موضوعي كه قصد پرداختن به آن را دارم، مربوط به امروز نيست،اما انتشار سه خبر از سوي سه نهاد در سه رسانه، منجر به طرح موضوع شد.

خبر اول به گفت و گوي علي اصغر انصاري معاون شركت فناوري اطلاعات با ايرنا مربوط مي‌شود. به گفته وي، درگاه خدمات الکترونيکي ايران به آدرس “ايران دات آي آر” خيلي فعال است، اين درگاه دو زبانه از نخستين سايت‌هاي ايراني و انگليسي زبان است که 310 خدمت الکترونيکي را به کاربران ارايه مي‌دهد.در خبر دوم،احمد بزرگيان معاون نوسازي و تحول اداري معاونت توسعه مديريت و سرمايه انساني رييس جمهوري به خبرگزاري مهر گفته است که پورتال “مردم دات آي آر” با نزديک به 2500 خدمت الكترونيكي راه‌اندازي شده است. خبر سوم نيز به گفت‌و‌گوي علي‌اصغر قائمي، مديرعامل سازمان فناوري اطلاعات شهرداري تهران با سايت موبنا مربوط مي‌شود. به گفته وي، شهرداري مکلف شده در پنج سال آينده حداقل 100 خدمت الکترونيکي از طريق پورتال “تهران دات آي آر” به شهروندان عرضه کند. همه چيز واضح و روشن است. همان‌طور كه مشاهده مي‌شود، سه پورتال ايران، مردم و تهران دات آي آر، به ترتيب تقدم پيدايش و با تولي‌گري وزارت ارتباطات، معاونت رياست جمهوري و شهرداري قصد ارايه سرويس مشابهي به مردم دارند. بديهي است كه هر كدام از اين پورتال‌ها نيز نيروي انساني، بودجه و امكانات خاص خود را طلب مي‌كند. به اين ترتيب رقابت علني در فضاي واقعي كه در قالب انواع دفاتر ارايه خدمات الكترونيكي مخابراتي، پستي، انتظامي، شهري و ... مشاهده مي‌شود، رفته رفته در فضاي مجازي نيز در حال شکل گيري است.

نگفته پيداست که رقابت در ارايه خدمت يا كالا به ر مردم، در ذات خود پديده شايسته اي است. چه به هر حال رقابت منجر به گسترش خدمات، سهولت دسترسي، افزايش كيفيت و كاهش نرخ مي‌شود. پس تا اينجاي ماجرا كسي با رقابت نه تنها مشكلي ندارد، که از آن استقبال هم مي‌شود اما زماني كه با بودجه عمومي و دولتي، سه نهاد قصد ارايه خدمت يكساني را داشته باشند، نام اين کار را رقابت مي‌گذاريد يا موازي‌كاري؟