هفته گذشته به روال ساليان گذشته به مناسبت روز جهاني ارتباطات، وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات به عنوان متولي ICT كشور، مراسمي برگزار كرد كه در آن طبق رويه مالوف وزير از معاونان خود تقدير به عمل آورد و از تمبر روز جهاني ارتباطات نيز رونمايي شد.


در اين يادداشت از جايگاه تنها روزنامه تخصصي ICT كشور برآنم تا تنها به طرح چند پرسش بسنده كنم. بي‌آنكه انتظار داشته باشم، طبق رويه مالوف، پاسخي از برج‌هاي چهارگانه بدان‌ها داده شود.

1- براساس تعريفي كه ITU از اختصاص دادن روزي به نام ارتباطات در تقويم جهاني ارايه مي‌دهد: «هدف از روز جهاني ارتباطات، كمك به افزايش توجه به امكاناتي است كه استفاده از اينترنت و ساير فناوري‌هاي اطلاعات و ارتباطات مي‌تواند جوامع و اقتصادها را بدان وسيله تحت تاثير قرار دهد و نيز كمك به كاهش شكاف ديجيتالي است.»به عبارت ساده، هدف از روز جهاني ارتباطات «افزايش توجه» به فناوري‌هاي نوين ارتباطاتي با هدف كمك به جوامع براي رشد و توسعه است.

مثلا در روز جهاني ارتباطات، در كنار تقدير رييس از كارمندان خود (به خدا ما بخيل نيستيم) انتظار مي‌رود تا گزارشي از وضعيت ICT ايران نسبت به كشورهاي منطقه و جهان ارايه شود و طي آن وزير محترم روشن سازد كه ICT ايران در كجاي جهان و منطقه ايستاده است.

2- خبر: «... همچنين تقدير از تلاشگران و فعالان عرصه فناوري اطلاعات و ارتباطات از ديگر برنامه‌هاي اين مراسم بود.»

از منظر وزارت ICT، تلاشگران و فعالان عرصه ICT كشور چه كساني هستند؟

آنچه در خبرها آمده حاكي از آن است كه اين افراد يعني «معاونان وزير، برخي نمايندگان مجلس، خانواده دكتر قندي و وزراي پيشين» تلاشگران و فعالان حوزه ICT بوده‌اند و لذا مورد تقدير واقع شده لوح سعادت را با خود به خانه برده‌اند.

آيا كسي از آقايان مي‌تواند روشن سازد كه براساس كدام منطق فعالان بخش خصوصي حوزه ICT، استادان دانشگاه و نيز اصحاب رسانه‌هايي كه روزانه خبرهاي وزارت ICT را از طريق فكس دريافت مي‌كنند و خود رسانه‌هايي كه اين اخبار را درج و منتشر مي‌كنند؛ «تلاشگران و فعالان» حوزه ICT محسوب نمي‌شوند؟

پاسخگويي به اين دو پرسش نشان خواهد داد كه مردان وزارت ICT در چه حال و هوايي به سر مي‌برند و تلقي‌شان از روز جهاني ارتباطات چيست.