سخنگوي دولت از نهايي شدن ادغام بيست و هشت شوراي عالي دولت و تشكيل 4 شورا به جاي آنها خبر داد.
بدين تر تيب در حوزه IT کشور، «شوراي عالي فناوري اطلاعات»، «شوراي عالي اطلاع‌رساني»، «شوراي عالي فضايي»، «شوراي عالي امنيت فضاي تبادل اطلاعات كشور» و «شوراي عالي انفورماتيك»، در شورايي باعنوان «شوراي عالي آموزش، پژوهش و فناوري» ادغام مي شوند.
اين درست که به دلايل ساختاري و انساني وجود پنج شوراي عالي براي IT در برخي موارد به انجام امور موازي و ناهماهنگي ميان خود شوراها مي انجاميد، اما به رغم اين، به دليل وجود اختلاف نظرها که حکايت از يکدست نبودن درک و تکثر عقايد در اين شوراها در مورد فناوري اطلاعات بود، سياست گذاري در اين حوزه توسط اشخاص متنوعي با ديد گاه هاي سياسي غير همسويي نسبت بهIT از اعمال محدوديت پيش از اکنون جلوگيري مي کردند و اين امر با رفع ناهماهنگي توانست و مي تواند ضمانتي از بابت حفظ و تامين منافع ملي باشد. اينک اما با امضاي رييس دولت، ادغام پنج شوراي عالي مرتبط با IT در شورايي که در خوشبينانه ترين حالت يک سوم وطايف اش به فناوري و نه فناوري اطلاعات اختصاص دارد.
نکته ديگر آن که تشکيل يک شورا به جاي پنج شورا عملا خيال دولت را از بابت کنترل و نظارت بر روند توسعه IT يا کند و متوقف کردن آن راحت مي کند.
در تمام دنيا براي توسعه IT نهادي فرا سازماني تعبيه شده است، اما نه اينکه ما ايراني ها هميشه بايد با ديگران فرق داشته باشيم پنج شوراي تخصصي را در يک شوراي عالي با عنوان کشدار«شوراي عالي آموزش، پژوهش و فناوري» ادغام مي کنيم تا فقط يک نفر نفس بکشد، ودر جلساتي با حضور چند عضو هم فکر که ميثاق نامه را امضا کرده اند، بنشينند پشت درهاي بست و سياست هاي IT - که حتي اسمش در عنوان شورا نيامده- تصميم بگيرند. سياست مداري با راهبرد نطامي: مقر فرمان دهي يک چادر است.
حالا هي بگوييد:"دخل آي تي ايراني آمده است"، بدبيني است، تحليل اشتباه است و ...
وتازه اين از نتايج سحر است / بمان تا صبح دولتت بدمد / اي آي تي ايراني.