سال 2005 تونس اجلاس سران جامعه اطلاعاتي
سران کشورها يکي يکي پشت تريبون قرار مي‌گيرند. هر کدام به نحوي سياست‌هاي منطقه‌اي و جهاني خود را اين بار با موضوع اينترنت و ديجيتال به هم مي‌آميزند. بسياري از نقش ويژه اينترنت در جامعه‌اي صحبت مي‌کنند که قرار است تحولات بسياري را در آ‌ينده ايجاد کند. بي‌خبر از آينده‌اي که در انتظار خودشان است.
بن علي رييس‌جمهور کشور ميزبان يکي از نخستين سخنران‌ها است و به دنبال او حسني مبارک رييس‌جمهور مصر و بقيه … در سخنان هر دو موضوع دخالت دولت در ابزارهاي جامعه اطلاعاتي وجود دارد.
تنها چند سال بعد تبعات جامعه اطلاعاتي و توسعه اينترنت و شبکه‌هاي اجتماعي چنان وضعيتي را ايجاد مي‌کند که هر دو مجبور به فرار يا کناره‌گيري از قدرت شوند.


سال 2011- فرانسه اجلاس eG8
نيکلا سارکوزي در مقابل جمع بزرگي از صاحبان صنايع و فعالان عرصه اينترنت پشت تريبون مي‌ايستد. اجلاسي که براي نخستين بار و پيش از اجلاس سران G8 برگزار مي‌شود. سارکوزي از دستاوردهاي ديجيتالي سال‌هاي اخير تقدير مي‌کند، اما سرانجام حرف نهايي‌اش را مي‌زند. از نظر او اينترنت نياز به ضوابط دولتي دارد؛ چراکه حتي در بازار آزاد هيچ مبادله‌اي واقعا آزاد نيست. او حتي پا را از اين فراتر مي‌گذارد و مي‌گويد که بايد به خلاقيت در اينترنت ميدان داد، اما دولت‌ها بايد قواعدي نيز تنظيم کنند و آن را به کرسي بنشانند.


همين اندک اشاره به حضور دولت‌ها سروصداي زيادي را به پا مي‌کند. تنها ساعتي بعد از صحبت‌هاي سارکوزي اريک اشميت مديرعامل سابق گوگل در سخنراني خود در اين اجلاس به عقب‌ماندگي دولت‌ها در عرصه قانونگذاري در اينترنت اشاره کرد. اشميت معتقد است که دولت‌ها در زمينه تکنولوژي از شرکت‌ها بسيار عقب هستند و همين باعث مي‌شود که احاطه کاملي بر موضوعات قانوني مورد بحث نداشته باشند. واکنش‌ به صحبت‌هاي سارکوزي به خارج از اجلاس هم کشيده مي‌شود و طي دو روز حجم قابل توجهي از اعتراض‌ها به سخنان رييس‌جمهور فرانسه روي اينترنت قرار مي‌گيرد. سارکوزي اما فقط از طرف شرکت‌هاي تکنولوژي مورد انتقاد قرار نمي‌گيرد، بلکه کلکسيوني از سازمان‌هاي فرانسوي نيز صحبت‌هاي او را نقض بي‌طرفي اينترنت ‌عنوان مي‌کنند. آنها با يادآوري مثال‌هايي از مقررات‌گذاري‌هاي دولت ساکوزي، او را يکي از مخالفان توسعه اينترنت مي‌نامند.



علاقه و نفرت دولت‌ها به جهان ديجيتال
نگاهي به اخبار نشان مي‌دهد که علاقه دولت‌ها به حوزه اينترنت و تکنولوژي اطلاعات بسيار بيش از گذشته است. هراس و بيم آنان نيز. رييس‌جمهور آمريکا دو سال قبل براي نخستين بار يک مدير ارشد تکنولوژي براي دولتش در نظر گرفت. چند ماه قبل نيز تعدادي از مديران شرکت‌هاي بزرگ سيليکون ولي (‌از جمله استيو جابز، اريک اشميت و مارک زوکربرگ) را در ضيافت شامي دور خود نشاند. چند هفته قبل هم بين گروهي از کارکنان شرکت فيس بوک به سخنراني پرداخت.

سال گذشته مدودف رييس‌جمهور روسيه نيز سفري به سيليکون ولي داشت و از تعدادي شرکت‌هاي بزرگ از جمله اپل بازديد کرد. او در بازگشت به روسيه نيز از آرزويش براي ساخت دره سيليکون روسيه سخن گفت.
اينترنت و جهان ديجيتال در عين حال براي بسياري از حاکمان برکنار شده ماه‌هاي اخير نيز بسيار نفرت‌آور است. روساي جمهور قبلي مصر و تونس تاکنون بزرگترين بازنده توسعه ديجيتالي بوده‌اند. يکي از بزرگترين مخالفان حسني مبارک در گفت و گو با مجله اينترنتي Slate گفته است که مسدود کردن اينترنت در مصر باعث سرعت گرفتن سرنگوني رژيم او شده است.



مجوزي براي محدود کردن
اجلاس eG8 قرار است درباره وضعيت فعلي و آينده اينترنت و بحث‌هاي مربوط به آن محلي براي تبادل نظر باشد. صحبت کردن درباره اينترنت با جمع بزرگي از صاحب‌نظران و متخصصان و ديدگاه‌هاي مختلف خودبه‌خود نويد از پراکندگي موضوعات مي‌دهد. مثلا رابرت مرداک در سخنراني خود فقط از لزوم توسعه ديجيتالي در بخش‌هاي آموزشي مي‌گويد، شرلي سندبرگ يکي از مديران فيس بوک از تغييرات اجتماعي ايجاد شده توسط شبکه‌هاي اجتماعي حرف مي‌زند. بنيانگذار ويکي پديا
توسعه زبان‌ها را روي اينترنت مورد توجه قرار مي‌دهد و رييس هيات‌مديره مجمع جهاني اقتصاد از اين مي‌گويد که اينترنت ديگر فقط ابزار نيست و به بخشي از DNA همه ما تبديل شده است. بعيد به نظر مي‌رسد بتوان از مجموع افراد پراکنده و حرف‌هاي پراکنده به توافق خاصي رسيد، اما برخي فعالان اينترنتي نگران اين هستند که برگزاري اين اجلاس به نوعي مجوزي براي دولت‌ها براي وضع قوانين جديد شود.



حاکميت اينترنتي و اجلاس eG8
اجلاسي که تحت عنوان eG8 طي دو روز در پاريس برگزار شد به نوعي يادآور بحث‌هايي است که چند سال قبل تحت عنوانinternet governance يا حاکميت اينترنتي در حاشيه اجلاس جامعه اطلاعاتي به وجود آمد. حاکميت اينترنتي به نوعي اشاره به نوع مديريت اينترنت است. طي بحث‌هاي داغي که موضوع مديريت اينترنت در جهان به وجود آورد عملا کشورها به دو گروه تقسيم شدند. کشورهايي که معتقد بودند حاکمان فعلي (‌آمريکا و کشورهاي غربي ) بايد به انحصار خود در اين زمينه خاتمه دهند و کشورهاي غربي که معتقد به ادامه وضعيت فعلي بودند.

پس از چند دوره بحث و برگزاري کنفرانس‌هاي مختلف، سرانجام در سال 2005 اين موضوع بدون نتيجه‌گيري خاصي به پايان رسيد.