بزرگراه فناوري - آرتور از اول هفته پيداش نبود و از اول هفته هم اينترنت مرتب قطع و وصل مي‌شد. ما که نفهميديم تقصير ISP بود، تقصير مخابرات بود، کابل‌برگردان بود يا لنگر زده بود به فيبر.

حتي همين الان که دارم اين‌ها را مي‌نويسم اينترنت را داريم با بدبختي از سيم مي‌کشيم بيرون، انگاري برگشتيم به دوران ماقبل اينترنت با همان کيبردها و کيس‌هاي عهد قجر و مانيتورهاي دوران مزوزوييد. جلسه شوراي تيتر با سرعت يک کيلوبيت بر ثانيه آغاز شد:

زرگنده: اين سرعت اينترنت هم شده دردسر. يک بار کمش مي‌کنن يک بار زيادش مي‌کنن. يک بار مي‌گن بايد کاربران پهناي باند بيشتري داشته باشن، يک بار مي‌گن يک ميليون کافيه. ما نفهميديم اين‌جا چي خوبه؟

تجريشي: سرعت مثل فرزند مي‌مونه، هرچه کمتر بهتر.

باغستان: اگر به قوانين راهنمايي و رانندگي هم رجوع کنيم مي‌بينيم که هميشه سرعت پايين توصيه شده. اگر آروم بري خيلي بهتر از اينه که مثل من وسط اتوبان ماشينت را بفرستن پارکينگ.

زرگنده: پس چرا يک‌دفعه پا رو گذاشته بودن روي گاز و مي‌خواستن پهناي باند رو برسونن به فضا؟

تجريشي: سياستگذاري يعني همين، يعني يک روز بايد اينترنت بره بالاي دو مگابيت، يک روز بياد زير 128، اينه معني و مفهوم رگولاتوري ديگه.

باغستان: اين کاربرها هم ديگر شورش را درآورده‌اند. اصلا چه معني داره همه اينترنت پرسرعت داشته باشن، اين DIAL UP عالي کار مي‌کنه هيچ مشکل غير اخلاقي هم نداره.

زرگنده: من اتفاقا مي‌خواستم از اين اينترنت بي‌سيم‌ها بگيرم، پشيمون شدم.

باغستان: از موقعي که با اين اينترنت سروکار داريم، جز قطع، وصل، کاهش، کنترل و... چيز ديگري نمي‌شنويم. اين دندان لق را بکنيم بندازيم دور راحت شيم.

تجريشي: اعتيادآوره، آخر و عاقبت هم نداره.

باغستان: مشکل اينترنت و پورت پرسرعت نيست، مشکل اين برنامه چهارمه که بايد يک ميليون و نيم کاربر اينترنت پرسرعت داشته باشيم.

زرگنده: برنامه کدومه؟ کاربر کجاست؟ SLA چيه؟

تجريشي: فعلا خود سازمان برنامه‌اش هم روي هواست، کي پي‌گيري مي‌کنه، الان چند تا کاربر داريم، شما مي‌دانستيد واحد سنجش سرعت اينترنت کيلوست. خب همينه که کيلويي شده اينترنت ما.

باغستان: بسيار خوب، به آرتور بگيد همه اين کامپيوترها را خاموش کنه همه بروند خانه. برويد استراحت کنيد. برويد.