در دو دهه اخير، وسايل و ابزارآلات ارتباطي، متأثر از تغييرات سريع تکنولوژيکي، متنوع‌تر و پرتعدادتر شده‌اند. اگر در دهه 60 اجاره 24 ساعته ويدئو آنهم به شکل قاچاق، يک شب خاطره‌انگيز را براي درصدي از خانواده‌ها و بويژه جوانان رقم مي‌زد، امروز انواع وسايل الکترونيکي از ماهواره و شبکه‌هاي مختلف آن گرفته تا اينترنت و رايانه‌ها قادر خواهند بود به نيازهاي صوتي و تصويري آن بخشي از مردم که به هر دليلي برنامه‌هاي رسانه‌هاي رسمي را دنبال نمي‌کنند، پاسخ دهند؛ نيازي که برآورده کردنش از راه‌هاي قانوني ميسر نيست. يعني طبق قوانين موجود فقط اقشار معدود و محدودي مي‌توانند با کسب مجوزهاي لازم بر بام خانه يا محل کار خود ديش ماهواره نصب کنند يا به لحاظ قانوني هيچ‌کس حق استفاده از فيلترشکن براي ورود به سايت‌هايي که به هر دليلي فيلتر شد‌ه‌اند، را ندارد. اما واقعيت چيست؟

پشت بام‌ها گوياي واقعيت ماهواره و جستجوي فيلتر شکن در اينترنت گوياي تلاش براي دست يافتن به جديدترين نسخه‌هاي فيلترشکن توسط بخشي از کاربران است. پيشنهاد نگارنده به هيچ وجه آزادسازي مطلق ماهواره يا حذف فيلترينگ از سايت‌هاي فيلتر شده (بويژه سايت‌هاي مستهجن که بدون ترديد بايد دسترسي به آنها ممکن نباشد) نيست. رسانه‌هاي جديد يک ظرفيت فوق‌العاده محسوب مي‌شوند؛ ظرفيتي براي دريافت، توليد و توزيع انبوه اطلاعات و محتوا. با روش‌هايي که اصطلاحاً «دور زدن» تلقي مي‌شوند، لزوماً از دسترسي به اطلاعات و محتوايي که بر ضد سياست‌ها و هنجارهاي مورد پذيرش قوانين رسمي کشور توليد مي‌شود، محروم نمي‌شويم اما از قريب صد درصد ظرفيتي که براي توليد محتواي مورد نظرمان وجود دارد، محروم مي‌شويم. به تجارب دوران ممنوعيت ويدئو و سپس آزادسازي آن رجوع کنيم.

حالا شاهد هستيم شبکه ويدئويي بخشي از نيازهاي فرهنگي و هنري را پاسخ مي‌دهد و هنرمندانمان مختص اين شبکه فيلم و سريال و نمايش توليد مي‌کنند. شايد بشود چاره‌اي انديشيد.

*دبير ششمين همايش روابط عمومي الکترونيک
مديرمسئول ماهنامه مديريت ارتباطات