- اواسط ارديبهشت ماه گذشته بود که سازمان نظام صنفي رايانه‌اي کشور جلسه‌اي را با عنوان گردهمايي بزرگ سازمان در خصوص نتايج فعاليت‌هاي صورت گرفته اين سازمان، در هتل سيمرغ تهران برگزار کرد.

جلسه‌اي که قرار بود بخشي از آن به بهانه روز خبرنگار به تجليل از اصحاب رسانه اختصاص يابد. تجليلي که در ادامه جلسه و با اجراي برنامه‌ريزي شده (به باور بسياري از خبرنگارهاي حاضر) مرد هميشه مجري سازمان، بيشتر به نقدي غيرمنصفانه بر عليه رسانه‌هاي فعال در بخش فاوا تبديل شد.

نقدي که سه ماه پس از آن نيز توسط عضو سابق ولي حاضر! هيات مديره در برنامه‌اي تلويزيوني (که خيلي دوست دارد 90 آي‌تي شناخته شود) تکرار شد. برنامه‌اي که به جاي نقد منصفانه و صريح عملکرد شخصي يا سازماني و دادن مجال پاسخگويي به ميهمان برنامه، بيشتر به حاشيه مي‌پردازد. برنامه‌اي که گويا مجري و کارشناسش داناي كل حوزه فاوا بوده و عملکرد ديگران را در گيوتين انتقاد خود قرار مي‌دهند. مع الوصف، هدف از اين يادداشت نقد چند عملکرد برنامه‌ريزي شده بر عليه رسانه‌هاي بي‌طرف و منصف فاوا از سوي برخي از مديران فعلي و قبلي و بعدي سازمان نظام صنفي رايانه‌اي نيست.

چرا که بي‌ترديد رسانه‌ها و خبرنگاران اين حوزه با تمام توان علمي و حرفه‌اي و با توجه به وسع مالي رسانه خود اگر بالاتر از حد و توان بخش خصوصي و دولتي نباشند کمتر از آن هم نيستند. اصلا مگر مديران حوزه فاواي ما در حد و قامت استيو جابز، بيل گيتس و لري پيج، سيليکون ولي هستند که قرار است کيفيت محتوايي و چاپي رسانه‌هاي ما نيز مانند پي سي مگزين، پي سي ورد و سي نت نيوز باشد. اما نکته اصلي مورد اشاره اين نوشتار به مجله تکفا يعني رسانه تخصصي سازمان نظام صنفي رايانه‌اي کشور باز مي‌گردد. رسانه‌اي که همانند همان طرح‌هاي ملقب به نامش (طرح‌هاي تکفا) يکباره شکل گرفت و بعدها با اتمام بودجه‌هاي دولتي همان طرح، چراغ تحريريه‌اش به سو سو افتاد.

تکفايي که از قضا منتقدان فعلي رسانه‌هاي فاوا نيز پيش‌تر دستي به رشته تحرير در آن داشتند، اما در طول يک سال گذشته و به دليل مشکلات مالي و نداشتن آگهي از اعضاي صنفش حتي نتوانست يک شماره منتشر کند. مجله‌اي که اين بار و در جلسه مجمع عادي، عدم دستيابي به اهداف و انتشارش اين بار مورد انتقاد بازرس و اعضاي صنف قرار گرفت. سوال اينجا است که چطور سازمان نظام صنفي رايانه‌اي با بنيه مالي‌ که دارد حتي توان انتشار يک نشريه مطلوب صنف خود را نداشته، اما خود را در جايگاه منتقد به محتوا و شکل انتشار رسانه‌هاي فاوا مي‌داند؟ به قول همان ضرب المثل معروف آيا بهتر نيست اول سوزني به خود زنيم و بعد جوال دوز به مردم ؟!