بدون شک هر سازمان يا نهادي براي توسعه و تحقق اهداف خود نيازمند داشتن يک استراتژي مشخص و برنامه‌هاي مدون و دقيق است و در پي آن چگونگي پيشبرد امور اجرايي در مسير برنامه‌ها و انحراف گيري از اهداف و تلاش براي انجام اقدامات اصلاحي موثر از ضروريات اجرايي کار است. در اين ميان وقتي سازمان‌هاي مردم نهاد را به طور خاص مدنظر قرار مي‌دهيم ضرورت نقد عملکرد از سوي اعضاي آن سازمان‌ها بسيار ضروري و موثر مي‌شود چرا که اساسا چنين نهادهايي مي‌بايست براي کليه اعضاي خود به نسبت مساوي شرايط مناسبي را فراهم آورند و همواره نسبت به ايشان پاسخگو باشند.

اينکه گروهي از بدنه صنف در قالب هيات مديره از سوي اعضاي صنف انتخاب مي‌شوند به اين معناست که نسبت به ساير آحاد صنف مسووليت بيشتري متوجه ايشان بوده و بديهي است که اين جايگاه نه ملک شخصي کسي است و نه دايمي. بنابراين مي‌بايست روحيه انتقاد پذيري بالايي در ميان اعضاي هيات رييسه و هيات مديره سازمان‌هاي اين‌چنيني موجود باشد.

انتقادپذيري به اين معنا که تا کسي لب به انتقاد گشود به جاي شنيدن دقيق حرف‌هاي وي دنبال آماده کردن جواب آن هم از نوع دندان‌شکن به وي نباشيم و سعي کنيم انتقاد را مثبت بدانيم و خودخواه نباشيم، دنبال افراد و جريان‌هاي مجيزگو و پاچه‌خوار نباشيم و اين خلأ بزرگي در جامعه است و جاي بسي تاسف است گفتن اين مطلب که ما ايراني‌ها حتي در سازمان‌هاي مردم نهادمان دنبال اين هستيم که بشنويم فلاني خيلي ممنون، منت گذاشتيد خيلي زحمت کشيديد، يک صنف مديون شما بوده و هست و خواهد بود، بعد هم باد مي‌کنيم و ژست مي‌گيريم که آري علي‌آباد هم شهري است. فکر مي‌کنيم در همه زمينه‌ها صاحبنظريم و فقط ما مي‌فهميم و ديگران نمي‌دانند و نمي‌فهمند.

اگر واقعا دنبال خدمت هستيم پس بايد آماده انتقاد شنيدن باشيم و اگر مدبريم درست‌تر اين است که به افرادي که از ما سوال خواهند کرد مکررا از مراجع و محل‌هاي مناسب اطلاع رساني دايمي و شفاف کنيم تا سوالات‌شان باد نکند و از مرز انتقاد خارج شده و وارد جو پرخاشگرانه شود. من خود همواره نقد را شفاف مطرح مي‌کنم و احساسم اين است که محافظه کاري و موج سواري آفت جامعه ايراني بوده و هست از اين باب نيز کم ضرر نکرده‌ايم و از اين و آن اعم از کس و ناکس کم بارمان نکرده‌اند. ولي عده زيادي هستند که با وصل شدن به يک جريان توانمند مالي يا رانتي جز مجيز نمي‌گويند که براي ايشان بايد بسيار متاسف بود. جالب اينجاست که اينها نقاد منتقدان هستند و به منتقدان روي ترش مي‌کنند.

براي آنها خطاب معروف بزرگمرد تاريخ حسين ابن علي را يادآوري مي‌کنم که لااقل آزاده باشيد، ولي افسوس که اين سخنان ارزشمند را فقط تکرار مي‌کنيم و در عمل از آن برائت مي‌جوييم. اميد است روزي برسد که در مجامع اصناف از منتقدان استقبال کنيم و سعي کنيم با منطق و بدون ابرو در هم کشيدن و روي ترش کردن پاسخگو باشيم تا اعمال‌مان را باطل نکنيم.

*عضو هيات مديره سازمان نظام صنفي رايانه‌اي استان تهران