دنياي اقتصاد - اين روزها با گسترش اينترنت و دنياي مجازي بسياري از عادات و برنامه‌هاي روزانه بشر به تدريج در حال حذف شدن و الکترونيکي شدن است.

به وجود آمدن بانکداري الکترونيکي، تجارت الکترونيکي، آموزش الکترونيکي، شهروند الکترونيکي و خيلي پسوندهاي الکترونيکي ديگر نه‌تنها صرفه‌جويي در وقت را در بر داشته، بلکه بسياري از عادات ديگر بشر را نيز تحت تاثير خود قرار داده است.
اما درحالي که اينترنت امکانات بي‌شماري را براي کاربران خود فراهم کرده و همان‌طور که در بالا نيز به آن اشاره شد، لوازم مصرفي ديگري را نيز از زندگي حذف کرده است، در کشور ما همچنان اتصال به اينترنت و دنياي مجازي در گرو برگه‌هاي کاغذي کوچکي به نام کارت اينترنت است.
حتما آن دسته از اينترنت‌بازهاي قديمي، اواخر دهه 70 را به ياد دارند که براي اتصال به شبکه اينترنت مجبور بودند به همان چند ISP محدود مراجعه و با پرداخت مبالغ هنگفتي شناسه کاربري و رمز عبور دريافت کنند. بعد هم با مودم‌هاي اوليه و خطوط و مراکز تلفني که در آن زمان آمادگي چنداني براي ميهمانان اينترنت در کشور نداشتند با سرعتي در حد 24 و يا شايد 35 کيلوبيت در ثانيه به اينترنت متصل شوند و براي ديدن صفحه اول ياهو حداقل 5 تا 10 دقيقه انتظار بکشند.
به هر حال اينترنت به تدريج جاي خود را در ايران باز کرد و کاربران زيادي را که آن زمان از شبکه‌هاي اجتماعي مجازي فقط BBSها را مي‌شناختند،به سوي خود جذب کرد.
در آن زمان ندا رايانه و البرز، اولين مراکز ارائه‌دهنده خدمات اينترنتي بودند. کاربران آن زمان که عمدتا در پراکندگي‌هاي گوناگوني در سطح شهر ساکن بودند، براي استفاده از خدمات اين مراکز به ناچار مسافت طولاني را براي اخذ اشتراک طي مي‌کردند.
به تدريج با افزايش کاربران، ندا‌رايانه اقدام به چاپ و توزيع کارت‌هاي اينترنتي کرد تا علاوه بر آنکه دسترسي مخاطبان خود را به شبکه جهاني سهل‌تر کند، بتواند مشترکان ديگري را نيز جذب خدمات خود کند.
بعد از ندا رايانه، شرکت‌هاي ارائه‌دهنده ديگري نيز از کارت اينترنت براي معرفي برند و ارائه خدمات خود استفاده کردند و بعد از مدتي به دليل سودي که در آن زمان در اين خدمات نهفته بود از يک سو و نبود قانوني مدون در تاسيس اين شرکت‌ها از سويي ديگر، بر تعداد ارائه‌دهندگان خدمات اينترنتي افزوده شد. از آن زمان به بعد بود که پاي کارت اينترنت و بعدها کارت اينترنتي تلفن به مراکز فرهنگي و کافي‌نت‌ها و بعد از آن سوپر مارکت‌ها و کيوسک‌هاي روزنامه‌فروشي باز شد.
کاربران اينترنتي که به تدريج بر تعدادشان افزوده مي‌شد با مارک‌هاي مختلفي در بازار روبه‌رو بودند. مارک‌هايي که بعضا برخي از آنها نه‌تنها هيچگونه سابقه‌اي در اين بخش نداشتند، بلکه بدون هيچگونه سرمايه‌گذاري فقط از شرکت‌هاي ارائه‌دهنده خريداري و در قالب مارکي ديگر وارد بازار مي‌شوند.
عمده دليل پيدايش شرکت‌هايي از اين دست نيز به نحوه توزيع کارت اينترنت و تلفن در بازار مصرفي باز مي‌گشت. از آنجايي که به گفته بسياري از فعالان اين بخش، دست‌هاي پشت پرده‌اي در توزيع و معرفي و مطرح کردن يک مارک خاص در بازار وجود داشت و نيز از آنجايي که بسياري از توزيع‌کنندگان خواستار سهم بيشتر از ارائه‌دهندگان خدمات اينترنتي بوده که بعضا با مقاومت آنها نيز روبه‌رو مي‌شدند، مارک‌هاي غيرمعتبري وارد بازار شده که بعضا از سوي فروشندگان نيز به مخاطبان سفارش مي‌شدند.
قيمت‌ کارت‌هاي اينترنتي نيز كه با گذشت زمان با تغييراتي روبه‌رو بودند و نيز به تدريج سير نزولي به‌خود گرفتند، اما به هر حال هنوز هم مشکلات لاينحلي براي مخاطبان کارت‌هاي اينترنت در کشور باقي مانده است.
از عمده مشکلات کاربران و ارائه‌دهندگان خدمات اينترنتي اين است که با وجود آنکه سال‌ها از عرضه كارت اينترنت در بازار مي‌گذرد، اما هنوز جايگزين مناسبي براي آنها پيدا نشده است.
بعد از گذشت چندين سال از عمر کارت‌هاي اينترنتي به تدريج مخابرات با ارائه شبکه IN، سعي کرد به نوعي انحصار‌هاي موجود در بازار کارت اينترنت را از بين ببرد.
شبکه اينترنت هوشمند که يکي از خدمات شبکه IN بود در بدو شروع کار خود به دليل آنکه مخاطب را از مراجعه به فروشندگان بي‌نياز مي‌کرد و نيز فراهم آوردن امكان پرداخت هزينه دوماه پس از مصرف آن هم بر روي قبض تلفن باعث جذب کاربران به سوي اين خدمات شد.
اما گران بودن خدمات اينترنت هوشمند (ساعتي 300 تومان) در برابر قيمت‌هاي کارت‌هاي اينترنت که عمدتا زير ساعتي 300 تومان است، باعث شد به تدريج از محبوبيت اينترنت هوشمند نيز کاسته شود. به‌طوري‌که بنا بر اعلام مسول شبکه IN مخابرات استان تهران کاربران اينترنت هوشمند طي يک سال گذشته افزايش نداشته و در حال حاضر نيز روزانه تنها 400هزار کاربر از شبکه IN استفاده مي‌کنند.
اما به‌رغم به وجود آمدن روش‌هاي ديگر در عرضه پهناي باند ميان کاربران اينترنت، کارت‌هاي اينترنتي همچنان از اقبال بي‌نظيري در بازار برخوردارند. حتي روي کار آمدن اينترنت پر سرعت يا همان ADSL نيز با توجه به قابليت‌هاي فراواني که دربر دارد نتوانسته است مخاطبي در حد و اندازه توسعه‌اش براي خود پيدا کند. به گفته بسياري از اين فعالان بازار اينترنتي کشور، قيمت بالاي اين سرويس از يک سو و مشکلات مراکز مخابراتي از سويي ديگر باعث شده که همچنان کاربران اينترت در کشور استفاده از کارت اينترنت را بيشتر ترجيح بدهند.