چرا رضا تقي‌پور همچنان از فناوري فضايي مي‌گوييد و نه از فناوري اطلاعات؟

پاسخ دادن به اين سوال و واشکافي آن از اين جهت حايز اهميت است که دريابيم تقي پور نه در کلام و گفت‌وگوهايش که بر صفحه نشريات نشسته است بلکه در عمل نيز نشان داد که وزير ارتباطات و فناوري فضايي است تا وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات؛ چنانکه اخيرا در يک اقدام کاملا معنادار شاهد حذف معاونت فناوري اطلاعات از ساختار اجرايي وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات بوديم. فارغ از اين‌که اين ادغام چرا و چگونه صورت گرفت که موضوع اين يادداشت نيست اما سه دليل علاقه به فضا را به اختصار در زير مي‌نويسم:

1- ساده‌ترين دليل براي علاقه رضا تقي‌پور به فناوري فضايي اين است بدانيم او از سازمان فضايي که زيرمجموعه وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات است بر صندلي وزارت نشسته و در واقع بخت با تقي‌پور يار بود که اميد به آسمان برود او به سيدخندان.

2- فناوري فضايي به مانند برخي از شعارها و اهداف رييس دولت دهم در عرصه جهاني وجه و کارکردي کاملا رسانه‌اي دارد. بدين معنا که پرتاب يک ماهواره در هر اندازه و شکل و کارکردي مورد توجه دوست و دشمن قرار مي‌گيرد. از همين رو تقي پور کاملا مطابق با اهداف دولت، فناوري فضايي را بيش از فناوري اطلاعات دوست مي‌دارد.

3- فناوري فضايي اگرچه در دنياي توسعه يافته کنوني از اهميت ويژه‌اي برخوردار است اما اين نوع از فناوري به صورت مستقيم در احوالات انسان زميني تاثيري ايجاد نمي‌کند و اگرهم تاثير داشته باشد که حتما دارد به راحتي براي شهروندان قابل لمس نيست از همين رو کيفيت و نحوه انجام آن نيز نمي‌تواند مورد سوال واقع شود. اما فناوري اطلاعات زندگي بشر امروزي را متحول کرده است، حتي همين نيم بندش که در ايران وجود دارد نيز زندگي‌مان را تغيير داده پس کيفيت و نحوه انجام آن به راحتي در زندگي‌مان نمايان مي‌شود و در نتيجه نمي‌توان شعارگونه با آن برخورد کرد. از همين روست که فناوري فضا محبوب‌تر از فناوري اطلاعات مي‌شود.