بارها و بارها براي هر كدام از ما پيش آمده است كه خسته و كلافه از سرعت كند اينترنت يا به هم ريختن و به وجود آمدن مشكلي براي سيستم كامپيوتري‌مان، به همان جعبه جادويي قديمي‌پناه برده‌ايم. اين تلويزيون‌ها هستند كه در طول تمام سال‌هاي گذشته توجه همه كاربران با سلايق متفاوت از كشورهاي مختلف جهان را به خودشان جلب كرده و مي‌كنند تا اين جعبه‌هاي جادو را به محبوب‌ترين محصول مصرفي الكترونيك تبديل كنند.

آمار و تحقيقات هم اين موضوع را تاييد مي‌كنند؛ تا جايي كه به عنوان مثال در انگلستان تنها يك برنامه تلويزيوني پر طرفدار توانسته است 68 درصد از كل بينندگان برنامه‌هاي تلويزيوني اين كشور را به خودش جلب كند. جالب‌تر آنكه بر اساس تحقيقات انجام شده در اين زمينه، كاربران اينترنت انگلستان هم تمايل بيشتري به تماشاي يك مصاحبه در برنامه تلويزيوني دارند تا مطالعه آن در روزنامه‌ها و مطبوعات. همين آمار نشان مي‌دهد كه نسبت خانه‌هاي انگلستان كه برنامه‌هاي چندين كانال تلويزيوني را دريافت مي‌كنند در يك دهه اخير از 31 درصد به 89 درصد افزايش پيدا كرده است.
در حقيقت وقتي قرار بر جذب مخاطبان باشد، هيچ رقيب جدي نمي‌تواند براي تلويزيون وجود داشته باشد. آمارها نشان مي‌دهند كه تنها در روز هفتم ماه فوريه گذشته بيش از 106 ميليون بيننده تلويزيوني در آمريكا يك برنامه خاص را تماشا مي‌كرده‌اند. جالب اينكه در چنين كشور توسعه يافته‌اي با تعداد كاربران اينترنت قابل توجه و سرعت اينترنت مناسب، افراد به تلويزيون تمايل بيشتري نشان مي‌دهند. اگرچه كاربران آمريكايي از طرفداران پر و پا قرص وب‌سايت‌هاي سرگرمي‌و به اشتراك‌گذاري ويدئو مانند YouTube هستند، اما هنوز هم برنامه‌هاي تلويزيوني را به تماشاي ويدئو در اين سايت ترجيح مي‌دهند.

«فيليپ داومن»، مدير عامل گروه رسانه‌اي Viacom در اين مورد مي‌گويد: «ما هميشه با سليقه مخاطبان پيش مي‌رويم و درست به همين دليل هم هست كه بسياري از برنامه‌هاي تلويزيوني با ژانرهاي خاص به تدريج و در طول زمان از برنامه پخش ما حذف شده‌اند. ما سعي داريم در هر زمان به جديدترين اتفاقات فكر كنيم».


يك آمار جالب ديگر هم در اين مورد وجود دارد؛ درهندوستان در اوايل دهه 1990 تنها دو كانال تلويزيوني با برنامه‌هاي خسته‌كننده منطبق با رسوم آنها وجود داشت. اين در حالي است كه حالا تعداد كانال‌هاي تلويزيوني در اين كشور به بيش از 600 كانال رسيده است.


با تمام اينها خود تلويزيون هم در تمام اين سال‌ها رشد كرده است. اين جعبه‌هاي جادويي كه روزي تنها مكعب‌هايي بزرگ با نمايشگرهاي برآمده بودند، حالا به تدريج صاف شده و به پنل‌ها تغيير شكل يافته‌اند. نمايشگرهاي آنها تصاويري با وضوح تصويري بالا و روشنايي مناسب را براي كاربرانشان به نمايش مي‌گذارند. تلويزيون‌ها حالا كم‌كم به اتاق خواب‌ها، آشپزخانه‌ها و حتي حمام‌ها (با نمايشگرهاي ضد آب) راه پيدا كرده‌اند. آنها حالا ديگر از طراحي‌هاي مدرن بهره مي‌برند و در گذر سال‌ها باريك‌تر و سبك‌تر شده‌اند، تا جايي كه جديدترين تلويزيون‌هايي كه توسط شركت‌هاي بزرگي مانند Samsung و Sony روانه بازار شده‌اند، بدنه‌اي به باريكي يك لپ‌تاپ دارند. حالا تلويزيون‌ها با تكنولوژي روز همراه شده و به صورت آنلاين و حتي روي گوشي‌هاي موبايل هم دردسترس كاربرانشان قرار گرفته‌اند. اين در حالي است كه در سال ميلادي جديد هم قرار است تلويزيون‌ها به نسل سوم خودشان مهاجرت كرده و تصاوير را به صورت سه بعدي براي طرفدارانشان نمايش بدهند.


با اين اوصاف است كه مي‌توان گفت پيش‌بيني‌هاي قديمي‌درباره مرگ تلويزيون‌ها در پايان قرن بيستم اشتباه از آب درآمده‌اند و حتي تحليل‌گران امروزه معتقدند كه حتي گسترش وب‌سايت‌ها، شبكه‌هاي اجتماعي و گوشي‌هاي موبايل هم نمي‌تواند نسل تلويزيون‌ها را منقرض و منسوخ كند. در واقع تلويزيون‌ها هيچ وقت نمي‌ميرند؛ آنها تنها تغيير مي‌كنند.


بيش از هر چيزي
اين روند رشد در همه جاي دنيا ادامه دارد. ژاپن هم يكي از اين كشورهاست كه آخرين آمار به‌دست آمده از مخاطبان اين كشور نشان از صرف متوسط 60 دقيقه در هر روز براي برنامه‌هاي چند رسانه‌اي از طريق اينترنت و موبايل دارد. اين در حالي است كه بر اساس همين آمار ميزان تماشاي تلويزيون بسيار بيشتر است. به اين ترتيب متوسط زمان تماشاي تلويزيون در ميان بينندگان توكيويي برابر 216 دقيقه بوده كه اين ميزان در سال ميلادي گذشته برابر 206 دقيقه بوده است.
مشابه اين شرايط در آمريكا هم تكرار شده است. بنياد امور خانواده Kaiser هم در سال 2004 اعلام كرد كه نوجوانان آمريكايي با متوسط سن 8 تا 18 سال تقريبا شش و نيم ساعت از هر روزشان را به تماشاي تلويزيون، فيلم، موسيقي و بازي‌هاي كامپيوتري مي‌گذرانند. همين تحقيق در سال 2009 نشان داد كه جوانان آمريكايي يك ساعت بيشتر از سال 2004 براي تماشاي اين برنامه‌هاي چند رسانه‌اي وقت مي‌گذارند. اين در حالي است كه در سال 2009 اين افراد چيزي در حدود 10 ساعت و نيم در هر روز را به تماشاي برنامه‌هاي تلويزيوني گذرانده‌اند.
حالا ديگر چندان تفاوتي ميان تلويزيون‌ها، كامپيوترهاي شخصي و گوشي‌هاي موبايل وجود ندارد؛ چرا كه اين روزها تلويزيون‌ها علاوه بر كارآيي يك تلويزيون، به عنوان مانيتوري براي كنسول‌هاي بازي‌هاي كامپيوتري هم به كار مي‌روند. حتي حالا تلويزيون‌ها به عنوان راديوهاي ديجيتالي هم مورد استفاده قرار مي‌گيرند و حتي به دروازه‌اي براي ورود به اينترنت هم تبديل شده‌اند. درست به همين دليل هم هست كه خريداران تلويزيون‌هاي جديد خيلي زود متوجه مي‌شوند كه محصول جديدشان كاربري‌هاي متنوعي از آخرين تغييرات قيمت سهام گرفته تا پيش‌بيني وضعيت آب و هوا را هم برايشان ارائه مي‌كند.


حالا برنامه‌هاي تلويزيوني آنقدر در ميان افراد طرفدار پيدا كرده‌اند كه ديگر از جعبه‌هاي جادو هم فراتر رفته‌اند و مي‌توانند در كامپيوترها، گوشي‌هاي موبايل و كامپيوترهاي تبلت مانند iPad شركت Apple به نمايش دربيايند. وب‌سايت‌هاي ويدئويي حالا حرفه‌اي‌تر شده و با طراحي بهتر، محتواي با كيفيت‌تري را هم در اختيار كاربرانشان قرار مي‌دهند. به اين ترتيب است كه سرويس‌هايي مانند Hulu كه برنامه‌هاي شبكه‌هاي تلويزيوني آمريكايي مانند ABC، Fox و NBC يا سرويس iPlayer كه برنامه‌هاي شبكه تلويزيوني BBC را براي كاربرانشان نمايش مي‌دهند تا به اين ترتيب كاربران بتوانند برنامه‌هاي تلويزيوني مورد علاقه‌شان را حتي بيرون از اتاق نشيمن هم تماشا كنند. به عقيده بسياري از كارشناسان، شايد تنها مزيت نمايش برنامه‌هاي تلويزيوني از طريق سرويس‌هاي اينترنتي تجزيه شدن آن برنامه‌ها به زيرمجموعه‌هاي خود است كه اين كار مي‌تواند انتخاب را براي مخاطبان ساده‌تر كند. اين در حالي است كه تماشاگران تلويزيون بر خلاف اينترنت ديگر لازم نيست براي تماشاي يك برنامه مبلغي بپردازند.


با تمام اينها بسياري معتقدند كه اينترنت هنوز راه زيادي براي محبوب شدن به اندازه جعبه جادو در پيش دارد. هر چه باشد عمر اينترنت كمتر از اين جعبه جادويي است. در نهايت اما بر اساس تحقيقات انجام شده، سال‌هاي اواخر دهه 1990 تا حالا به عنوان دوران طلايي تلويزيون‌ها شناخته مي‌شوند.

اين در حالي است كه «هوارد استرينگر»، مدير عامل شركت بزرگ Sony همچنان از بازگشت تلويزيون به روزهاي متلاطمش نگران است. در حقيقت خطر دايره انتخاب كمتر همان چيزي است كه توليدكنندگان جعبه جادو را نگران كرده است. شايد به همين دليل هم هست كه آنها با طراحي و توليد تلويزيون‌هاي نسل جديد يا همان تلويزيون‌هاي سه‌بعدي سعي دارند اين خطر را كمتر كنند.
منبع: www.economist.com