گردشگراني که به کره‌جنوبي سفر کرده‌اند هرگز سرعت اينترنت و ارتباطات آنلاين در اين کشور را فراموش نمي‌کنند. در حالي که حتي دسترسي به اينترنت پر سرعت در بعضي از مناطق و کشورهاي در حال توسعه ممکن نيست، اکثر کره‌اي‌ها از اينترنت پر سرعت فيبر نوري با تنها حق اشتراک 30 دلار براي هر ماه لذت مي‌برند. به اين ترتيب است که کمتر شدن شکاف در دسترسي به اينترنت پر سرعت براي دولت‌ها به يک برتري و امتياز تبديل شده است.
در ماه آوريل سال 2009 بود که دولت استراليا اعلام کرد تصميم دارد تا سال 2018 اينترنت فوق پر سرعت را در اختيار بيش از 90 درصد جمعيت کشورش قرار بدهد و براي اين کار هزينه‌اي در حدود 27 ميليارد دلار نيز برآورد شده است.
دولت‌هاي انگلستان و آمريکا هم از تصميم خود جهت استفاده از ماليات پرداخت شده توسط مردم براي بردن اينترنت پر سرعت به مناطق روستايي و غيرشهري خود خبر داده‌اند. در حالي که استفاده از اينترنت و ضريب نفوذ آن در جهان در حال افزايش است، اپراتورهاي شبکه‌هاي اينترنتي، اما هيچ افزايش درآمدي از بار ترافيکي سايت‌هاي پربيننده‌اي مانند YouTube به‌دست نمي‌آورند. بسياري از کارشناسان معتقدند که اين اتفاق به خاطر عدم تمايل تاجران و سرمايه‌گذاران به سرمايه‌گذاري در بخش اينترنت پر سرعت رخ داده است. اين در حالي است که دولت‌ها به اينترنت پر سرعت به عنوان عاملي براي پيشرفت‌هايي در زمينه اقتصادي، انرژي، آموزش و سلامت نگاه مي‌کنند و سعي دارند براي افزايش سطح دسترسي به اينترنت پر سرعت و افزايش پهناي باند، زيرساخت‌هاي لازم را هم فراهم آورده يا ارتقا بدهند. با اين اوصاف به عقيده کارشناسان اينترنت پر سرعت با فرصت‌هاي سياسي دولت‌ها هم ارتباط دارد.
حالا براي بسياري سوال اين است که استفاده دولت‌ها از بودجه‌هاي دولتي براي گسترش اينترنت پر سرعت بهتر است يا استفاده از ماليات پرداخت شده توسط مردم. تحليل‌گران در اين مورد معتقدند که استفاده از ماليات براي ارتقاي دسترسي مردم به اينترنت پر سرعت انتخاب بهتري است و بهترين کار اين است که کار توسعه شبکه‌هاي اينترنت پر سرعت به بخش خصوصي واگذار شود. به عقيده آنها به ويژه در منطقه آسياي جنوب شرقي به نظر مي‌رسد که مقامات دولتي براي ترغيب شرکت‌هاي خصوصي به سرمايه‌گذاري در اين بخش تلاش مي‌کنند. يک مطالعه جديد که توسط Economist Intelligence انجام شده است، کشورهاي مختلف جهان را بر اساس فاکتورهايي مانند سرعت اينترنت، سطح دسترسي و قيمت اشتراک آن رتبه‌بندي کرده است تا به اين ترتيب بزرگ‌ترين کاربران اينترنت پر سرعت در جهان را مشخص و اعلام کند. مجموع نمره بدست آمده از اين فاکتورها به عنوان شاخص اينترنت پر سرعت دولتي يا gBBi اعلام شده و رتبه‌بندي بر اساس آن انجام شده است.
حالا آنچه در اين جدول جالب توجه است اين است که کشورهاي استراليا، انگلستان و آمريکا با وجود طرح‌هاي بزرگ براي افزايش و ارتقاي شبکه‌هاي اينترنت پر سرعت، چرا هنوز در اواسط جدول قرار دارند و کشوري مانند کره‌جنوبي رتبه اول را به خودش اختصاص داده است. بد نيست بدانيد که دولت کره جنوبي هم به تازگي اعلام کرده است که تصميم دارد طرح استراليا براي دسترسي 90 درصدي مردمش به اينترنت پر سرعت تا سال 2018 را تا سال آينده براي مردم کشور خودش اجرا کند.
آمار به‌دست آمده از اين تحقيق نشان مي‌دهد که هزينه صرف شده توسط دولت براي توسعه شبکه‌هاي اينترنت پر سرعت در کره‌جنوبي تنها يک درصد بودجه دولت و حتي در ژاپن 06/0 درصد آن است. اين در حالي است که در استراليا اين ميزان به 6/7 درصد مي‌رسد
.
