بزرگراه فناوري - اين روزها در رسانه‌هاي نوشتاري و اينترنتي ايران، بحث نشست راهبري اينترنت در آتن با حرارت بيشتري دنبال شده است. حتي کارگروهي نيز در متن وزارتخانه ارتباطات و فناوري اطلاعات شکل گرفته و يا به‌قولي در حال شکل‌گيري است.

ولي به‌راستي سهم ما در مذاکرات آتن چقدر بوده و اصولا رويکرد مديران اجرايي ما در برابر نشست‌‌هاي جهاني که دربرگيرنده مسايل کليدي مديريت منابع اينترنتي در سال‌هاي آتي است چگونه بوده است؟ يک حضور لوکس و پرهزينه و يا يک نياز براي نسل آتي؟ بر اساس تجربه‌هاي شخصي که همراه با شرکت در جلسات و نشست‌هاي بين‌المللي و همچنين مطالعه هفتگي آخرين تحولات راهبري اينترنت بوده و عضويت من به‌عنوان دبير اجرايي کارگروه راهبري اينترنت کميسيون ملي جامعه اطلاعاتي در سال 1383 و 1384 و مديريت کارگاه راهبري اينترنت در جريان اجلاس منطقه‌اي آسيا اقيانوسيه تهران در خرداد 1384، بايد بگويم که ديدگاه ما در ايران از آنچه امروز دنيا از مذاکرت راهبري اينترنت انتظار دارد، يک ديدگاه شبه‌افراطي مخلوط با عدم دريافت واقعيت حرکت‌هاي کنوني در جهان است.

اگر امروز ما با اخم و عصبانيت از کنار يک نفر عبور کنيم و سلام نکنيم، شايد نتوانيم توقع داشته باشيم که مدتي بعد آن فرد با روي باز و دستان پر به سراغ ما بيايد. امروز ديالوگ مشارکت در راهبري اينترنت، حرف اول را مي‌زند. شرکت موثر و مشارکت در بحث‌ها، ارايه نظرات مثبت و سازنده و توليد انديشه‌هاي جديد در مذاکرات که خالي از کينه و بغض‌هاي سياسي است و حتي انعکاس رويکرد اطلاع‌رساني داخلي به خارج از ايران، همه و همه از رسالت‌هايي است که کشور ما مي‌تواند و يا بهتر است بگوييم مي‌توانست دنبال کند.

زماني که ما در يک فرصت حدودا يک‌ساله، با شرايط نشست آتن آشنا هستيم و حتي مي‌دانيم که کشورهاي مختلفي در حال رفت‌وآمد و توليد محتوا هستند، ما دست به سينه به صحنه شلوغ بين‌الملل مي‌نگريم و تنها چند روزي مانده به نشست، به فکر نوشتن گزارش، برگزاري جلسه در تهران، شرکت قدرتمند و تدوين استراتژي حضور مي‌افتيم. ما به‌عنوان کشوري که همواره با استراتژي ضد آمريکايي در اين نشست‌ها شرکت مي‌کرده شهرت بالايي داريم تا حدي که خيلي از کشورها به‌راحتي درک مي‌کنند که به‌دليل خصومت و عدم اعتماد ما به ايالات متحده و به‌طور معکوس، ادبيات گفتار ما تنظيم و در جلسات بين‌المللي قرائت مي‌شود. راهبري اينترنت فراتر از بحث آمريکايي يا غيرآمريکايي بودن مديريت منابع است. راهبري اينترنت شامل توليد آگاهي عمومي در کشورهاي در حال توسعه، مبارزه بين‌المللي با هرزنامه‌ها، محافظت از منابع اينترنتي کشورها و همچنين بحث در زمينه نحوه برخورد با حريم شخصي و حل مشاجرات بين‌المللي با احترام به حق حاکميت ملي کشورها در قالب مشارکت سه عضو اصلي دولت‌ها، جامعه مدني و شرکت‌هاي خصوصي است.

بخشي از اين مذاکرات نيز مرتبط با منابع اصلي سه‌گانه يعني آدرس‌هاي IP، دامنه‌هاي اينترنتي و شماره‌هاي پروتکل‌هاست که به‌دليل کنترل يک‌جانبه آمريکا بر موسسه آيکان، مورد شکايت تعدادي از کشورهاست. ولي بايد اعتقاد پيدا کنيم که پيروزي ما در صحنه بين‌المللي، از توان توليد محتواي علمي، استنتاج غيرمغرضانه و مشارکت فعال به‌وجود خواهد آمد که متاسفانه ما در يک سال گذشته در آن سهم بالايي نداشتيم و بيم مي‌رود براي خالي نبودن عريضه، با يک هيات در نشست ظاهر شده و شروع به ايراد نظرات آنچناني از ديدگاه کشورمان در سطح بين‌المللي کنيم، در صورتي‌ که اين نظرات پشتوانه مطالعاتي، علمي و سوابق مثبت جهاني ندارد و حداقل ردپاي کمرنگي از ما در يک ‌ سال گذشته مشاهده شده است. اميد دارم شاهد حرکت منطقي بر پايه مشارکت محتوايي در مذاکرات راهبري اينترنت از طرف ايران باشيم.