دور يک ميز با مسؤولان مرکز صنايع نوين : مدل خودمان را داريم
 -(1 Body)
|
دور يک ميز با مسؤولان مرکز صنايع نوين : مدل خودمان را داريم
Visitor
1132
Category:
کامپيوتر
بزرگراه فناوري - دو هفته قبل به‌دنبال انتشار گزارشي پيرامون وضعيت عملکرد مرکز صنايع نوين وابسته به وزارت صنايع و بررسي وجود ابهاماتي در نوع عملکرد مجموعه در هفته‌نامه بزرگراه فناوري، مسؤولان اين مرکز آمادگي خود را براي پاسخ‌گويي نسبت به اين امر اعلام کردند.
بر اين اساس نشستي با حضور سيدمجتبي هاشمي رييس مرکز صنايع نوين، رسول جليلي رييس گروه نرم‌افزار، سهيل مظلوم يکي از اعضاي گروه نرم‌افزار و بهزاد ميقاني عضو ديگر اين کميته در محل مرکز صنايع نوين برگزار شد. در اين نشست نمايندگان مرکز به تشريح نحوه عملکرد خود پرداخته و به ابهامات مطرح شده در گزارش مذکور پاسخ دادند. اين گفت‌وگو دوساعت به طول انجاميد که با تلخيص در پي مي‌آيد.
اگر سازمان توسعه تجارت، آمادگي خود را با همين سازگار فعلي براي برگزاري نمايشگاه خارجي اعلام کند، ما واقعا استقبال و به سرعت همکاري خود را اعلام مي کنيم
مظلوم‌ـ در آغاز بايد عرض کنم دوستان در بزرگراه فناوري از مدت‌ها قبل درخواست قرار ملاقات و مصاحبه‌‌اي را داشتند که به هر تقدير تا به امروز وصال نداد. سرانجام قرار شد جلسه‌اي برگزار کنيم که طي آن سؤالات و نکات مبهم موجود در گزارشي که به‌همين منظور چاپ شده بود را بررسي کنيم. بدين ترتيب از آقايان شميراني، شريف و يوسفي درخواست کرديم تا قراري گذاشته شود و وارد کار شويم.
از آن‌جايي که واحد مورد نظر دوستان مطبوعاتي بيشتر واحد نرم‌افزار مرکز صنايع نوين بوده است، در حضور مهندس جليلي نيز قرار داريم.
در مرکز صنايع نوين تصميماتي گرفته مي‌شود که در نوع خود قابل دفاع و از منطق درستي نيز برخوردار است. به هرحال آماده‌ايم تا دوستان نقطه‌نظرات خود را مطرح کنند و بحث را آغاز کنيم. اجازه مي‌فرماييد؟
هاشمي در ابتدا بعد از خيرمقدم، با اشاره به اينکه هر کس از راه مي‌رسد، مدعي تولي‌گري ICT کشور است و موضوعاتي را مطرح مي‌کند که بعد به‌صورت غيرقابل انجام رها مي‌شود، ما معتقديم بين کاري که انجام مي‌شود و نتيجه‌اي که به‌دست مي‌آيد، زمان لازم است و هر اقدامي را بايد در زمان خودش مطرح کرد. البته اين موضوع به مفهوم عدم اطلاع‌رساني نيست. بلکه نکته‌اي است که مرکز صنايع نوين سعي مي‌کند آن را مدنظر داشته باشد. مورد بعدي اين است که فعاليت‌هايي نظير اقدامات مرکز احتياج به بستر آرام دارد و اگر چنين نباشد نمي‌توان فعاليت‌هاي مورد نظر را جلو برد.
اين موضوع را به‌عنوان بحث مقدماتي که بر ايجاد سوءتفاهم‌ها اثر گذاشته بود، مطرح کردم و اميدوارم بتوانيم آن را برطرف کنيم.
براي شروع، آقاي جليلي بفرماييد مرکز صنايع نوين در سال چه‌قدر بودجه براي پروژه‌هاي نرم‌افزاري دريافت مي‌کند؟
جليلي‌ـ ما محدوديت بودجه نداريم.
يعني ده ميليارد، صد ميليارد و...
جليلي‌ـ عدد نداريم ولي به من گفته شده هر چي پروژه بيايد و در اولويت قرار گرفته باشد، اگر کننده واقعي داشت امکان حمايت وجود دارد. ما هرگز نگفته‌ايم الان پايان سال است و اعتبار نداريم. مشکل اين است که مرکز در سال‌هاي اول به‌دنبال تعيين خط‌مشي، اولويت، سند توسعه و غيره بود. حداقل از سال گذشته (84) به‌دنبال حمايت قطعي پروژه‌ها رفتيم و اين باعث شد هيچ‌وقت به سقف نرسيم.
البته درآوردن اين عدد از طريق سازمان مديريت و برنامه‌ريزي کاري ندارد. به‌طور مشخص کميته نرم‌افزار را مي‌خواستم که...
جليلي‌ـ کميته نرم‌افزار عدد ندارد. به ما گفته‌اند نامحدوديد.
اين سؤال خيلي مهم است و ممکن است براي خيلي‌ها پيش بيايد. بر چه اساسي تصميم مي‌گيريد يک پروژه تحقيقاتي را به شرکتي بدهيد يا ندهيد؟ اين موضوع را شما اعلام مي‌کنيد يا شرکت پيشنهادش را مي‌دهد؟
جليلي‌ـ هر دو شکل را داريم. پيش از اين مرکز پروژه‌اي تحت عنوان «تعيين اولويت‌هاي نرم‌افزار» داشت. در اين پروژه از ميان 273 زمينه کاري نرم‌افزار به 14 زمينه رسيديم. در ميان 14 زمينه، با توجه به بازار داخلي کشور، نداشتن کپي‌رايت، فرار مغزها، تغييرات موجود در دولت و وضعيت صادرات سرانجام به پنج مورد رسيديم. در اين پنج مورد فکر مي‌کنيم هر کس پروژه ارايه دهد، آن را بررسي مي‌کنيم. اگر هم کسي پروژه نياورد آن را فراخوان مي‌زنيم. اولويت‌هاي نرم‌افزاري ما شامل مواردي نظير امنيت، انرژي، مواد نو، سرگرمي، بيوتکنولوژي و مديريت دانش است. به اين ترتيب تصميم داريم در زمينه‌هايي که ذکر شد صنعت نرم‌افزار را ايجاد کنيم.
در کجا فراخوان مي‌زنيد و چگونه؟
جليلي‌ـ به نظام صنفي مي‌گوييم به شرکت‌ها فکس کند و در صفحه اصلي خودمان هم قرار مي‌دهيم. اين‌ها حداقل اقداماتي است که مي‌کنيم. به نظام صنفي گفته‌ايم محدوده‌اي برخورد نکند. ما آگهي نمي‌زنيم.
پس آن‌هايي که عضو نظام صنفي نيستند، چي؟
جليلي‌ـ صفحه اصلي مرکز که هست. بالاخره خبر را پخش مي‌کنيم.
آنچه بر روي سايت است به کاتالوگ الکترونيکي شبيه است. در فهرست پايگاه مرکز، تيتر پروژه‌ها هست، اما نحوه ارجاع کار، ميزان بودجه، شيوه انتخاب و چگونگي بررسي فني آن مشخص نيست. پروژه‌هايي که خودتان واگذار کرده‌ايد و آن‌هايي که شرکت‌ها آورده‌اند از هم تفکيک نشده. واگذاري پروژه‌ها چگونه است؟ مزايده، مناقصه يا روش‌هاي ديگر؟
جليلي‌ـ ما در مرکز محدوديت مناقصه و مزايده نداريم. اعتقادي هم به آن نداريم چون کار تحقيقاتي را نمي‌توان به مناقصه گذاشت.
اعتقاد شما جاي خود دارد. بند قانوني آن را مي‌فرماييد؟
جليلي‌ـ من قانون‌دان نيستم. قانوني که در مرکز صنايع نوين حاکم است را مي‌دانم. بخش اداري مرکز ما را محدود نکرده که...
يعني قانون اين‌جا، شما را از مزايده و مناقصه مستثنا مي‌کند؟
مظلوم‌ـ مراکز پژوهشي که قانون تعيين مي‌کند، کجاست، الزامي در برگزاري مزايده و مناقصه ندارند.
هر پروژه‌اي که بالاي 40 ميليون تومان باشد، براي برون‌سپاري مناقصه و مزايده مي‌خواهد.
جليلي‌ـ همه قوانيني که در بيرون وجود دارد، اين‌جا هم به‌عنوان ارجاع کار حاکم است. سال‌هاست که مراکز تحقيقاتي پروژه‌هايشان را به مناقصه نمي‌گذارند. تيپ کار ما مناقصه‌اي نيست. گاهي پروژه‌اي براي خودش انجام مي‌شود، گاهي هم براي حمايت از صنعت.
اين موضوع باعث مي‌شود پروژه‌ها در اختيار عده افراد خاصي قرار بگيرد و مسئله دچار ابهام شود.
جليلي‌ـ خوب، امکان اين موضوع نيز هست.
چون وقتي مرکز تشخيص مي‌دهد شرکتي کننده کار است، ممکن است تا سال‌ها بعد شرکتي به‌پاي شرکت مورد نظر نرسد و مرکز بگويد من باز هم کار را به اين شرکت واگذار مي‌کنم. به اين ترتيب پس از مدتي چند شرکت به جيره‌خوار مرکز تبديل مي‌شوند.
جليلي‌ـ در پروژه‌هاي مادر نظير تعيين اولويت‌هاي نرم‌افزار، مناقصه محدود برگزار مي‌کنيم و به شناسايي شرکت‌ها مي‌پردازيم، به‌گونه‌اي که مطمئن شويم کارها را مي‌تواند انجام دهد.
مظلوم ـ اجازه بدهيد توضيحي بدهم. شما ميگوييد آيا امکان ايجاد ابهام هست؟ مي‌گوييم بله! اين امکان هميشه هست. اما کساني که در اين کميسيون قرار دارند و پرونده‌ها را بررسي مي‌کنند، براي اينکه گرفتار مشکل خاصي نشوند، براي ارجاع پرونده‌ها مدل تعريف مي‌کنند و همه براساس آن مدل جلو مي‌برند. به اين ترتيب درخواست شرکت مذکور قبل از اينکه وارد فاز اجرايي شود، وارد کميته مي‌شود و اگر تشخيص داده شد قابل بررسي است، در سطح کميته بررسي مي‌شود. هنگامي که پذيرفته شد، مجري پس از تکميل فرم‌هاي مربوطه و تامين اعتبار کار خود را آغاز مي‌کند. البته در مواردي هم که پتانسيل محدود است، اصلا اين اتفاق نمي‌افتد. در محورهاي تحقيقاتي اصلا الزام مناقصه و مزايده نداريم.
ايراد ديگري که شما مي‌گيريد، اين است که ميگوييد در کميته مورد نظر کساني هستند که خودشان هم درخواست ارايه کرده‌اند...
اين ايراد را من نمي‌گيرم، عرف مي‌گيرد.
مظلوم‌ـ در هر حال ايراد است، ديگر. آن را حل مي‌کنيم. در اين زمينه مکانيزم خاصي داريم. در جلسه‌اي که درخواست فرد عضو کميته مطرح مي‌شود، او در جلسه حضور ندارد. موارد متعددي داشته‌ايم که اعضاي کميته پروژه آورده‌اند، اما توسط اعضاي موجود رد شده است.
اگر به‌عنوان فردي که خارج از مجموعه به قضيه نگاه مي‌کند بنگريم، سؤال براي هر کسي ايجاد مي‌شود. چطور اعضاي کميته خودشان پروژه مي‌گيرند؟
مظلوم‌ـ شما فکر مي‌کنيد کسي که خودش شرکت ندارد و تا به‌حال يک بار در عمرش پروژه اجرا نکرده، مي‌تواند مشکلي را حل کند؟
مثلا يک مدير بازنشسته باشد.
مظلوم‌ـ اتفاقا وقتي مي‌توانيم بگوييم کميته ما، کميته کارايي است که از همه دست‌اندرکاران نظير استادان دانشگاه، شرکت‌داران، اعضاي صنفي و افراد اداري در آن قرار گرفته باشند. شما مي‌توانيد از ترکيب فعلي ايراد بگيريد، اما نمي‌توانيد بگوييد چرا وقتي عضو کميته هستيد، خودتان پروژه مي‌گيريد.
وقتي آدمي براي اجراي پروژه سواد لازم را دارد، چرا حقي را از بين ببريم و او را محدود کنيم. مضافا بر اينکه ما در مرکز محدوديت بودجه نداريم.
با توجه به منع مداخله کارمندان دولت در امور واگذاري کارهاي دولتي، آيا تاکنون پروژه‌هاي مرکز به کساني که به‌عنوان مامور دولت حضور دارند ارايه شده است؟
مظلوم و جليلي (به اتفاق يکديگر)ـ نه نشده است.
موضوع بعدي، علت مشخص نبودن مجري پروژه‌ها و بودجه در نظر گرفته شده براي هر پروژه است. اين مسئله را چگونه ارزيابي مي‌کنيد؟
جليلي‌ـ مشخص است، ولي سياست مرکز اين نبوده که مجري اعلام شود.
بودجه را چه ميگوييد؟
جليلي‌ـ سياست اين نبوده. به‌غير از تکفا، قبل و بعد از آن هم هرگز چنين رسمي متداول نبوده است.
خروجي پروژه‌هاي شما به کجا مي‌رود؟ آقاي جليلي!
جليلي‌ـ خروجي پروژه‌ها سه دسته است. يک دسته، پروژه‌هايي که مرکز براي سياست‌گذاري خودش تعريف مي‌کند، مانند تعيين اولويت‌هاي نرم‌افزار. در اين پروژه‌ها کارفرما و مجري خود مرکز است.
شرکتي بوده که از شما وام گرفته و پروژه‌اي را به انجام رسانده است ولي در هيچ کجا نتيجه آن منتشر نشده است؟
جليلي‌ـ البته سؤال انتشار خيلي شده است. هفت پروژه زير چاپ است که...
خوب، بعضي پروژه‌ها وقتي از زمان خاصي مي‌گذرد، نتيجه آن ديگر قابل استفاده نيست!
جليلي‌ـ بله، در معرض اين ابهام هم هستيم. پروژه‌هاي قديمي معمولا اين مشکل را دارند. از اول سال جاري (85) تصميم به چاپ پروژه‌هاي مرکز نهايي شده است و قرار شده پروژه‌هاي ارزشمند براي صنعت چاپ بشود، اما دسته دوم. اين دسته پروژه‌هايي هستند که به آن‌ها وام ريسک‌پذير مي‌دهيم. در اين نوع وام، شرکت براي خودش محصول توليد مي‌کند. دسته سوم، مواردي است که نوع کارش جديد است و کسي حاضر نيست براي آن وام بگيرد، چون ريسک جدي بازار را به‌دنبال دارد. در اين‌گونه موارد، وام بلاعوض مي‌دهيم. در اين وام از نظر حقوقي و قانوني مايملک پروژه مال مرکز است، ولي چون مرکز امکان بازاريابي ندارد و اصلا کارش اين نيست، خود شرکت موظف است بازاريابي و محصول را به بازار معرفي کند.
در قسمت دوم و سوم شرکتي که بايد پروژه را به سرانجام برساند، خود کسي است که پروژه را ارايه مي‌کند.
البته من عناوين پروژه‌ها را ندارم ولي از شرکتي شنيده‌ام که مي‌گويد نتيجه پروژه‌هاي ما را منتشر نمي‌کنند. حتي به آقاي (...) مراجعه کرده‌ايم که مي‌گويد ما مطمئن نيستيم نتيجه اين پروژه‌ها مثبت باشد. مي‌گوييم پس چرا پول داديد و وقتي پروژه انجام شده به اين نتيجه رسيده‌ايد. آن وقت جواب ندارند.
مثلا مرکز پروژه‌اي را درباره تحريم‌هاي آمريکا انجام داده است. نتيجه آن حداقل مي‌توانست به‌عنوان يک مقاله منتشر شود، چيز بدي هم که نبود.
مظلوم‌ـ سمينار گذاشتند.
ضمن اينکه وقتي به شما مراجعه مي‌کنند خروجي‌ها را نمي‌دهيد. بالاخره علت عدم انتشار چيه؟
جليلي‌ـ منتشر کنيم که کي بيايد بخرد؟!
از اين موضوع بگذريم. در مورد پروژه سفرهاي خارجي، چگونه به اين نتيجه رسيديد که کنسرسيوم ثناراي محق است هر سال اين کار را انجام بدهد، با توجه به اينکه تجربه اين کار را پيش از اين نداشت؟ با توجه به اينکه در لابه‌لاي صحبت‌هايتان گفتيد که ما کار را به شرکتي مي‌دهيم که مي‌دانيم کننده است. ظاهرا مرکز، هزينه‌اي براي آموزش نمي‌کند و ترجيح مي‌دهد به‌گونه‌اي هزينه کند که کارش جلو رود.
جليلي‌ـ تا پيش از انتخاب ثناراي، نحوه شرکت ايران در نمايشگاه‌هاي خارجي شايسته نبود. تا اينکه در سال 2003 به اين فکر افتادند براي حضور در خارج بايد شرکت معرفي کنند. اگر شرکت دولتي معرفي مي‌کردند در صورتي که مي‌توانست محصولي را بفروشد مي‌گفت درصد من را بدهيد، به‌همين دليل ثناراي انتخاب شد.
ثناراي کنسرسيومي بود که با حمايت وزارت صنايع و شوراي عالي انفورماتيک براي صادرات نرم‌افزار تشکيل شده بود.
اگر قرار بود ليستي از شرکت‌هاي داراي شرايط تهيه کنيم، قطعا ثناراي در آن حضور داشت. ثناراي، بار اول که به خارج رفته بود، خودش برگزارکننده نبود ولي براي بار دوم، تجربه بار اول را داشت.
آيا اين فرصت را در اختيار سايرين هم قرار مي‌دهيد؟ از طرفي ميگوييد به کسي که کننده نباشد کار نمي‌دهيم و از طرف ديگر ميگوييد يک بار واگذار کرديم، ياد گرفت. اين جور درنمي‌آيد؟
مظلوم‌ـ وقتي تصميمي گرفته مي‌شود، چند راه وجود دارد. يک راه، اين است که، کسي که تصميم گرفته خودش اجرا کند. راه ديگر اينکه پروژه را برون‌سپاري کنيم. در برون‌سپاري يا آگهي مناقصه و مزايده مي‌دهند يا از تشکل‌هاي مربوطه استفاده مي‌کنند. تشکل موجود در اين حوزه ثناراي بود که 54 شرکت نرم‌افزاري در آن سهام دارند. ثناراي براي بسترسازي صادرات نرم‌افزار درست شده است. اگر به ثناراي واگذار نمي‌شد، جاي سؤال داشت!
وقتي نهادهايي نظير «سازمان توسعه تجارت» وجود دارند که فقط وظيفه‌شان توسعه صادرات است، وارد شدن مرکز صنايع نوين به اين کار قدري سؤال‌برانگيز است. ارزيابي شما چيست؟
جليلي‌ـ اگر سازمان توسعه تجارت، آمادگي خود را با همين سازوکار فعلي براي برگزاري نمايشگاه خارجي اعلام کند، ما واقعا استقبال و به‌سرعت همکاري خود را اعلام مي‌کنيم.
سؤالي که مطرح مي‌شود، اين است که وقتي مشکلات فراواني هنوز در عرصه توليد و عرضه وجود دارد، چگونه مرکز صنايع نوين به‌سراغ صادرات رفته است، ضمن اينکه مرور اسامي نشان مي‌دهد يک سري اسامي در جي‌تکس و سبيت مرتب تکرار مي‌شود.
جليلي‌ـ از زماني که شوراي عالي انفورماتيک در تبصره سه پول گرفت که به صادرات نرم‌افزار کمک کند، اين فرآيند آغاز شد. اين باري بود که زمين گذاشته شده بود و نمي‌توانستيم نسبت به آن بي‌تفاوت باشيم.
مي‌شود بگوييد هزينه سفرهاي خارجي سالانه چه‌قدر است؟
جليلي‌ـ هزينه سفرهاي خارجي که نمي‌دهيم، هزينه برگزاري نمايشگاه است.
ما ژورناليستيم! هزينه حضور شما در نمايشگاه‌هاي بين‌المللي چه‌قدر مي‌شود؟ عدد کلي را بفرماييد.
جليلي‌ـ عدد کلي 150 ميليون تومان است.
هم سبيت و هم جي‌تکس؟
مظلوم‌ـ جي‌تکس و سبيت 150 ميليون تومان بود و...
جليلي‌ـ بله، روي هم اين‌قدر شده.
چگونه است وقتي شرکت‌هاي نرم‌افزاري در شرف ورشکستگي در ايران قرار دارند و قانون کپي‌رايت رعايت نمي‌شود، مرکز صنايع نوين به فکر صادرات افتاده است؟
جليلي‌ـ تا همين ميزان که پيش رفته‌ايم، موفق بوده‌ايم و عايدات هم داشته‌ايم.
صحبت است که يک سري اسامي هر سال تکرار مي‌شود؟
جليلي‌ـ عده‌اي مي‌آيند. از ميان آن‌ها کساني که محصولاتشان بهتر است در خارج کشور حضور پيدا مي‌کنند، حدود 35 شرکت.
اگر تعداد تا اين اندازه محدود است، پس چرا اين‌قدر بودجه برايش در نظر گرفته مي‌شود؟
مظلوم‌ـ اگر قرار است در نمايشگاه خارجي حضور داشته باشيم و در زمينه صادرات فناوري حرفي براي گفتن داشته باشيم، بايد هزينه آن را پرداخت کنيم.
ميقاني‌ـ ببخشيد، ولي در استراتژي توسعه صنعت نرم‌افزار پنج هدف ذکر شده، يکي از آن‌ها توسط صادرات است، پس بايد به اجزاي اين هدف کمک کنيم. در ضمن فقط هم به چند شرکت محدود کمک نکرده‌ايم. بيش از 30 شرکت در نمايشگاه حضور يافته‌اند. درست است که توان صادراتي ما کم است، ولي بايد اين توان را افزايش داد.
آقاي ميقاني! عمليات قبل و بعد از نمايشگاه چيست؟
ميقاني‌ـ قبل از حضور در نمايشگاه فرآيند آشنايي و انتخاب شرکت‌ها صورت مي‌گيرد، در طول نمايشگاه هم که هيچي. در بعد از نمايشگاه هم از شرکت‌ها گزارش حضورشان را مي‌خواهيم. به‌علاوه اينکه چه فعاليت‌هايي کرده‌اند و در آينده نيز چه تصميماتي دارند.
ترکيه براي حضور در سبيت برنامه ده ساله دارد؟ درحالي که اين‌جا مقدمات حضور در نمايشگاه طي مدت‌زمان کوتاهي صورت مي‌گيرد.
ميقاني‌ـ ما اين‌جا حالا ديگه ايراني هستيم!
مظلوم- اجازه دهيد پرانتزي را باز کنم. ترکيه چندين بار حضور در سبيت را تجربه کرده تا به اين نتيجه رسيده است.
سازوکار انتخاب محصولات حضور يافته در نمايشگاه چيست؟
مظلوم- برايش مدل داريم. اگر شرايط مدل را داشته باشد، انتخاب مي‌شود.
بهتر است بپرسيم کساني که نوع محصول را انتخاب مي‌کنند، چگونه برگزيده مي‌شوند؟
ميقاني- يک نفر از کميته نرم‌افزار، يک نفر از نظام صنفي و...
آنچه مسلم است اين است که نرم‌افزارهاي داخلي توان رقابت در بازار خارجي را ندارند، درست مثل تيم فوتبالمان، پس چطور در عرصه بين‌المللي حضور پيدا مي‌کنند؟
جليلي- ولي اعداد و ارقام اين را نمي‌گويد. اعدادي که در سبيت به‌دست آمده بهتر از جي‌تکس است.
حتما نرم‌افزار نبوده؟
مظلوم- شايد نرم‌افزار را در لحظه نخرند اما متوجه مي‌شوند که شرکت مذکور توان انجام کار را دارد و آن وقت است که سفارش مي‌دهند، چون بازار نمايشگاه جهاني، شانس بهتري را ايجاد مي‌کند.
در خروجي نمايشگاه، ميزان هزينه و فايده منطقي است؟
جليلي- در درازمدت و با رويکرد ترکيه، بله، اما با رويکرد سالانه و به تنهايي، خير.
مظلوم- از زاويه ديگري اين موضوع را نگاه کنيم. ايران، کشوري است که حضورش در نمايشگاه‌هاي IT که در هر منطقه برگزار شود مثبت است. وقتي پرچم ايران را مي‌توان بلند کرد، هزينه‌هاي موضوع، قابل دفاع مي‌شود. در ضمن آن‌هايي که نمايشگاه رفته‌اند و آن را ديده‌اند، روند حضور ايران را مثبت ارزيابي مي‌کنند.
پس هنوز اولويت‌هاي صنعت نرم‌افزار تعيين نشده است؟
مظلوم- صادرات نرم‌افزار به دو گونه صورت مي‌گيرد. يکي از طريق کانال‌هاي غيررسمي و ديگري زماني که مي‌خواهيم فرآيندي تحت عنوان صادرات انجام دهيم که حضور در نمايشگاه يکي از راه‌هاي تحقق مورد دوم است.
شرکت‌هايي که در نمايشگاه خارجي حضور پيدا مي‌کنند، نمونه واقعي صنعت نرم‌افزار هستند يا استثناها؟
مظلوم- اگر مي‌خواهيد بگوييم استثنا، بله... استثنا هستند.
ما در کشوري زندگي مي‌کنيم که بسياري از شرکت‌ها هنوز بلد نيستند قرارداد بين‌المللي ببندند، آن‌وقت به نمايشگاه خارجي مي‌روند و قرض بالا مي‌آورند؟!
جليلي(باخنده)- کسي که مي‌خواهد شنا ياد بگيرد، بايد شنا کند. نمي‌تواند بگويد چون ممکن است غرق شوم، شنا نمي‌کنم.
مظلوم- البته جواب سؤال اين است که همه شرکت‌هاي حاضر در نمايشگاه‌هاي خارجي حداقل در دوره قبلي با اين کار آشنا شده‌اند و براي برخي از آن‌ها جلسات توجيهي برگزار شده است. البته يادآوري مي‌کنم، ما انتظار نداريم فقط از اين راه به صادرات برسيم.
زمان پاسخ‌دهي به پروژه‌هايي که به مرکز ارجاع داده مي‌شود، به‌طور متوسط چه‌قدر است؟
جليلي- از يک ماه تا سه ماه. براساس اينکه پروژه را فراخوان بزنيم و يا مستقيم دريافت کنيم متفاوت است. پروژه مورد نظر به گروه ارجاع داده مي‌شود. در صورتي که اطلاعات آن تکميل بود، در زمينه ارايه نهايي پروژه اظهارنظر مي‌کنيم.
از نظر شما آقاي جليلي، آيا مي‌شود يک نفر هم پيمانکار باشد و هم ناظر؟
جليلي- خير.
پس چرا در مرکز صنايع نوين اين اتفاق مي‌افتد؟ ناظر را چگونه انتخاب مي‌کنيد؟
جليلي- ناظر را از ميان اشخاص حقيقي انتخاب مي‌کنيم. تاکنون ناظر حقوقي نداشته‌ايم. در مرکز صنايع نوين، بسياري از اعضاي کميته نرم‌افزار کارمندان مرکز نيستند، لذا ناظر و پيمانکار مي‌تواند در يک لحظه هم از گروه و هم از خارج گروه باشد.
هيچ محدوديتي نداريم که اگر عضو لايقي داشتيم و قادر بود پروژه‌اي را نظارت کند به آن ندهيم.
علت اينکه پنج نفر از کنسرسيوم ثناراي در کميته نرم‌افزار حضور دارند، چيست؟
جليلي- اين اعضا به‌عنوان عضو کنسرسيوم نيامده بودند. چون کارشناس و لايق بودند انتخاب شدند و سپس متوجه شديم عضو ثناراي هستند. کاملا اتفاقي صورت گرفته است.
پس اتفاقي بوده؟
جليلي- بررسي شد، ببينيم چه کساني مي‌توانند در کنار هم قرار بگيرند تا مشکل را حل کنند. بعد که آمدند، ديديم همگي عضو ثناراي هستند.
مظلوم- ثناراي 54 عضو دارد. اگر بخواهيم ثناراي، را به‌عنوان محور کنار بگذاريم نمي‌توانيم کسي را پيدا کنيم، پس پارامتري به‌عنوان اعضاي ثناراي در انتخاب اعضاي گروه وجود نداشت.
اولويت‌هاي سال 84 را اعلام کرديد، ولي زمانيکه هنوز خروجي‌هاي آن معلوم نيست. چطور اولويت‌هاي جديد خود نظير افتا را اعلام کرده‌ايد؟!
جليلي- کار مرکز، گزارش‌دهي نيست. مرکز صنايع نوين قرار است به ايجاد صنايع جديد کمک کند و در همين راستا نيز بر آن شديم تا به حوزه پر اهميت افتا وارد شويم.
از وقتي که در اختيار ما گذاشتيد، سپاسگزاري مي‌کنم.
جليلي‌ـ موفق باشيد.
|
|
|
|