تناقض بد است. اعتماد را سلب مي کند. به خصوص در مورد فردي که حرف و عملش، تناقض هاي تاريخي دارد و باعث شده ديگران هزينه کرده و متحمل خسارت شده باشند. نمونه اش توليد کنندگان داخلي هستند که از مردم عادي گرفته تا فروشندگان و فعالان بازار تلفن همراه حدود 5 سال است در حال پس دادن تقاص اعتمادشان به آنها هستند. مسوولان، مردم و فروشندگان تلفن همراه را سال ها پيش فراخواندند تا به توليد کنندگان داخلي اعتماد کنند، افزايش قيمت تلفن هاي همراه وارداتي را تحمل کنند، از حضور روز افزون قاچاقچيان در بازار دم برنياورند که چه؟ که توليدکنندگان داخلي همت کرده نشان دهند ايراني ها مي توانند بخش بزرگي از نياز بازار تلفن همراه را پاسخ دهند. در عوض هر نوع پايبندي به تعهد، مردم ناظر چه بودند؟ وعده هايي که تيتر رسانه ها مي شد.

از سال 85 تا سال 88 وعده ها در همين سطح ماند. قرار بود شرکت هايي که به عنوان توليد کننده داخلي معرفي شده بودند از سال 85، سالانه 2 ميليون گوشي ايراني توليد و روانه بازار کنند. اما اولين گوشي ايراني کي به بازار آمد؟ سال 88. جي ال ايکس و هيوندايي ، دو برند ايراني هستند که در بازار امروز پيدا مي شوند. توليد کننده جي ال ايکس مدعي است ماهانه 150 هزار دستگاه گوشي ايراني توليد مي کند، يعني سالانه يک ميليون و 800 هزار گوشي تلفن همراه. بنابراين از سال 88 که اولين نمونه اين گوشي به بازار عرضه شده، تا پايان سال 89 تعداد 3 ميليون و 600 هزار دستگاه گوشي جي ال ايکس به بازار عرضه شده است. حالا در آستانه سال 90 توليد کننده اين برند ادعا کرده تا پايان سال 5 ميليون گوشي تلفن همراه ايراني توليد و براي فروش عرضه مي کند. يعني چه اتفاقي افتاده که اين توليد کننده توانايي پيدا کرده که بعد از دوسال در جا زدن ناگهان بيش از 177 درصد رشد در توليد داشته باشد؟ تعرفه واردات تلفن همراه قرار است افزايش پيدا کند؟ يا تعرفه واردات اس‌كي‌دي تغيير کرده؟ به هر حال بايد پشتوانه اي براي افزايش 177 درصدي توليد وجود داشته باشد؛ آن هم به طور ناگهاني نه با برنامه ريزي هاي دراز مدت. آيا سنگ بزرگ است اين؟ يا بايد منتظر تغييري در قيمت هاي تلفن هاي همراه وارداتي باشيم؟ شايد هم در سطح همين تيترها باقي بماند.