مردان به تلفن همراه به چشم يک ابزار نگاه مي کنند و مکالمات خود را به مسائل ضروري تر اختصاص مي دهند( مسائلي نظير تنظيم قرار ملاقات هاي کاري و غيره ).

زنان در مقايسه با مردان بيشتر مکالمات خود را صرف غيبت کردن و کارهايي مشابه مي کنند و در اين خصوص بايد اقرار کرد که حتي مردان هم تمايل به غيبت کردن دارند ولي البته ترجيحا با زنان و نه با مردان.(Potts 2004; Fox 2004) چنين يافته هايي بيشتر با توجه به واقعيتي اجتماعي -روانشناختي - اين که دختران و زنان بيشتر از مردان احساسات دروني و علائق شخصي خود را بيرون مي ريزند و مايلند که در خصوص آن با ديگران صحبت کنند به دست آمده است.

اين تحقيقات همچنين نشان مي دهند که زنان در مقايسه با مردان از مهارت هاي کاملتري براي صحبت کردن و برقراري ارتباط با ديگران برخوردار هستند و يا به عبارت ديگر توانايي آنان در خلق موضوعات قابل بحث بيشتر است و بهتر از مردان مي دانند که در خصوص چه موضوعاتي بايد صحبت کنند و يا اينکه چه موقع بايد موضوع مورد بحث را تغيير دهند.

همچنين مشخص شده است که اين فاصله ميان جنسيت هاي مختلف در مقطع بلوغ حتي گسترده تر هم مي شود چرا که دختران ميزان تاثير پذيري احساساساتشان افزايش يافته و اين درحالي است که پسران اين خصيصه را در خود مهار مي کنند و آن را بروز نمي دهند.

بنابراين با اين ديدگاه مشخص مي شود که مردان از تلفن همراه برداشت ديگري داشته و به طريق ديگري به آن مي نگرند و آن را به چشم يک تکنولوژي بسيار قوي مي بينند که ميزان استقلال را بالا مي برد و نه همانند يک وسيله ارتباطي که در محيط اجتماع باعث برقراي ارتباط مي شود.

مالکيت تلفن همراه باعث افزايش ميزان استقلال مي شود و به عنوان مثال اگر حادثه اي نظير يک تصادف در جاده اتفاق افتد ، تلفن همراه اين امکان را مي دهد که با استفاده از آن اوضاع مرتب شده و همه چيز به خوبي پيش رود.

از طرف ديگر تلفن همراه به خاطرمرتبط بودن با تکنولوژي هاي جديد از ارزشي سمبوليکي برخوردار است.

پسرها براي کشف خصوصيات کاربردي گسترده تلفن هاي همراه ، مستعد تر هستند.( به عنوان مثال کاربردهايي نظير بازي ها و يا جستجوهاي اينترنتي ) و حال آنکه دختران از اين نظر از علاقه و استعداد کمتري برخوردار هستند چرا که به نسبت پسران کاربردهاي کمتري از تلفن همراه را نيز مورد استفاده قرار مي دهند به اين ترتيب اغلب پسران هستند که ادعا دارند استفاده از موبايل براي آنان سرگرم کننده و جالب است .

نتيجه تحقيقات مذکور با نتايج به دست آمده از تحقيقات "پات آکلند" تقريبا همانند و يکسان است چرا که بر اساس تحقيقات آکلند هم مشخص شده است که مردان بيشتر کاربردهاي اينترنتي موبايل را مورد استفاده قرار مي دهند و حال آنکه زنان صرفا با کاربردهاي ارتباطي تلفن همراه سر و کار دارند. (Potts 2004).

از طرف ديگر تحقيقات Skog (2002) هم نشان مي دهد که دختران در مقايسه با پسران کاربردهاي اجتماعي تلفن همراه را بيشتر وقع گذاشته و براي آن اهميت قائلند و حال آنکه از طرف ديگر پسران به جنبه تکنيکي کاربرد موبايل اهميت مي دهند.

همانگونه که مشخص است ، زنان در حفظ هر گونه شبکه اجتماعي نقش محوري و کليدي را ايفا مي کنند، به خصوص در ميان اعضاي خانواده. (Wellman 1992; Ling 2001a; Ling 1998.

بنابراين شبکه هاي مربوط به زنان اغلب بزرگتر و پيچيده تر از شبکه هاي مربوط به مردان هستند. (Cochran et. al 1993: 90; Moore 1990).

زنان بيشتر مايل هستند تا با خانواده و نزديکان خود ارتباط داشته باشند تا اينکه بخواهند با اشخاص ديگر به عنوان دوست تلفني ارتباط داشته باشند.

احتمالا ، پسران در دوران بلوغ تلاش بيشتري مي کنند تا خود را مستقل و جدا از خانواده شان نشان دهند و اين درحالي است که دختران خيلي بيشتر مايل هستند تا با خانواده خود در ارتباط باشند و خصوصا در ميان دختران بالغ تمايل براي انتخاب دوستان عاطفي و برقراري رابطه احساسي بيشتر به چشم مي خورد. (Stern 2004) بنابراين اينطور به نظر مي رسد که انتخاب تلفن از جانب دختران بيشتر بر اساس خصوصيت هاي ارتباطي آنان با والدينشان، صورت مي گيرد و اين امر در ميان پسران به اين اندازه محسوس نيست.

از طرف ديگر در مورد پسران بايد گفت که انتخاب موبايل از سوي آنان بيشتر به استقلال طلبيشان بستگي دارد چرا که تملک تلفن همراه براي آنان بيشتر به منزله مردانگي و مدرن بودن تلقي مي شود.

تحقيقات متعددي نشان داده اند که نوع درک به دست آمده از موبايل و نوع استفاده از آن به تغييرات سني بستگي دارد.

به عنوان مثال پرداختن به ارسال پيام هاي کوتاه يا اس ام اس ، بيشتر در ميان نوجوانان به چشم مي خورد.

پس از 16سالگي ، جواناني که اکنون به دوران بلوغ رسيده اند بيشتر به مکالمه اهميت مي دهند و توجه آنان از ارسال پيام کوتاه به برقراري ارتباط مستقيم معطوف مي شود.

وقتي به سن 20سالگي مي رسند تماس هاي صوتي مستقيم بيش از پيش جايگزين ارسال پيام هاي کوتاه مي شوند.

اين درحالي است که تحقيقات لينگ نشان مي دهند که دختران بالغ و حتي زناني که تا گروه سني 40 سال قرار مي گيرند علاقه و تمايل زيادي را براي ارسال پيام کوتاه از خود نشان مي دهند و اين امر در مقايسه با مردان بيشتر و قابل توجه تر است.

از طرف ديگر تحقيقات ديگري نشان مي دهد که دختران به نوشتن پيام هاي طولاني تمايل بيشتري دارند و در نوشتن پيام هاي کوتاه خود از هر 160 کلمه موجود استفاده مي کنند و پيام خود را بيشتر به غيبت کردن و مسائل اجتماعي اختصاص مي دهند و حال آنکه مردان براي ارسال پيام هاي کوتاه خود از کلمات کمتري بين 40 تا 50 کلمه استفاده مي کنند و همچنين زبان ساده تري را هم براي نوشتن مورد استفاده قرار مي دهند.

از طرف ديگر پسران جوان و مردان ميانسال بيشتر به برقراري تماسي هاي صوتي تمايل دارند و به نظر مي رسد که چنين تفاوتي در اوايل دوران بلوغ ريشه داشته باشد چرا که طبق تحقيقاتي که به عمل آمده است ، دختران 15ساله به طور ميانگين روزانه 3.3 اس ام اس ارسال مي کنند و حال آنکه پسراني که در همين مقطع سني قرار دارند روزانه 2.5 اس ام اس را ارسال مي کنند.

در حقيقت اين امر يک واقعيت قديمي و مرسوم را تداعي مي کند و آن هم اين است که زنان در مقايسه با مردان تمايل کمتري را براي برقراري تماس تلفني از خود نشان مي دهند و حال آنکه اين موضوع در خصوص مردان فرق مي کند و آنان همچنان هم ترجيح مي دهند که براي برقراري تماس با زنان از روش برقراري تماس تلفني استفاده کنند.

اس ام اس ايده آل ترين حالت برقراري تماس اوليه با جنس مخالف است چرا که 2 فاکتور احساس نزديکي و دوستي و در عين حال فاصله داشتن از مخاطب خود را ايجاد مي کند.

ارسال کننده پيام کوتاه حتي اگر ابراز احساساتش از جانب طرف مقابل مورد توجه قرار نگيرد ، بازهم سرخورده و خجالت زده نمي شود و اين درحالي است که در حالت برقراري تماس رو در رو چنين امري صادق نيست .

ارسال پيام کوتاه به اين معنا و مفهوم است که پاسخ دادن به آن به شخص گيرنده بستگي دارد که چه وقت و چگونه به آن پاسخ دهد ولي تماس هاي صوتي اينگونه نيستند چرا که ممکن است شرايط نامطلوبي را براي گيرنده باعث شوند.