با ديدن هر نوآوري يا هر تکنولوژي جديد پرسشي را با خودم تکرار ميکنم : جهان مدرن چقدرما را به خلق ايده‌هاي خود نزديک کرده‌است؟
‌
1 – روزهايي را به خاطر ميآورم که با تعدادي از دوستانم در حال ساخت فيلمي با تکنولوژي منسوخ شده سوپر هشت بوديم. نتيجه تلاش طاقت فرسا و در عين حال دوست‌داشتني آن روزها با دستگاه آپارات زپرتي چيزي جز يکسري تصاوير رنگ و رو رفته و پرخط و خال نبود. تصورم اين بود که فاصله کيفيت ابزار تا تازگي ايده آنقدر زياد است که با چنين ابزاري هيچ گاه راه براي يک ارايه‌ي خوب باز نخواهد شد.

چند روز قبل که به کليپ پشت صحنه‌ي فيلم زيتون نگاه مي‌کردم که در همين وبلاگ قرار داده شده و ساخت يک فيلم حرفه‌اي با استفاده از نوکيا N8 به اين فکر ميکردم کيفيت تصويربرداري دستگاه‌هاي تلفن همراه حالا از حد و اندازه‌هاي ايده‌هاي ما هم بسيار فراتر رفته و حتي کار به جاهاي ترسناکي رسيده است. ابزارحرفه‌اي ديگر نه پنهان در استوديوهاي گران قيمت و نيازمند سرمايه‌هاي کلان که در همين نزديکي است. نزديک‌ترين فاصله به ما.
‌
2- موبايل محصول مدرن جهان امروزي است و آنچنان پيش رفته که بخش‌هاي ديگر را کشان کشان دنبال خود ‌روان کرده است. در سايت شرکت Delloite که از جمله چهارشرکت برتر در زمينه مشاوره در آمريکاست به گپ و گفتي درزمينه موبايل بانکينگ برخوردم که اشاره داشت طي سه تا چهارسال اخير 300 درصد رشد داشته است و پيش‌بيني شده اين بازار تا سال 2015 به 400 ميليارد دلار مي‌رسد. در همين پادکست اشاره شده که بانک‌هاي آمريکايي در استفاده از موبايل بانکينگ تا چه اندازه عقبتر از رقباي آسيايي خود هستند و اين صرفاً محصول توسعه بيش از پيش گوشي‌هاي هوشمند در آسياست.

همين موضوع به خوبي نشان مي‌دهد که توسعه در زمينه موبايل لزوماً همپاي توسعه‌ي اقتصادي نبوده است چه بسيار کشورهاي توسعه يافته که در توسعه موبايل و سيستم‌هاي هوشمند عقب‌ماندگي‌هاي قابل توجهي دارند.
‌
3-گاهي سري به بازارهاي موبايل مي‌زنم برايم جذاب است بدانم که دليل واقعي انتخاب يک محصول توسط مشتريان چيست؟ چگونه در يک دوره يک گوشي يا يک برند به اوج موفقيت مي‌روند و گروهي ديگر به قعر ورشکستگي سقوط مي‌کنند. دوربين؟ مگاپيکسل؟ آنتن‌دهي؟ حرف فروشنده؟ تبليغات؟ فروشگاه نرم افزار؟ اکوسيستم؟ گارانتي؟ کدام تعيين کننده‌اند؟
به وضوح مشخص است که بخش عمده مردم در طول مدت استفاده از گوشي از نيمي از قابليت‌هاي آن هم بهره نمي‌برند با اين حال طي سالهاي اخير ميزان کاربرد موبايل بسيار بيش از پيش شده است. رشد نرم‌افزار و اتصال راحت‌تر موبايل به کامپيوتر و اينترنت حالا بخش عمده‌ي کارهاي ما را روي موبايل آورده است. حالا نه گوشي هاي رنگ و وارنگ که نرم‌افزارها و سرويسها هستند که ما را هر روز به هيجان مي آورند. من روزانه با اين هيجان‌هاي کوچک زندگي ميکنم و لذت مي‌برم. از Flipboard که حالا روي موبايل هم آمده و تمام شبکه‌هاي اجتماعي و سايتهاي مورد علاقه‌‌ام را يک‌جا و در يک بسته کنار هم قرار مي‌دهد به هيجان مي آيم. از foursquare و هربار check – in کردنش تا به دوستان و نزديکانم بگويم که کجا هستم و چه ميکنم و آن‌ها را ببينم که کجايند و چه مي‌کنند. از instagram که دوربين موبايل را معنا کرده است و عکسها را در يک فرآيند اجتماعي در معرض ديد ديگران قرار ميدهد وامکان اشتراک گذاري آن‌ها در همه جاي اينترنت را فراهم ميکند. جهان بي هيجان جاي بي روحي است و موبايل ها اميدواري به زندگي است در دنيايي که خبرها در آن همواره تلخ تر از روز قبل است.
‌
4- به فيلم زيتون فکر ميکنم. به ايده‌هايي که هنگام ساخت وتماشاي فيلم‌هاي سوپر 8 داشتم. در ترازوي ابزارها وايده ها حالا اعتقاد بيشتري به ايده‌ها پيدا کرده‌ام. در جهاني که ابزارها کم و بيش به سطح قابل قبولي از کيفيت رسيده‌اند تفاوت‌ها در استفاده و ايده‌هايي است که به کار مي‌بريم. جهان ما را اين ايده‌ها ساخته‌اند. گوشي‌ها و نرم‌افزارهاي دوست‌داشتني نيز ساخته‌ي همين ايده‌ها هستند.
‌